Η δύναμη της επώνυμης άποψης

[Lakis]

Πριν λίγο διάβασα ένα plurk του Paolo Coelho όπου καλούσε τον κόσμο να συζητήσει μια άποψή του για τον έρωτα μέσα στο blog του.

Μπήκα και ανακάλυψα ότι ένα ποστ 2 ημερών με τίτλο ¨Ερωτικό Τρίγωνο" είχε ήδη 450 σχόλια!

To twit βγήκε αυθόρμητα βλέποντας παράλληλα τα hot ελληνικά topic αυτή την στιγμή.

Παράλληλα μπαίνω στο friendfeed και βλέπω ότι μια άλλη Τουρκάλα ποπ σταρ, την Sertab Erener που διατηρεί και ανανεώνει συχνά τον λογαριασμό της εκεί, δημοσιεύει φωτογραφίες της που τράβηξε η ίδια (αν κατάλαβα καλά, μιας και την τουρκικήν δεν την κατέχω) και 10δες τα σχόλια που έχουν συσσωρευτεί από κάτω, όπως δεκάδες και τα likes.

Και αντιλαμβάνεται κανείς ότι όταν αρχίζουν άνθρωποι διανοούμενοι ή celebrities και χρησιμοποιούν τα social media καθημερινά και τα εντάσσουν μες την καθημερινότητά τους στις χώρες από τις οποίες προέρχονται σημαίνει ότι πραγματικά έχουν μεγάλη επιρροή και απήχηση αυτά τα νέα μέσα στις χώρες τους.

Στην χώρα μας δεν νομίζω ότι συμβαίνει κάτι αντίστοιχο.

Οι κλίμακες σε followers, friends, σχόλια, trend topics είναι αισθητά μικρότερες σε αναλογία με το εξωτερικό.
Λίγο πριν τα 40 μου και η συντριπτική πλειοψηφία των φίλων μου είναι απόντες από κάθε διαδικτυακή κοινωνική δικτύωση και οι λίγοι που έχουν ανοίξει ένα λογαριασμό στο facebook σχεδόν αδρανείς.

Θα μπορούσα να γράφω σελίδες επί σελίδων γιατί κατά την γνώμη μου συμβαίνει αυτό. Αν και δεν έχω σπουδάσει κάτι σχετικό επί των social media, ένας μηχανικός είμαι που απλά τυγχάνει να ασχολούμαι 3-4 χρόνια με αυτά και να ενδιαφέρομαι για τις εξελίξεις, γιατί νιώθω ότι παρακολουθώ τις εξελίξεις που θα επικρατήσουν αργά ή γρήγορα στην παγκόσμια κοινότητα.

Υπάρχουν άλλοι που πληρώνονται για τις συμβουλές τους σε τέτοια θέματα. Και πραγματικά θα είχα ενδιαφέρον να μάθω γιατί τελικά δεν υπάρχει η ίδια διείσδυση επωνύμων από κάθε χώρο (πολιτική, αθλητισμό, καλλιτεχνικά) στα social media όπως συμβαίνει σε άλλες χώρες.

Φταίει ότι οι περισσότεροι πολίτες είναι ακόμη καχύποπτοι για τα social media και άρα δεν ενδιαφέρει κάποιον επώνυμο να κόψει χρόνο του από την τηλεόραση και "επενδύσει" το χρόνο του στο twitter και το friendfeed?

Πως έχουμε την απαίτηση να μας ακολουθούνε εκατοντάδες και χιλιάδες άνθρωποι αφού πρώτα εγγραφούν στο twitter ή κάπου αλλού, αν το αγαπημένο μας topic στα tweets είναι ότι οδηγούμαστε σε μια κοινωνία big brother όπου παρακολουθούνται τα πάντα για τους απλούς πολίτες?
Πως θα πείσω εγώ φίλους και γνωστούς να δικτυωθούν όταν ο αστικός μύθος στην Ελλάδα θέλει ο καθένας από εμάς να παρακολουθείται ειδικά και επισταμένως!

Μήπως φταίει ότι τελικά αντίθετα με τον μύθο των ανοιχτόκαρδων Ελλήνων είμαστε μια κοινωνία κλειστή στα συναισθήματα της, που φοβάται ή ντρέπεται μάλλον να εκφραστεί, να διαμαρτυρηθεί, να οργιστεί, να χαρεί, ή απλά να κλάψει επωνύμως και δυστυχώς ούτε καν ψευδωνύμως?

Μήπως δεν έχει τονιστεί αρκετά στην Ελλάδα η δύναμη της επώνυμης άποψης και τελικά η κουκούλα μας πάει καλύτερα ως έθνος?

Ή μήπως απλά σκάω την ζαχαρένια μου και τελικά δεν έχουμε σε αυτή την χώρα ικανούς να εμπνέυσουν social media consultants που να πείσουν πρώτα τους επώνυμους να ανοίξουν την καθημερινότητά τους και μαζί τους να συμπαρασύρουν και όλους τους υπόλοιπους πολίτες?

ENOUGH, ας εκμεταλλευτώ το υπόλοιπο διάλειμμα μου να πάω να διαβάσω τα σχόλια στο forum του Coelho... να δω τι σκέφτονται οι ξένοι για τον έρωτα...