Η τεχνητή νοημοσύνη βρίσκει ήδη το δρόμο της στις καθημερινές ροές εργασίας για πολλούς υπαλλήλους και απαιτεί από άλλους να σκεφτούν τις δεξιότητες τεχνητής νοημοσύνης που θα χρειαστούν για να διατηρήσουν την εργασία τους ασφαλή όταν οι εταιρείες αγκαλιάσουν την τεχνολογία.
Η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να εξαφανίσει μερικούς από τους πιο ειλικρινείς τύπους εργασίας, αλλά οι ειδικοί είναι ξεκάθαροι ότι η τεχνητή νοημοσύνη δεν θα κλέψει όλες τις δουλειές μας . Πιθανότατα, λένε, οι εργαζόμενοι θα συνεργαστούν με μηχανές και οι ρόλοι των εργαζομένων μπορεί να γίνουν πιο εξελιγμένοι καθώς η τεχνητή νοημοσύνη εξαλείφει τις επαναλαμβανόμενες και χειρωνακτικές εργασίες. Στην ιδανική περίπτωση, οι εργαζόμενοι θα περνούν τον χρόνο τους εστιάζοντας σε μοναδικά ανθρώπινα καθήκοντα που η τεχνητή νοημοσύνη δεν είναι επί του παρόντος τοποθετημένη να σφετεριστεί – δηλαδή δημιουργικές προσεγγίσεις για την επίλυση προβλημάτων, διαπροσωπική επικοινωνία – και θα είναι σε θέση να παράγουν περισσότερα, καλύτερα αποτελέσματα.
Εάν οι εργαζόμενοι μεταβούν σε πιο απαιτητικούς πνευματικά ρόλους ή δουν την παραγωγικότητά τους να αυξάνεται όταν εκμεταλλεύονται τα οφέλη της τεχνητής νοημοσύνης, είναι δελεαστικό να πιστεύουμε ότι οι μισθοί θα εξελίσσονται παράλληλα. Σε τελική ανάλυση, εάν οι περιγραφές των θέσεων εργασίας αλλάζουν και οι εργαζόμενοι συνεισφέρουν περισσότερο, θα πρέπει θεωρητικά να ακολουθήσει η αποζημίωση.
Ωστόσο, οι ειδικοί λένε ότι οι προοπτικές μπορεί να είναι πιο περίπλοκες για τους εργαζόμενους όλων των επιπέδων δεξιοτήτων.
Ανεβαίνοντας, Πηγαίνει προς τα κάτω.
Καθώς η τεχνητή νοημοσύνη αφαιρεί ορισμένες από τις καθημερινές εργασίες από τις μέρες των εργαζομένων, ιδιαίτερα σε ρόλους εργασίας στη γνώση, οι ειδικοί αναμένουν ότι πολλές θέσεις εργασίας μπορεί να γίνουν πιο εξελιγμένες και δημιουργικές . Η παραγωγικότητα θα μπορούσε επίσης να αυξηθεί, καθώς οι εργαζόμενοι μεταβαίνουν χρονοβόρες λεπτομέρειες σε μηχανές. Για ορισμένους υπαλλήλους, αυτό σημαίνει ότι οι βασικές περιγραφές θέσεων εργασίας τους αλλάζουν – και ότι παράγουν περισσότερα αποτελέσματα σε υψηλότερο επίπεδο.
Αν και είναι πιθανό ορισμένες εταιρείες να αυξήσουν τους μισθούς καθώς οι εργαζόμενοι αναλαμβάνουν νέα καθήκοντα, ορισμένοι ειδικοί, συμπεριλαμβανομένου του καθηγητή οικονομικών του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης (MIT), Daron Acemoglu, είναι αμφίβολοι ότι όλοι οι εργαζόμενοι θα δουν αυξήσεις στους μισθούς καθώς η τεχνητή νοημοσύνη τους ωθεί να κάνουν περισσότερες, διαφορετικές εργασίες.
Σε μια ερευνητική εργασία του 2019 με τον συνάδελφο Pascual Restrepo, ο Acemoglu έγραψε ότι «δεν πρέπει να περιμένουμε ότι η αυτοματοποίηση θα δημιουργήσει αυξήσεις μισθών ανάλογες με την αύξηση της παραγωγικότητας». Ένας λόγος, πιστεύει, είναι ότι τα οικονομικά οφέλη που προκύπτουν από την αυξημένη παραγωγικότητα των εργαζομένων απορροφώνται γενικά από την εταιρεία και δεν μετακυλίονται στους εργαζόμενους ως καλύτερη αποζημίωση.
