Mυαλό εναντίον ψυχής

Απάντηση
Nikolaos
Δημοσιεύσεις: 461
Εγγραφή: Τρί Ιαν 19, 2021 5:02 pm

Mυαλό εναντίον ψυχής

Δημοσίευση από Nikolaos »

Να ενδιαφερθούμε κι εμείς για την επιστήμη ή είναι πια πολύ αργά; Κι αν όχι, με τι εφόδια θα αντιμετωπίσουμε το «Thinks...», το καινούργιο μυθιστόρημα του Ντέιβιντ Λοτζ, που μόλις κυκλοφόρησε (εκδόσεις Secker) και ο ήρωάς του, όσο πανεπιστημιακός κι αν είναι, δεν ασχολείται με την Τζέιν Οστεν αλλά με νευρώνες, συνάψεις και νευροδιαβιβαστές;

Ευτυχώς που οι πρώτες κριτικές των αγγλικών εφημερίδων είναι εφησυχαστικές. Μπορεί ο Ντέιβιντ Λοτζ να το 'ριξε στη φυσιολογία του εγκεφάλου, αλλά δεν εγκατέλειψε τελείως την προσφιλή του ακαδημαϊκή κοινότητα των θεωρητικών της λογοτεχνίας. Απλούστατα, φέρνει τους δύο κόσμους αντιμέτωπους. Το μυαλό με την ψυχή, σαν να λέμε.

Ο Ραλφ Μέσαντζερ είναι διευθυντής του Κέντρου Γνωστικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Γκλόστερ. Προβεβλημένος από τα μίντια, χαρισματικός, αρρενωπός και με επιτυχίες στις γυναίκες είναι αφοσιωμένος στην εξερεύνηση του φαινομένου της συνείδησης και της σχέσης της με τις λειτουργίες του εγκεφάλου. Στο διάβα του πέφτει η έξυπνη, καλλιεργημένη και εσωστρεφής συγγραφέας Ελεν Ριντ, που καταφτάνει στο πανεπιστήμιο για να διδάξει «δημιουργική γραφή» και να συνέλθει από τον πρόσφατο θάνατο του συζύγου της.

Ο Ντέιβιντ Λοτζ αρέσκεται στις συγκρούσεις δύο διαφορετικών κόσμων (θυμηθείτε την αντιπαράθεση αμερικανικής και αγγλικής πανεπιστημιακής νοοτροπίας στο «Αλλάζοντας θέσεις») και απ' αυτές δημιουργούνται οι κωμικές καταστάσεις στα βιβλία του. Ετσι, είναι φανερό ότι και στο «Τhinks...» γρήγορα η επιστήμη και η τέχνη και οι διαφορετικές τους προσεγίσεις των όσων συμβαίνουν μέσα στο ανθρώπινο μυαλό παίρνουν θέσεις μάχης.

Ο Ράλφ πολιορκεί την Ελεν, αυτή τρομοκρατείται και κολακεύεται, αυτός με τη σειρά του ταράζεται, η ερωτική ιστορία δεν εγκαθίσταται εύκολα. Παρακολουθούμε την πορεία της μέσα από τον αυθόρμητο και γεμάτο ελεύθερους συνειρμούς μονόλογο του κατά τα άλλα ορθολογιστή Ραλφ σε μαγνητόφωνο, αλλά και μέσα από τις νοικοκυρεμένες εγγραφές της Ελεν στο ηλεκτρονικό της ημερολόγιο.

«Αρχισα να ενδιαφέρομαι για την επιστήμη γύρω στο 1994. Είχα αρχίσει να βρίσκω φοβερά ακαδημαϊκή και τετριμμένη τη λογοτεχνία σαν το ένα και μοναδικό θέμα συζήτησης των διανοουμένων. Το ίδιο άγονη μου φαινόταν και η λογοτεχνική κριτική. Τότε, όμως, εμφανίστηκε ένα κύμα εξαιρετικά καλών λαϊκών επιστημονικών βιβλίων. Ο Δαρβινισμός απέκτησε ξαφνικά νέο κύρος και δύναμη να επεμβαίνει σε όλες τις τρέχουσες υποθέσεις γύρω από την ανθρώπινη φύση και ταυτότητα. Και οι συγραφείς, που πάντα έχουν τεντωμένες τις αντένες τους, άρχισαν να παίρνουν στα σοβαρά την επιστήμη», εξηγεί την ενασχόλησή του με τις Γνωστικές Επιστήμες ο Ντέιβιντ Λοτζ σε συνέντευξή του στην «Ιντιπέντεντ».

Γιατί άραγε βάζει την Ελεν να είναι εκτός όλων των άλλων και πιστή Καθολική; Η σύγκρουση επιστήμης-τέχνης δεν του ήταν αρκετή; «Οι απλοί ανθρωποι, των επιστημόνων συμπεριλαμβανομένων, είναι διαποτισμένοι με την ιδέα ότι έχουμε και μια άυλη πλευρά, που ο Χριστιανισμός θα την έλεγε ψυχή. Μου φάνηκε ότι θα ταίριαζε στο χαρακτήρα του βιβλίου, που αντιπροσωπεύει τη μη επιστημονική άποψη, ένα είδος θρησκευτικού υπόβαθρου», απαντά ο Λοτζ.

Το γεγονός, πάντως, ότι ο ίδιος ασχολήθηκε με την επιστήμη και έγραψε ένα ακόμη απολαυστικό, πανέξυπνο, κωμικό και ερεθιστικό της σκέψης μυθιστόρημα, δεν σημαίνει ότι γίνεται και κήρυκας της ειρηνικής συνύπαρξης τέχνης και επιστήμης.

«Ας μην κοροϊδευόμαστε. Μπορεί οι ανθρωποι στα πάρτι να μιλάνε περισσότερο πια γι' αυτά τα πράγματα, αλλά η επιστήμη είναι κυρίως μαθηματικά και αν δεν είσαι μαθηματικός, κι εγώ δεν είμαι, παραμένει ένα κλειστό βιβλίο».

(Στα ελληνικά κυκλοφορούν τα βιβλία του «Αλλάζοντας θέσεις» και «Μικρός που είναι ο κόσμος» (Πόλις), «Ούτε γάτα ούτε ζημιά» και «Θεραπεία» (Βell) ).
Απάντηση

Επιστροφή στο “Βιβλία”