El Convento Del Arte

[seriani]

Αν πεις ότι η παρουσία του El Convento Del Arte στις νύχτες του Μεταξουργείου είναι καθολική, μπορεί και ως ένα βαθμό να κυριολεκτείς. Μια παρέα, μια ιδέα, ένα νέο -και πολύ διαφορετικό- αθηναϊκό στέκι. Με είχε προϊδεάσει ο Νίκος, αλλά οι περιγραφές για τον χώρο και το concept ωχριούν. Στο εσωτερικό του πέτρινου κτίσματος της οδού Βιργινίας Μπενάκη 7, μιας γειτονιάς που θέλει να βάλει την υπογραφή της τόσο στα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης όσο και στη διασκέδαση, ζωντανεύει ένας ολόκληρος μοναστηριακός κόσμος, ντυμένος στα χρώματα των προβολέων και των κεριών, στα βαριά κόκκινα βελούδα και τους ήχους προσεκτικά επιλεγμένης μουσικής.

Εδώ όλο το μαγαζί λειτουργεί ως θεατρικό σκηνικό, ως σετ γυρισμάτων μιας ιστορίας που θυμίζει το ‘Ονομα του Ρόδου’ σε επιθεώρηση. Το Μοναστήρι της Τέχνης μοιράζει το βάρος των βραδιών του μεταξύ της τέχνης του θεάματος και του μπαρ, κάτι που κάνουν σαφές με την πρότασή τους αυτοί που του έδωσαν σάρκα και οστά: η ηθοποιός Πέμη Ζούνη, ο πολιτικός μηχανικός Στάθης Σκέντζος και το χορευτικό ζευγάρι του tango Luis Alberto και Elena Mestre.

Τίποτα στο Convento δεν είναι τυχαίο, από τον διάκοσμο που σε συνεπαίρνει με τους κρυστάλλινους πολυελαίους, τα κηροπήγια με τα αναμμένα κεριά, τους βαρείς άνετους καναπέδες και τα μεγάλα τραπέζια μέχρι τις άλλες συγκλονιστικές λεπτομέρειες και το σέρβις. Κάτω από τη συρόμενη γυάλινη οροφή τα γκαρσόνια σερβίρουν με εξαιρετικό στιλ φορώντας μοναστηριακές κάπες, ακροβάτες αιωρούνται από υφάσματα, μουσικοί παίζουν στην υπερυψωμένη, πλουμιστή σκηνή, ξυλοπόδαροι διασχίζουν το μαγαζί κλέβοντας τα βλέμματα των θαμώνων.

Στο επίκεντρο ο χώρος της πίστας στο άψογο ξύλινο πάτωμα της οποίας είδα κόσμο να χορεύει από tango μέχρι mambo και funk. Η μουσική ατμόσφαιρα, όπως λέει η Πέμη Ζούνη, ταιριάζει να είναι σε σκοτεινές αποχρώσεις προσδίδοντας ακόμα πιο δραματικές νότες. Η προσοχή στη λεπτομέρεια φαίνεται ακόμα και στις τουαλέτες, που μοιάζουν περισσότερο με παριζιάνικο μπουντουάρ, πνιγμένες στη χλιδή ενός μαγικά ερωτικού, παρακμιακού κόκκινου.

Τα μαγαζιά με concept λείπουν στον καιρό της κρίσης, πόσω μάλλον του πολύ ειδικού και ολοκληρωμένου concept. Τα παλιά έκλεισαν και τα νέα στέκια περιορίζονται στην ισορροπία του minimal, του αισθητικά και οικονομικά ασφαλούς. Η δυσκολία με το concept έγκειται στο ότι, προκειμένου να γίνει σωστά, πρέπει να υπάρχει πάνω από όλα γνώση του αντικειμένου. Οταν ακούς τη Ζούνη να συντονίζει το προσωπικό και να κολλάει σε λεπτομέρειες όπως το φως που πέφτει επάνω σε ένα μουσικό όργανο ή σε μια γωνιά του μπαρ, καταλαβαίνεις ότι αυτή η γνώση περισσεύει στο Convento.

«Οι βάσεις για τη δημιουργία αυτού του χώρου προϋπήρχαν και επάνω σε εκείνες χτίσαμε», λέει χαρακτηριστικά η ηθοποιός, η οποία βασικά… σκηνοθετεί τις βραδιές σε ρόλο οικοδέσποινας. Εδώ πρέπει να τονίσουμε και την αξία της κουζίνας, που προσφέρει μικρές αλλά απολαυστικές ιδέες για συνοδευτικά του κρασιού ή του ποτού.

Το Convento θα φιλοξενεί ζωντανές εμφανίσεις συγκροτημάτων αλλά και μικρών θεατρικών ομάδων, ενώ υπάρχει διάχυτη μια αγάπη για το tango και τη latin μουσική. Ο ρομαντισμός εισέβαλε για τα καλά στα σοκάκια του Μεταξουργείου και εδώ έχει βρει έναν νέο τόπο λατρείας.