Παλινωδεί με το όνομα

[Stavroula]

Ενώ κάθε άλλο σενάριο - παγίδα για το «μάντρωμα» της Αθήνας σε συναινετική δέσμευση προσκλήσεως των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ απέτυχε παταγωδώς, οι Αμερικανοί υποχωρούν («fall back») στη διαχρονική και ευκόλως εξυπηρετούσα τα συμφέροντά τους θέση εντάξεως της γείτονος με την προσωρινή της ονομασία.

Πρόκειται για μια ειρωνεία των εξελίξεων. Ενδεικτική τής εσαεί παρούσας αμερικανικής προχειρότητας και μυωπικής αντιμετώπισης διεθνών γεγονότων, γιατί, όπως παρατήρησε εύστοχα Ελληνας διπλωμάτης στην Ουάσιγκτον, ενώ ο κ. Φριντ έπεισε στις 3 Νοεμβρίου του '04 τον πρόεδρο Μπους πως σωστά έπραξε με την αναγνώριση της FYROM ως «Δημοκρατίας της Μακεδονίας», ο ίδιος, σήμερα, προσπαθεί να τον πείσει πως η ένταξη της γείτονος ως FYROM είναι η... καλύτερη λύση.

Αφύπνιση;

Βέβαια, ο κ. Μπους, που μόλις προ ημερών άρχισε να έχει κάποια αίσθηση για το «τι συμβαίνει γύρω του» σε ό,τι αφορά το ΝΑΤΟ, δεν έχει ακόμη ζητήσει «εξηγήσεις» και είναι αμφίβολο αν θα το κάνει, για την «αποτυχία» στην οποία τον οδηγούν η υπουργός Ράις και ο υφυπουργός Φριντ, για την «κακή ανάγνωση και ερμηνεία» του κλίματος στην Ελλάδα.

Αν και δεν αποκαλύπτουν στους συνομιλητές τους όλες τις κινήσεις που προτίθενται να κάνουν, οι οποίες μπορεί να περιέχουν και «εκπλήξεις της τελευταίας στιγμής», με το «μανουβράρισμα» κανονισμών του ΝΑΤΟ άσχετων προς την ουσία του θέματος, το βέβαιο είναι, όπως έγραψε η «Ε» (26/3/08), ότι θα επιχειρήσουν να «στείλουν στο πλυντήριο» την ελληνική επιχειρηματολογία.

Με αυτό εννοούν την «απογύμνωση» των ελληνικών θέσεων, μέσω νομικών προσχημάτων και επίκλησης άρθρων της ενδιάμεσης συμφωνίας, που, όπως λέγεται από κύκλους των Βρυξελλών, η Ελλάδα μπορεί επιτυχώς και ευκόλως να αντιμετωπίσει συνεπικουρούμενη από τη λίαν τελευταίως απαράδεκτη σκοπιανή προπαγάνδα.

Το βέτο και ο μύθος

Ετσι, χωρίς να επαναπαύεται κανείς, τα πράγματα οδηγούνται στη διά μέσου της ελληνικής αρνησικυρίας αναβολή του πακέτου εισδοχής της FYROM, άνευ δεσμευτικών διατυπώσεων που ευχαρίστως θα ενσωμάτωναν οι Αμερικανοί.

Ο μύθος, δε, περί αμερικανικών «αντιποίνων», καλλιεργούμενος, κατά κόρον, το τελευταίο δίμηνο και αδικαιολόγητα ενταθείς τις τελευταίες ημέρες, μέσα από έντεχνες, αλλά αφηρημένες αμερικανικές διαρροές, παραμένει μύθος.

«Αυτή δεν είναι η πολιτική μας», απαντούν εν χορώ Αμερικανοί αξιωματούχοι, όταν ευθέως τους τίθεται το ερώτημα περί «αντιποίνων» από συνομιλητές τους, που τόσο προσφιλώς έχουν βρει καλλιεργήσιμο έδαφος κινδυνολογίας.

Αν και ουδέποτε θα παραδεχτούν κάτι τέτοιο, ακόμα και σε «βαθιάς μορφής ενημερώσεις» («deep background»), γνώστες του αμερικανικού «modus operandi» συνεκτιμούν πως ο τρόπος ενέργειάς τους, επί του προκειμένου, στην έκφραση δυσαρέσκειας μπορεί να εκδηλωθεί με «μικρές, αλλά ασήμαντες» κινήσεις, που θα «ερεθίζουν» τους Ελληνες και θα λάβουν τη δέουσα διάσταση από λάτρεις του εντυπωσιασμού, αλλά που, επί της ουσίας, θα 'ναι «άνευ σημασίας».

Ητοι, όπως έκαναν και μετά το «όχι» του κυπριακού δημοψηφίσματος, μπορεί να παρατηρηθεί μια «αυξημένη ορατότητας» στην επαφή με τον αριθμό επισκέψεων Σκοπιανών στην Ουάσιγκτον και αντίστροφα.

