Είναι ακριβώς ό,τι έψαχνα. Έχω μείνει σε πολλά παρόμοια κτίρια στη Γαλλία, στη Σουηδία και την πατρίδα μου την Ισπανία, αλλά αυτό είναι το καλύτερο: νεόδμητο, με μοντέρνα έπιπλα και άνετους, φιλικούς γείτονες!» Για τον 22χρονο Γκονθάλο δεν νοείται φοιτητική ζωή εκτός της φοιτητικής εστίας. Μόλις έφτασε στην Αθήνα έσπευσε να νοικιάσει ένα -μικρό- διαμέρισμα στο «Student living», την πρώτη πολυκατοικία στην Αθήνα που απευθύνεται αποκλειστικά σε φοιτητές. Το μοντέρνο κτίριο της οδού Καστελορίζου, στην Κυψέλη, φέρνει στην πόλη μια καλά εδραιωμένη ευρωπαϊκή τάση, τονίζοντας την ίδια στιγμή την έλλειψη αντίστοιχης πανεπιστημιακής πρόβλεψης.
Στα δεξιά και τα αριστερά της εισόδου του κτιρίου βρίσκονται τα δύο διαμερίσματα που αποτελούν το όνειρο του κάθε φοιτητή: μεζονέτες των 50 τ.μ., με εντοιχισμένα ηλεκτρικά, μοντέρνα κουζίνα και μπάνιο, πολύχρωμα έπιπλα από τις πλέον αναγνωρίσιμες εταιρίες νεανικών επίπλων και δική τους αυλή. Σχεδόν σαν να κάνεις ένα «πέρασμα» από την αγαπημένη σου αμερικανική σειρά. «Θα τα βγάλουμε σε πλειστηριασμό αυτά τα δύο. Απ’ ό,τι φαίνεται, έχουμε πάνω από δέκα προσφορές για το καθένα», λέει με χιούμορ ο κ. Ακης Αργυρόπουλος, εμπνευστής της ιδέας.
Στους έξι ορόφους ακολουθούν 17 διαμερίσματα μετρίου μεγέθους ή μικροσκοπικά -από 20 έως 45 τ.μ. Με μπαλκόνι ή χωρίς, όλα με λειτουργική διαρρύθμιση για να μη σε «πνίγουν» οι τοίχοι, με διαφορετική επίπλωση το καθένα και το ρετιρέ με θέα στην πόλη. Υπάρχει και ένα διαμέρισμα που… ενθαρρύνει τη συγκατοίκηση, με δύο υπνοδωμάτια και έναν κοινόχρηστο χώρο. Ο κ. Αργυρόπουλος θεωρεί πως οι Ελληνες δεν είναι ιδιαίτερα εξοικειωμένοι με την έννοια της συγκατοίκησης και του «από κοινού» και για το λόγο αυτό δεν προχώρησε σε περισσότερα δωμάτια τέτοιας φιλοσοφίας. «Γι’ αυτό δεν έγινε και κοινόχρηστο καθιστικό-κουζίνα, όπως στα αντίστοιχα κτίρια του εξωτερικού, κανείς δεν θα το φρόντιζε».
Τι κάνει όμως αυτή τη μοντέρνα και απαστράπτουσα πολυκατοικία να ξεχωρίζει και να χαρακτηρίζεται «φοιτητική»; Αν εξαιρέσεις το ντιζάιν και τα λίγα τετραγωνικά του κάθε διαμερίσματος, σε τι διαφέρει; «Πρόκειται για μια εντελώς διαφορετική φιλοσοφία στην κατοικία, δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο στην ελληνική αγορά για να το συγκρίνεις», σημειώνει ο κ. Αργυρόπουλος. «Το νερό, το ρεύμα και η θέρμανση περιλαμβάνονται στο μηνιαίο ενοίκιο, δεν υπάρχουν κοινόχρηστα, στο υπόγειο παρέχονται πλυντήρια και στεγνωτήρια για όλους, ενώ κάμερες περιμετρικά του κτιρίου και στους κοινόχρηστους χώρους παρέχουν ασφάλεια».
Ύστερα από οκταετή εμπειρία σε τέτοιου είδους κατασκευές στην Αγγλία και με σπουδές στην εκτίμηση και νομοθεσία ακινήτων, ο κ. Αργυρόπουλος θεωρεί πως πέρα από όλα τα πρακτικά, αυτό που κυρίως κάνει μια πολυκατοικία «φοιτητική» είναι άλλο: «Είναι το αίσθημα της συνύπαρξης, το γεγονός πως δημιουργείται μια κοινότητα. Δεν έχει σημασία αν μένεις στο πιο μικρό διαμέρισμα ή στη μεζονέτα. Στην ουσία είστε όλοι μαζί».
