Το κύκλωμα πανηγυρίζει ενώ ο λαός αγωνιά

[Katerina]

Το τελευταίο διάστημα έχουμε ένα βομβαρδισμό θετικών οικονομικών ειδήσεων –πραγματικών ή κατασκευασμένων–, με την ταυτόχρονη διαπίστωση ότι η οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα εξελίσσεται ιδιαίτερα αρνητικά για τους περισσότερους συμπολίτες μας.

Θετικά μηνύματα

Ο δείκτης του Χρηματιστηρίου της Αθήνας βρίσκεται στα υψηλότερα επίπεδα των τελευταίων 18 μηνών, οι κυβερνητικοί αρμόδιοι μας διαβεβαιώνουν ότι το πολυσυζητημένο πρωτογενές πλεόνασμα είναι ήδη γεγονός σε ό,τι αφορά τον κρατικό προϋπολογισμό, οι εκπρόσωποι μεγάλων τραπεζικών ομίλων υποστηρίζουν ότι έχει εξασφαλιστεί η συμμετοχή των ιδιωτών στην προγραμματισμένη αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου κατά ένα ποσοστό 10%, το οποίο «διασφαλίζει» τον ιδιωτικό χαρακτήρα τους. Διεθνείς οργανισμοί και οίκοι αξιολόγησης προσυπογράφουν την άποψη ότι έχει βελτιωθεί η προοπτική της ελληνικής οικονομίας, ενώ και οι διεθνείς αγορές μας ανταμείβουν με σημαντική υποχώρηση των spreads για τα δεκαετή ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου σε επίπεδα που είχαμε να δούμε από το 2010.

Από την άλλη πλευρά το ποσοστό ανεργίας σπάει κάθε μήνα το ευρωπαϊκό και παγκόσμιο ρεκόρ που κατέχει η Ελλάδα και κινείται ολοταχώς προς το 30% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού. Διάφορες έρευνες που χρηματοδοτούνται από εργοδοτικές οργανώσεις, εκπροσώπους μικρομεσαίων επιχειρήσεων αλλά και συνδικαλιστικές οργανώσεις καταλήγουν σε γενικές γραμμές στο ίδιο συμπέρασμα. Ολοκληρώνεται το πέρασμα από την κοινωνία των 2/3 στην κοινωνία του 1/3, με το 60%-65% των ερωτώμενων να δηλώνουν ότι δεν θα μπορέσουν να τιμήσουν όλες τις φορολογικές και οικονομικές υποχρεώσεις τους και πως δυσκολεύονται πολύ στη διαχείριση του ατομικού και του οικογενειακού προϋπολογισμού. Πριν από τη χρεοκοπία του ελληνικού Δημοσίου και την αναγκαστική προσφυγή στην πολιτική των μνημονίων είχαμε την κοινωνία των 2/3, με 2 στους 3 συμπολίτες μας να καλύπτουν τις βασικές ανάγκες τους και να έχουν θετική οικονομική και κοινωνική προοπτική.

Έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, μόνο 1 στους 3 συμπολίτες μας θα έχει, σε γενικές γραμμές, ένα ευρωπαϊκό επίπεδο διαβίωσης, ενώ 2 στους 3 θα κινούνται μεταξύ αγωνίας για τη διατήρηση βασικών δικαιωμάτων και πλήρους περιθωριοποίησης. Αυτές οι δύο τόσο διαφορετικές όψεις της ελληνικής οικονομικής πραγματικότητας συμπυκνώνουν τις στρατηγικές επιλογές που προσδιορίζουν τις εξελίξεις. Από τη μια δημιουργείται ένα νέο σύστημα υπερπρονομιούχων, που είναι περισσότερο διαπλεκόμενοι, επιδοτούμενοι, διεφθαρμένοι απ’ ό,τι κατά το παρελθόν, και από την άλλη η μεγάλη πλειονότητα των συμπολιτών μας βρίσκεται αντιμέτωπη με τον ολοένα αυξανόμενο λογαριασμό της χρεοκοπίας του ελληνικού Δημοσίου και της ιδιοτελούς κακοδιαχείρισης των προβληματικών μνημονίων. Δεν είναι δύσκολο να προβλέψουμε τη μεγάλη επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης, ούτε φυσικά τις σκληρές κοινωνικές συγκρούσεις και τις πολιτικές ανατροπές που έχουμε μπροστά μας.