Κάλπες και Αλβανοί

Οι Αμερικανοί, ωστόσο, σαφώς θα αντιλαμβάνονται τις συνέπειες των ενεργειών τους, πρωταρχικά στο εσωτερικό της γείτονος, εν όψει των εκεί εκλογών, όπου δύο υποψήφιοι για την πρωθυπουργία, ένας νυν και ένας πρώην -Γκρούεφσκι και Μπούτσκοφσκι, αντίστοιχα- θα ανταλλάσσουν κατηγορίες για τις διαδοχικές αποτυχίες της χώρας τους να μπει στο ΝΑΤΟ - σήμερα και το 2006.

Ετσι, όσο κι αν θελήσουν οι Αμερικανοί να ρίξουν ένα «πολιτικό σωσίβιο» στη γείτονα, θα πρέπει αυτό να «μην είναι αρκετά μακρύ», για να μην μπορέσει να πιαστεί απ' αυτό ο, κατά την Ουάσιγκτον, «αντιπαθής και ανυπόφορος», Γκρούεφσκι, επί του οποίου ρίχνουν σήμερα ευθύνες για τις εξελίξεις.

Από την άλλη πλευρά, οι τυχόν αμερικανικές αντιδράσεις θα πρέπει, λογικά, να συνεκτιμούν και την αλβανική διάσταση, ήτοι την επιρροή που θα 'χει στους Αλβανούς των Σκοπίων η επιταχυνόμενη ένταξη της Αλβανίας στο ΝΑΤΟ, με τους ίδιους να παρακολουθούν με δυσφορία τις ενδο-σλαβικές διαμάχες.

Στο διήμερο της συνόδου του ΝΑΤΟ, εξάλλου, όσο και αν επιχειρήσουν να «κάνουν δύσκολη τη ζωή» της Αθήνας, όπως λέγεται, δεν θα πρέπει να 'ναι και τόσο ανόητοι ώστε να τραβήξουν την προσοχή στο γεγονός ότι -πέραν ενδεχόμενης ικανοποιητικής αύξησης ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων στο Αφγανιστάν- η σύνοδος ήταν αποτυχημένη.

Λέγεται δε από γνώστες της εσωτερικής λειτουργίας της αμερικανικής διοίκησης πως οι αξιωματούχοι καριέρας θα πρέπει να 'ναι «εξαιρετικά προσεκτικοί» οι ίδιοι, γιατί μπορεί να 'ρθει και η δική τους σειρά να «μαρτυρήσουν» ενώπιον επιτρόπων της Γερουσίας, αν τα μελλοντικά «πόστα» τους απαιτούν ακροαματικές διαδικασίες.

«Θα καλοπεράσουν»

«Καλύτερα να προσέξουν» ο Φριντ και οι συν αυτώ που κοιτάζουν ψηλότερα, λένε στην «Ε» ανώτατοι παράγοντες της ομογένειας, γιατί, διαφορετικά, «θα καλοπεράσουν» στο Κογκρέσο.

«Ας γνωρίζουν ότι το ελληνικό λόμπι τούς παρακολουθεί κατά πόδας», συνεχίζουν οι ίδιοι, και «ας μην ξεχνούν τον θυμό μας, τον θυμό τριών εκατομμυρίων Ελλήνων των ΗΠΑ, εν όψει των εκλογών του Νοεμβρίου».

«Μας τη φέρανε μία φορά,το 2004, δεν θα μας την ξαναφέρουν», λέει παράγοντας από την Καλιφόρνια με «παχύ φάκελο για τον Φριντ».

Μέσα σ' όλα αυτά, διπλωματικοί και πολιτικοί κύκλοι σημειώνουν, ωστόσο, την εκτίμησή τους πως «στο τέλος της ημέρας θα συνεκτιμηθεί η πρακτική διάσταση συμφερόντων και σχέσεων» μεταξύ Ελλάδας και ΗΠΑ, αλλά από μια ισορροπημένη σκοπιά, που θα διαφέρει από εκείνη τού κατά Φριντ... «χάρτινου τίγρη».

Η Ουάσιγκτον χρειάζεται την Ελλάδα σε Κόσοβο και Αφγανιστάν στην εκπαίδευση Ιρακινών, αλλά πάνω απ' όλα χρειάζεται τη βάση της Σούδας και την «εύρυθμη» λειτουργία της.

Μια βάση που, όπως λέγεται, αποτελεί ένα από τα ιδανικότερα κομμάτια της Μεσογείου λόγω συνύπαρξης ναυτικής και αεροπορικής υποστήριξης, που δεν έχουν όλες οι άλλες αμερικανικές βάσεις -εφάμιλλες μεν, αλλά ήσσονος στρατηγικής σημασίας.