Στην Ευρώπη
Μπορεί ο εν λόγω τύπος κατοικίας να έφτασε φέτος στην Αθήνα αλλά οι ευρωπαϊκές πόλεις μετρούν ήδη τριάντα χρόνια εμπειρίας, και μάλιστα εντός συγκεκριμένου πλαισίου. «Το σύστημα της φοιτητικής κατοικίας είναι κομμάτι της εκπαιδευτικής διαδικασίας στην Ευρώπη», λέει η αρχιτέκτων κυρία Μαρία Θεοδώρου. «Δίνεται προτεραιότητα στη στέγαση στους πρωτοετείς και τους τελειόφοιτους για να αφοσιωθούν στις σπουδές τους, ενώ με συναντήσεις και ποικίλες δράσεις δημιουργείται η ανεκτίμητη για το φοιτητή αίσθηση της κοινότητας».
Οι -στη συντριπτική πλειοψηφία τους- παλιές και κακοσυντηρημένες εστίες των ελληνικών πανεπιστημίων απευθύνονται σε ελάχιστους φοιτητές και βγαίνουν δυστυχώς εκτός «συναγωνισμού». «Κι όμως, τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά. Αυτό που λείπει είναι ο μακροχρόνιος σχεδιασμός από το κράτος, γιατί τα χρήματα που απαιτούνται δεν είναι πολλά», προσθέτει η κυρία Θεοδώρου.
Σπουδάζοντας ανά την Ευρώπη, ο νεαρός Γκονθάλο έχει εξοικειωθεί με αυτό τον τρόπο φοιτητικής ζωής. Αισιοδοξεί πως και στην Κυψέλη θα δημιουργηθεί κλίμα αντίστοιχο με εκείνο που είχε ζήσει στις εστίες του εξωτερικού. Αυτή την ειδυλλιακή εικόνα της συντροφικής και γεμάτης πάρτι φοιτητικής ζωής έρχεται, ωστόσο, να διαταράξει λίγο το ενοίκιο των stylish studios. «Ξεκινά από 300 ευρώ για τα πιο μικρά και φτάνουμε στα 650 για τις μεζονέτες», λέει ο κ. Αργυρόπουλος. Μα 300 ευρώ για 20 τ.μ. και 650 ευρώ για 50 τ.μ.; «Περιλαμβανομένων όλων των εξόδων, δεν είναι πολύ ακριβότερα από ένα διαμέρισμα σε παλιά πολυκατοικία, με κακές εγκαταστάσεις και γείτονες που σου ζητούν διαρκώς να κάνεις ησυχία», αντιτείνει ο εμπνευστής της ιδέας.
Δεν μπορούμε να αντισταθούμε σε ένα συγκριτικό τεστ με έναν αντίστοιχο χώρο στην Αγγλία. Το δωμάτιο σε δίκλινο διαμέρισμα με ευρύχωρο κοινόχρηστο χώρο στο συγκρότημα «Cotton Mills» του Nottingham, λίγο έξω από το Λονδίνο, στοιχίζει 460 ευρώ. Ολες οι παροχές περιλαμβάνονται στην τιμή: εκτός από τα γνωστά, προστίθενται απεριόριστη πρόσβαση στο Ιντερνετ, κοινόχρηστο καθιστικό με παιχνίδια, έως και γυμναστήριο! Η δεύτερη επιλογή του φοιτητή στο «τσουχτερό» Λονδίνο, δηλαδή ένα διαμέρισμα σε μια συμβατική πολυκατοικία, θα του κόστιζε το λιγότερο 1.000 ευρώ μηνιαίως, χωρίς τις παροχές.
Μήπως τελικά στην Αθήνα το εν λόγω «προϊόν» απευθύνεται σε λίγους και «πουλάει» τρόπο ζωής; «Φυσικά και “πουλάμε” και lifestyle στη φοιτητική πολυκατοικία. Κι αυτό είναι κάτι που πάντα το πληρώνεις λίγο παραπάνω», παραδέχεται ο κ. Αργυρόπουλος, υπογραμμίζοντας πως η εμπειρία του στη Γηραιά Αλβιώνα τού έδειξε πως ο ιδιαίτερος τρόπος ζωής είναι αυτό που ψάχνει ο κάθε φοιτητής. «Ο φοιτητής σκέφτεται ως εξής: “Μου αρέσει να μένω εδώ γιατί βρίσκομαι κοντά σε ανθρώπους με τους οποίους μιλάμε την ίδια γλώσσα, και αν πληρώσω κάτι παραπάνω, αξίζει”».
Για την κυρία Θεοδώρου η ιδιωτική πρωτοβουλία είναι ευπρόσδεκτη αλλά πρέπει να αντιμετωπίζεται και με κριτικό πνεύμα. «Στην Ελλάδα συνηθίζουμε να εφαρμόζουμε ιδέες που έχουν πετύχει στο εξωτερικό, παραλείποντας τα… συμφραζόμενα», λέει. «Το πανεπιστήμιο είναι ο μόνος φορέας που μπορεί να διαχειριστεί μια τέτοια υπόθεση με επιτυχία. Δεν μπορείς να αποκόπτεις τη στέγαση από την υπόλοιπη ακαδημαϊκή διαδικασία».
