- Είδος: Ταινία τρόμου
- Σκηνοθεσία: David Ellis
- Hθοποιοί: A.J. Cook, Michael Landes, Ali Larter, Terrence Carson, Keegan Connor Tracy, Enid-Raye Adams, Lynda Boyd
- Ημερομηνία κυκλοφορίας: 31 Ιανουαρίου 2003
- Διάρκεια: 100 λεπτά
- Ελληνικός τίτλος: Βλέπω το Θάνατο σου 2
- Παραγωγή: New Line Cinema
- Προϋπολογισμός ταινίας: 26 εκατομμύρια δολάρια
- Ακαθάριστα έσοδα: 90 εκατομμύρια δολάρια
Πολλές φορές κυκλοφορούν ταινίες οι οποίες αφού τις δούμε αποφαινόμαστε πως τελικά μόνο ταινίες δεν ήταν! Μπορούμε να τις χαρακτηρίσουμε οτιδήποτε άλλο, αλλά κινηματογραφικό έργο με τίποτα! Κατά διαβολική σύμπτωση δύο κυκλοφορίες αυτής της εβδομάδας, το “Δάκρυα του Ήλιου” και το “Βλέπω τον Θάνατο σου 2” (αν διαβάσετε την κριτική του άλλου έργου θα διαπιστώσετε ότι προλογίζω με τον ίδιο τρόπο… όχι θα κάτσω να σκάσω) με έκαναν να καταλήξω στο προαναφερθέν πόρισμα. Δηλαδή… μαύρα και κόκκινα κοράκια, τί θέλουν να πουν οι παραγωγοί;
Έναν ακριβώς χρόνο μετά το φοβερό δυστύχημα της πτήσης 180 (ότι συνέβη στο πρώτο Final Destination) νεαρά δεσποινίδα εκδράμει με το όχημα του μπαμπά και 3 φίλους συνεπιβάτες. Καθ’ οδόν βλέπει όραμα πως θα συμβεί ένα τρομερό τροχαίο ατύχημα, στο οποίο και θα είναι θύματα.
Τρομοκρατημένη σταματάει μες στη μέση του δρόμου αναγκάζοντας έναν αστυνομικό να βγει από το αμάξι του για να δει τί συμβαίνει και όλους τους άλλους οδηγούς από πίσω της να δυσανασχετούν! Δευτερόλεπτα μετά τις εξηγήσεις που δίνει στον αστυνομικό το ατύχημα συμβαίνει. Η ιστορία λοιπόν επαναλαμβάνεται. Αυτή, αλλά και οι υπόλοιποι διασωθέντες οδηγοί, που τους είχε φράξει το δρόμο, ζουν και βασιλεύουν εξαιτίας της. Αλλά για πόσο;
Το περίεργο με τα δύο “Final Destination” είναι πως πλασάρονται ως θρίλερ. Και γιατί όχι; Τόσο θανατικό μαζεμένο λίγες φορές συναντάμε. Το αποτέλεσμα όμως είναι κωμικοτραγικό κάτι το οποίο ασφαλώς επεδίωξαν και οι δημιουργοί του φιλμ. Και αυτό φαίνεται από τις εμπνεύσεις των σεναριογράφων που ήταν σε μεγάλα κέφια! Αν αξίζει θέασης αυτό το sequel τότε αξίζει μόνο για τους τρόπους θανάτου που σκαρφίστηκαν.
Ποιον να πάρεις και ποιον να αφήσεις. Ο ένας καλύτερος από τον άλλον και ο ένας πιο τραγελαφικός από τον άλλον. Ουσιαστικά αυτό που υπόσχεται το “Βλέπω τον Θάνατο σου” είναι αρκετό γέλιο, που πλέον ούτε και σε κωμωδίες δεν συναντάμε. Πέραν λοιπόν αυτών των εμπνεύσεων υπάρχουν και αρκετές σεναριακές ανατροπές που αλλάζουν την εξέλιξη του έργου. Αλλά για ποια εξέλιξη μιλάμε; Το μόνο σίγουρο καθ’ όλη τη διάρκεια του είναι πως κάποιος μέσα στα επόμενα πέντε λεπτά θα πεθάνει. Αυτό και μόνον αυτό.
’ξια αναφοράς και η σκηνοθεσία. Ο Ντέηβιντ Ρ. Έλλις έκανε αξιοπρεπέστατη δουλειά. Ομολογώ πως είχα πάντα μια τάση να σέβομαι παραγωγές που γυρίζονται με αστείες προθέσεις και καταλήγουν “αστείες” ταινίες και να κατακρίνω όσες γυρίζονται με σοβαρές προθέσεις και καταλήγουν… πατατοσαλάτες. Για την τάση μου αυτή λοιπόν σέβομαι το εγχείρημα του Έλλις, που θεωρώ πως έφερε την αποστολή του εις πέρας ιδανικά.
Επίλογος με τον πρόλογο! Όπως και να το κάνουμε, καλό, χρυσό το Final Destination, αλλά προσωπικά δεν θα το θεωρήσω, ούτε αυτό αλλά ούτε και τον “προγονό” του, ταινία. Τέτοιες ιδέες που γίνονται υλικό για σελιλόιντ μπορούν να περιμένουν την ενοικίαση τους από κάποιο βίντεο κλαμπ. Γιατί τα ευρώ πλέον πρέπει, αφού τα μετράμε και είμαστε ακριβείς για να μην είμαστε ακριβοί που λέει και η διαφήμιση, να τα δίνουμε εκεί που πραγματικά αξίζει. Βέβαια αν θέλετε να γελάσετε σας το προτείνω. Αν σας άρεσε το πρώτο και περιμένετε εναγωνίως το δεύτερο τότε και πάλι σας το προτείνω.
Σε τελική ανάλυση όμως καλύτερα να μην πληρώσετε για να δείτε κάτι σε μεγάλη οθόνη τη στιγμή που σαν κατασταλαγμένη εντύπωση στο τέλος θα σας αφήσει την ίδια που θα σας αφήσει και αν το δείτε στο σαλόνι σας κάποια στιγμή. Καλή προσπάθεια, καλό αποτέλεσμα αλλά οι κινηματογράφοι δεν φτιάχτηκαν για να “βλέπουμε θανάτους” αλλά για να θαυμάζουμε μεστούς φιλμικούς “ήρωες”. Αυτή είναι η διαφορά φίλοι μου!
Δείτε παρακάτω το τρέιλερ της ταινίας Final Destination 2 (2003) Βλέπω το Θάνατό σου 2.