Δημοσιονομικός εκτροχιασμός

Τα πρώτα επίσημα στοιχεία για τη διαμόρφωση των εσόδων του Δημοσίου τον Ιανουάριο ενισχύουν την άποψη ότι βρίσκεται σε εξέλιξη ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός που θα οδηγήσει, βάσει των υποχρεώσεων που έχει αναλάβει η ελληνική κυβέρνηση στο πλαίσιο του τρίτου μνημονίου, στην εφαρμογή νέων περιοριστικών μέτρων προς τα τέλη του πρώτου εξαμήνου του 2013.

Στα δημόσια ταμεία εισέρρευσαν 4,05 δισεκατομμύρια ευρώ, έναντι στόχου 4,36 δισ. ευρώ. Παρατηρείται μια υστέρηση στα έσοδα της τάξης του 7%, η οποία δημιουργεί δικαιολογημένο προβληματισμό. Η φοροδοτική ικανότητα των ειλικρινών ή σχετικά ειλικρινών φορολογουμένων φαίνεται πως έχει εξαντληθεί, εάν κρίνουμε από το γεγονός ότι τα έσοδα του Ιανουαρίου είναι μειωμένα κατά 16% σε σχέση με τον Ιανουάριο του 2012. Η μεγαλύτερη καθίζηση στα έσοδα προέρχεται από τον ΦΠΑ και τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης. Η κυβέρνηση και η τρόικα επιμένουν σε μια πολιτική υπερφορολόγησης, που οδηγεί τελικά στην είσπραξη λιγότερων φόρων ενώ εκσφενδονίζει την ελληνική κοινωνία ολόκληρες δεκαετίες πίσω.

Η μεγάλη δημοσιονομική ωρολογιακή βόμβα θα σκάσει, κατά την άποψή μας, στον τομέα των δαπανών, όπου το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης κρύβει τα προβλήματα με μια δημιουργική λογιστική που κάνει το 2004 και το 2009 να μοιάζουν χρονιές στατιστικής εντιμότητας. Η βασική διαφορά βρίσκεται στο ότι η δημιουργική λογιστική στηρίζεται σε πολιτικές αποφάσεις και χειρισμούς και όχι στη διαμόρφωση των στατιστικών στοιχείων από την ΕΛΣΤΑΤ, όπως κατά το παρελθόν.

Οι δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού του 2012 εμφανίστηκαν σύμφωνες με την τελευταία αναθεώρηση των μεγεθών που πραγματοποιήθηκε τον... Νοέμβριο του 2012, αφού πρώτα μειώθηκε δραστικά το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, αυξήθηκαν οι ληξιπρόθεσμες οφειλές του Δημοσίου και εξαφανίστηκε σημαντικό τμήμα των ασφαλιστικών ελλειμμάτων μέσα από πρακτικές βραχυπρόθεσμου δανεισμού του ενός ασφαλιστικού ταμείου από το άλλο και νέου ετεροχρονισμού των υποχρεώσεών τους. Απόδειξη της δημιουργικής λογιστικής που ασκείται είναι το πέρασμα της τακτοποίησης ορισμένων κατηγοριών ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου απευθείας στο δημόσιο χρέος και όχι στο δημοσιονομικό έλλειμμα, όπως επιβάλλει η σωστή και έντιμη διαχείριση των δημόσιων οικονομικών.

