Ίνγκμαρ Μπέργκμαν (1918-2007)

[Katerina]

Ήταν ωραία να σκέφτεσαι ότι από κάπου, έστω και τόσο απομονωμένα όσο το Φάρο της Σουηδίας, παρακολουθούσε όσα συνέβαιναν σε αυτόν τον κόσμο. Ήταν ωραία να ξέρεις ότι δεν θα ξανακάνει κινηματογράφο, παραδίδοντας ως «κινηματογραφικό κύκνειο άσμα» εκείνο το σπουδαίο «Saraband». Ηταν ωραία να βλέπεις την Criterion Collection να επιλέγει για να εγκαινιάσει μία καίνουργια σειρά DVD τα πρώιμα έργα του.

Ήταν ωραία να χτυπάς το όνομα του στο www.youtube.com και να βλέπεις ανάμεσα σε φαντεζί θρύλους της ποπ κουλτούρας την ασπρόμαυρη σκηνή με το σκάκι από την «Εβδομη Σφραγίδα» ή μία μικρή σιωπή από την άλλη τη μεγάλη που αρνούμαι καν να τη βάλω σε εισαγωγικά για να δηλώσω κάτι τόσο κοινό όσο το ότι είναι ο τίτλος μίας ταινίας.

Ήταν ωραία να οικτίρεις όποιον υπέκυπτε άκριτα στα κλισέ περί «βαρύ» σινεμά. Ηταν ωραία να συναντάς νέους ανθρώπους που δεν είχαν δει ποτέ ταινία του Ινγκμαρ Μπέργκμαν. Είναι πάντα ωραία να φαντάζεσαι ανθρώπους που βλέπουν για πρώτη φορά την «Περσόνα». Είναι πάντα ωραία όταν ζει κάποιος. Ειδικά όταν έχει νικήσει τον (όποιο) θάνατο από πολύ νωρίς...