Ακόμη και η Βραχυχρόνια έκθεση σε χαμηλά επίπεδα ατμοσφαιρικής ρύπανσης μπορεί να επιφέρει πρόωρο θάνατο στους ηλικιωμένους.
Οι βραχυπρόθεσμες εκθέσεις στην ατμοσφαιρική ρύπανση και το όζον – ακόμη και σε επίπεδα αρκετά χαμηλότερα από τα σημερινά εθνικά πρότυπα ασφάλειας των ΗΠΑ – συνδέονται με υψηλό κίνδυνο πρόωρου θανάτου στους ηλικιωμένους, σύμφωνα με νέα μελέτη της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Χάρβαρντ (αγγλικά: Harvard T.H. Chan School of Public Health.).
Ο κίνδυνος ήταν ακόμη μεγαλύτερος στους ηλικιωμένους που ήταν χαμηλόμισθοι και γυναίκες.
Η μελέτη δημοσιεύθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2017 στο Journal of the American Medical Association (JAMA).
«Αυτή είναι η πιο ολοκληρωμένη μελέτη για τη βραχυχρόνια έκθεση σε ρύπανση που σχετίζεται με τη θνησιμότητα μέχρι σήμερα», δήλωσε η Francesca Dominici, καθηγητής βιοστατιστικής, συν-διευθυντής της πρωτοβουλίας Data Science της Χάρβαρντ και ανώτερος συγγραφέας της μελέτης. «Βρήκαμε ότι το ποσοστό θνησιμότητας αυξάνεται εξαιρετικά καθώς η ατμοσφαιρική ρύπανση ανεβαίνει έστω και λίγο παραπάνω από τα φυσιολογικά επίπεδα. Οποιοδήποτε επίπεδο ατμοσφαιρικής ρύπανσης, ανεξάρτητα από το πόσο χαμηλό είναι, στην πράξη θεωρείται επιβλαβές για την ανθρώπινη υγεία».
Μελέτες έχουν δείξει ότι τα λεπτά εισπνεόμενα σωματίδια (PM2.5) και το όζον, ιδιαίτερα το «warm-season ozone», το οποίο συμβαίνει συνήθως από τον Απρίλιο μέχρι τον Σεπτέμβριο, συνδέονται με αυξημένα ποσοστά θνησιμότητας. Σύμφωνα με τα Εθνικά Πρότυπα Ποιότητας του Περιβάλλοντος (NAAQS) που ορίζονται από τον Οργανισμό Προστασίας Περιβάλλοντος των ΗΠΑ (EPA), οι μακροπρόθεσμες εκθέσεις σε PM2.5 θεωρούνται ασφαλείς εάν βρίσκονται κατά μέσο όρο στα 12 μικρογραμμάρια ανά κυβικό μέτρο αέρα (12 μg/m3) ανά ημέρα κατά τη διάρκεια ενός έτους. Το 24ωρο πρότυπο είναι 35 μg/m3. Για το ζεστό εποχικό όζον (warm-season ozone )δεν υπάρχει ετήσιο πρότυπο.
Οι ερευνητές αξιολόγησαν την ημερήσια έκθεση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης χρησιμοποιώντας μοντέλα πρόβλεψης που παρείχαν ακριβείς εκτιμήσεις για τα PM2.5 και το όζον για σχεδόν ολόκληρη στην περιοχή των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Στη συνέχεια συνέδεσαν τα δεδομένα της ατμοσφαιρικής ρύπανσης με τα στοιχεία θνησιμότητας από ολόκληρο τον πληθυσμό των ΗΠΑ που κατοικούν σε 39.182 ταχυδρομικούς κώδικες (93% όλων των ταχυδρομικών κωδικών στις ΗΠΑ), σε περίοδο 13 ετών από το 2000 έως το 2012.
Κατά τη διάρκεια της περιόδου της μελέτης, 22 εκατομμύρια άνθρωποι από τον πληθυσμό της μελέτης πέθαναν. Η μελέτη διαπίστωσε ότι, για κάθε 10 μg/m3 ημερήσια αύξηση της PM2,5 και 10 ppb ημερήσια αύξηση του θερμικού όζοντος, το ημερήσιο ποσοστό θνησιμότητας αυξήθηκε κατά 1,05% και 0,51% αντίστοιχα. Αν και αυτό μπορεί να φαίνεται μικρή αύξηση, ο αντίκτυπος στη δημόσια υγεία είναι τεράστιος εάν εφαρμοστεί σε όλο τον πληθυσμό των ηλικιωμένων των ΗΠΑ, σύμφωνα με τους συγγραφείς της μελέτης. Για παράδειγμα, μια αύξηση μόλις 1 μg/m3 σε ημερήσια PM2,5 κατά τη διάρκεια ενός καλοκαιριού στις ΗΠΑ θα είχε ως αποτέλεσμα 550 επιπλέον θανάτους ετησίως και 7.150 επιπλέον θανάτους κατά τη διάρκεια της δεκαετούς περιόδου της μελέτης. Μια αύξηση μόλις 1 ppb στο ημερήσιο όζον το καλοκαίρι θα οδηγούσε σε 250 επιπλέον θανάτους ετησίως ή σε 3.250 επιπλέον θανάτους σε διάστημα 13 ετών.