Με την πραγματική οικονομία να παραπαίει, τους ειλικρινείς και σχετικά ειλικρινείς φορολογούμενους να είναι στα όρια της αντοχής τους και το σύστημα εξουσίας να αδυνατεί να προωθήσει τις διαρθρωτικές αλλαγές που θα περιορίσουν τη νομή της εξουσίας, προχωρούμε με εντυπωσιακή ταχύτητα σε μια νέα δημοσιονομική κρίση. Αυτή τη φορά οι συνέπειες θα είναι τρομακτικές, εφόσον θα υπάρξει αυτόματη επιβολή νέων ισοπεδωτικών μέτρων με βάση όσα προβλέπονται στο τρίτο μνημόνιο, ενώ θα σημειωθούν εξαιρετικά έντονες κοινωνικές και πολιτικές αντιδράσεις.

Ναρκοπέδιο οι ιδιωτικοποιήσεις

Η απόσυρση της κρατικής εταιρείας επενδύσεων του Κατάρ από το διαγωνισμό για την αξιοποίηση του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού έβαλε τέλος στις προσδοκίες για εύκολο και γρήγορο χρήμα από τις ιδιωτικοποιήσεις, με το οποίο θα μπορούσαμε να διαχειριστούμε πιο εύκολα το υπέρογκο δημόσιο χρέος που αναμένεται να φτάσει εντός του 2013 στο πρωτοφανές επίπεδο του 175% του ΑΕΠ.

Οι οργισμένες δηλώσεις του κ. Πολάλη, προέδρου της Ελληνικό Α.Ε., για τους υποψήφιους επενδυτές που αποβλέπουν σε εύκολη και γρήγορη κερδοφορία και αδυνατούν να συμβάλουν στην ανάπτυξη της περιοχής του Ελληνικού, και γενικότερα της ελληνικής οικονομίας, και η αμήχανη σιωπή της κυβέρνησης και των υπευθύνων του ΤΑΥΠΕΔ μας προετοιμάζουν για μια δύσκολη συνέχεια. Επίκεινται σκληρές συγκρούσεις μεταξύ αυτών που διαχειρίζονται τις ιδιωτικοποιήσεις και τα συμφέροντα που βρίσκονται πίσω από αυτές, ενώ πλέον είναι φανερό ότι οι φορολογούμενοι πολίτες θα επιβαρυνθούν με πολλές δεκάδες δισεκατομμύρια για να επιδοτήσουν τις «ιδιωτικές» τράπεζες και τους «ιδιωτικούς» αυτοκινητόδρομους, χωρίς να μπορούν να ελπίζουν σε σοβαρά έσοδα από την πώληση ΔΕΚΟ και την αξιοποίηση των ακινήτων του Δημοσίου. Το πολιτικό παιχνίδι γύρω από τις ιδιωτικοποιήσεις σκληραίνει με το πέρασμα του χρόνου.

Ήδη ο ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνύει ένα τρίγωνο συμφερόντων που αποτελείται από τον επιχειρηματία κ. Μελισσανίδη, τον νομικό σύμβουλό του και γνωστό φίλο του πρωθυπουργού κ. Σαμαρά κ. Κρανιδιώτη και τον ίδιο τον πρωθυπουργό, που μπορεί να προσδιορίσει το αποτέλεσμα της ιδιωτικοποίησης του ΟΠΑΠ. Δεν υπάρχει ιδιωτικοποίηση, ιδιαίτερα στην Ελλάδα, χωρίς σκληρό πόλεμο συμφερόντων στο προσκήνιο και στο παρασκήνιο. Στις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί, όπου οι περισσότεροι συμπολίτες μας δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα και θεωρούν ότι το σύστημα εξουσίας είναι απόλυτα διαπλεκόμενο και διεφθαρμένο, οι ιδιωτικοποιήσεις θα μετατραπούν σε πολιτικό ναρκοπέδιο για την κυβέρνηση Σαμαρά.