Ο K. Σημίτης ξέρει ότι δεν έχει «πάγκο» και δεν μπορεί να ελπίζει στις «μετεγγραφές». Tι απομένει; Nα ζητήσει την παραίτηση (!) των υπουργών και να τους ανακοινώσει ο ίδιος τη θέση τους σε ένα νέο σχήμα
Οταν μια ομάδα δεν αποδίδει, ο προπονητής, που δεν μπορεί να καρατομηθεί για διάφορους λόγους, έχει τρεις επιλογές:
–Να καλέσει από τον πάγκο τους παροπλισμένους παίκτες και να τους δώσει την ευκαιρία να αποδείξουν ότι άδικα δεν χρησιμοποιούνταν μέχρι αυτή τη στιγμή.
–Να βγει στην αγορά και να βολιδοσκοπήσει στελέχη που μπορούν να μετεγγραφούν στην ομάδα.
–Να «ανακατέψει την τράπουλα». Ν’ αλλάξει ρόλους στους βασικούς παίκτες, να τους διατάξει αλλιώς.
Τηρουμένων των αναλογιών, την ίδια τακτική πρέπει να ακολουθήσει και ένας πρωθυπουργός όταν η κυβέρνησή του έχει σοβαρά προβλήματα συνοχής και όταν οι επιδόσεις της πόρρω απέχουν από το σημείο που θα έκανε ευτυχείς ή, έστω, ικανοποιημένους τους οπαδούς της.
Ενώπιον αυτής της δύσκολης κατάστασης βρίσκεται ο Κώστας Σημίτης. Ποιον από τους τρεις δρόμους μπορεί να ακολουθήσει ή ποιον συνδυασμό να επιλέξει προκειμένου να βελτιωθεί το κλίμα στην κοινωνία για την κυβέρνηση;
Είναι περίπου κοινό μυστικό ότι η κυβέρνηση δεν έχει καλόν «πάγκο». Δεν υπάρχουν, μ’ άλλα λόγια, εκτός υπουργικού συμβουλίου πρωτοκλασάτα στελέχη με τέτοιο πολιτικό και επικοινωνιακό εκτόπισμα, τα οποία συμμετέχοντας στην κυβέρνηση θα καταφέρουν να μεταβάλουν την εικόνα της.
Τα σενάρια
–Ο Θ. Πάγκαλος που ανήκει σ’ αυτή την κατηγορία, προσφάτως εξήλθε βιαίως από το σχήμα.
–Ο Γερ. Αρσένης, που έχει χρώμα ηγετικού παράγοντα, δεν άφησε καλές εντυπώσεις όταν χειρίστηκε το θέμα της περίφημης εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης προ ετών.
–Βεβαίως υπάρχουν ορισμένοι «αναπληρωματικοί» παίκτες που μπορούν να προσφέρουν: Για παράδειγμα ο Κ. Κουλούρης, ο Ν. Γκεσούλης, ο Χρ. Τσιόκας, ο Στ. Μανίκας, ο Γ. Διαμαντίδης είναι σε θέση να αναλάβουν θέσεις υφυπουργών.
Eίναι όμως λύσεις «εφεδρείας» και δεν αποτελούν ασφαλώς το «βαρύ πυροβολικό» των αλλαγών.
Η περίοδος των μετεγγραφών στην πολιτική δεν έχει χρονικά όρια. Ομως η εγχώρια αγορά σε τούτη τη φάση δεν παρουσιάζει ενδιαφέρον. Αλλωστε δεν υπάρχει και διαθεσιμότητα. Ο Γ. Σουφλιάς που θα ήταν μια εξαιρετική απ’ όλες τις πλευρές μετεγγραφή, τώρα σκέφτεται πολύ σοβαρά τι θα κάνει.
–Στο παρελθόν το όνομά του «έπαιξε» για δύο υπουργεία: το Παιδείας και το Δικαιοσύνης. Η παροιμιώδης, επιφυλακτικότητα του πρωθυπουργού στο πεδίο των διαπραγματεύσεων και οι κριτικές διαφόρων παραγόντων του ΠΑΣΟΚ, έκαναν το θεσσαλό πολιτικό να ανακρούσει πρύμναν.
Αλλωστε τον διεκδικούν δίνοντας δελεαστικά ανταλλάγματα, η Ν.Δ., και το πολυσυζητημένο, κυοφορούμενο «κόμμα Αβραμόπουλου».
–Ο χώρος της «ανέστιας» αριστεράς έχει βεβαίως πληθώρα διαθέσιμων στελεχών, κανένα όμως απ’ αυτά δεν είναι μεγάλου βεληνεκούς.
Μένει, λοιπόν, μόνο η εκδοχή της αλλαγής ρόλων. Το ζητούμενο είναι αν ο πρωθυπουργός μπορεί να προχωρήσει σ’ αυτό το βήμα χωρίς να προκαλέσει εντάσεις.
Πρώτα πρέπει να δει πόσοι από τους κορυφαίους θέλουν ν’ αλλάξουν πόστο στην κυβέρνηση Σημίτη:
–Ο Γ. Παπαντωνίου κομψά διατύπωσε αυτό το αίτημα με τη συνέντευξή του στην «Κ.Ε.» (3-12).
Η πίεση που άσκησε, έφερε αποτέλεσμα.Για να πεισθεί να μείνει στο υπουργείο Εθνικής Οικονομίας πήρε «πριμ παραμονής». Ητοι την ευθύνη της διαδικασίας των ιδιωτικοποιήσεων, τον απόλυτο έλεγχο για την επαναξιολόγηση των δημοσίων δαπανών και το δικαίωμα παρέμβασης στον τομέα των τραπεζών.
Κατά συνέπεια ο «κύκλος που έκλεισε, μπορεί ν’ ανοίξει ξανά βεβαίως με άλλες προοπτικές».
–Ο Ακης Τσοχατζόπουλος μπορεί να μην έχει πει δημοσίως ότι θέλει να φύγει από το υπουργείο Αμυνας, το εκμυστηρεύεται όμως στους στενούς συνεργάτες του καθώς κι αυτός εκτιμά ότι «έχει κλείσει εκεί ο κύκλος του». Επιθυμία του είναι να μεταπηδήσει στο υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, αφού σύμφωνα με φίλους του «έχει επεξεργαστεί ολοκληρωμένο σχέδιο παρέμβασης».
Μόνο που κάτω από τα νέα δεδομένα ο «κύκλος του Γιάννου» που ξανανοίγει συγκρούεται με τον «κύκλο» που θέλει να εγκαινιάσει ο Ακης Tσοχατζόπουλος…
Από τους υπόλοιπους πρωτοκλασάτους, ουδείς δείχνει να θέλει να αλλάξει το υπουργείο που κατέχει:
–Η Β. Παπανδρέου αξιοποιεί το υπουργείο Εσωτερικών για να οικοδομήσει φίλιο μηχανισμό σε όλες τις περιοχές της Ελλάδας.
–Ο Κ. Λαλιώτης είναι πλέον υπερυπουργός, αφού κατόρθωσε να αποσπάσει τη μερίδα του λέοντος από την πίτα των Ολυμπιακών Αγώνων και των μεγάλων έργων τους.
–Ο Αλ. Παπαδόπουλος θέλει να συνδέσει τ’ όνομά του με μια νέα ριζοσπαστική τομή στο ΕΣΥ.
–Ο Γ. Παπανδρέου έκανε το παν για να πάει στο υπουργείο Εξωτερικών και βεβαίως δεν θα συναινούσε σε μια πρόταση του πρωθυπουργού να μετακομίσει αλλού.
–Ο Ε. Βενιζέλος μόλις πριν από μέρες ορκίστηκε υπουργός Πολιτισμού. Δεν μπορεί να φύγει πάλι.
–Δεν θα προβάλουν, τέλος, αντιρρήσεις οι Π. Ευθυμίου, Τ. Γιαννίτσης, Χ. Βερελής, Ν. Χριστοδουλάκης. Αλλά αυτούς μάλλον δεν θέλει να τους μετακινήσει ο πρωθυπουργός, κυρίως γιατί είναι σε εξέλιξη κρίσιμες πολιτικές στους τομείς τους.
Βεβαίως ο πρωθυπουργός μπορεί να μεταβάλει το σκηνικό στην κυβέρνησή του χωρίς να μπει στη λογική του παζαριού: να ζητήσει, δηλαδή, απ’ όλους τις παραιτήσεις τους και να τους προτείνει μετά όποιο υπουργείο αυτός επιλέξει.
-Καραδοκεί φυσικά ο κίνδυνος της άρνησης, αλλά το κόστος δεν θα είναι μονόπλευρο. Τέτοιου τύπου επιλογή θα είχε αποτέλεσμα μόνο αν ο πρωθυπουργός αποφάσιζε να προχωρήσει σε συγχωνεύσεις υπουργείων. Πρόκειται για έναν από τους προγραμματικούς στόχους του κ. Σημίτη που ακόμη δεν έχει υλοποιηθεί.
-Οι συνεργάτες του έλεγαν στην «Κ.Ε.» ότι «ναι μεν ο ανασχηματισμός είναι ένα σημαντικό όπλο στα χέρια του πρωθυπουργού, αλλά πρέπει να χρησιμοποιηθεί την κατάλληλη στιγμή. Τούτη η περίοδος δεν είναι προφανώς η κατάλληλη».
Το ενδεχόμενο να γίνει ανασχηματισμός υφυπουργών το αποκλείουν, σημειώνοντας ότι «στην ουσία δεν θα είναι ανασχηματισμός αλλά φάρσα». Kαι περιμένουν…