Ο Χάρι Τζέι Χόλζερ, οικονομολόγος και καθηγητής δημόσιας πολιτικής στο Πανεπιστήμιο Τζορτζτάουν και συνεργάτης στο αμερικανικό think-tank The Brookings Institution, λέει ότι αυτό συνδυάζεται με έρευνα που δείχνει ότι η τεχνητή νοημοσύνη μετατοπίζει την αποζημίωση από τον εργαζόμενο στην επιχείρηση. Σύμφωνα με μια οικονομική μελέτη του Συμβουλίου Οικονομικών Συμβούλων του Λευκού Οίκου για την αυτοματοποίηση σε θέσεις εργασίας, η Γερμανία, η Γαλλία, η Ισπανία και η Ολλανδία είδαν τα έσοδα από τα κέρδη παραγωγικότητας να πηγαίνουν στους μετόχους και όχι στους μισθούς των εργαζομένων στην αποθήκη.
Για ωρομίσθιους και εργαζομένους σε βάρδιες, συχνά σε βιομηχανίες χαμηλών δεξιοτήτων, η τεχνητή νοημοσύνη έχει τη δυνατότητα να περιορίσει τις δυνατότητες κερδών. Οι ειδικοί λένε ότι μια ανησυχία είναι ότι οι εργαζόμενοι μπορεί να καταλήξουν να εργάζονται λιγότερο, καθώς ορισμένα τμήματα της δουλειάς τους αυτοματοποιούνται.
Ο Ατσέμογλου πιστεύει ότι παρόλο που η τρέχουσα τεχνολογία αυτοματισμού μπορεί να μην ταιριάζει με την ποιότητα της ανθρώπινης εργασίας, οι εταιρείες θα αποδέχονται όλο και περισσότερο αυτό που αποκαλεί «ούτως ή άλλως αυτοματοποίηση» αντί να πληρώνουν εργάτες – ακόμα κι αν οι μισθοί τους δεν είναι σημαντικοί. Προειδοποιεί επίσης ότι αυτό θα μπορούσε να γίνει περισσότερο πρόβλημα καθώς η τεχνολογία προχωρά ολοένα και περισσότερο.
Και σε όλη την εργασία όλων των επιπέδων δεξιοτήτων, η αυξημένη παρακολούθηση των εργαζομένων μπορεί να επηρεάσει την αμοιβή. Η Veena Dubal, καθηγήτρια Νομικής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, στο Irvine, λέει ότι πολλές εταιρείες χρησιμοποιούν ήδη την τεχνητή νοημοσύνη για να μετρήσουν την παραγωγικότητα και στη συνέχεια να καθορίσουν τους μισθούς.
Η έρευνα της δείχνει ότι αυτές οι αξιολογήσεις οδηγούν σε χαμηλότερους μισθούς και ανισότητα μεταξύ των αποδοχών των εργαζομένων, την οποία αποκαλεί « αλγοριθμική διάκριση μισθών – όπου μεμονωμένοι εργαζόμενοι βγάζουν πολύ διαφορετικά ποσά με βάση μια αξιολόγηση τεχνητής νοημοσύνης που ο ίδιος ο εργαζόμενος δεν κατανοεί». Πιστεύει ότι εάν οι εταιρείες επενδύσουν πολλά σε τεχνολογίες παρακολούθησης της παραγωγικότητας, το πρόβλημα θα μπορούσε να επιδεινωθεί.Παρόλο που η τρέχουσα τεχνολογία αυτοματισμού μπορεί να μην ταιριάζει με την ποιότητα της ανθρώπινης εργασίας, οι εταιρείες θα αποδέχονται όλο και περισσότερο την «αυτοματοποίηση» αντί να πληρώνουν εργάτες – ακόμα κι αν οι μισθοί τους δεν είναι σημαντικοί.
Μπορεί να υπάρχει μια ομάδα, ωστόσο, που θα δει την αύξηση των μισθών της εν μέσω της ευρείας ενσωμάτωσης της τεχνητής νοημοσύνης.
Οι εργαζόμενοι στις κορυφαίες τάξεις, λέει ο Mark Muro, ανώτερος συνεργάτης και διευθυντής πολιτικής για το Metropolitan Policy Program στο Brookings, μπορεί να προστατεύονται περισσότερο από τις διακυμάνσεις των μισθών - ειδικά εάν διευκολύνουν και αποφασίζουν τις διαδικασίες με τις οποίες χρησιμοποιείται η τεχνητή νοημοσύνη στους χώρους εργασίας τους. Για παράδειγμα, μπορεί να υπάρχει «υψηλότερη αμοιβή για μερικούς από αυτούς που διαχειρίζονται όλο αυτό [μετασχηματισμός AI] ή κάνουν την πιο εξελιγμένη εργασία που υποστηρίζεται από αυτά τα εργαλεία».
Ισοπέδωση του αγωνιστικού χώρου;
Ωστόσο, η συζήτηση γύρω από την τεχνητή νοημοσύνη και τον μισθό δεν είναι μόνο ζήτημα αν οι μισθοί θα αυξηθούν, θα μείνουν στάσιμοι ή θα μειωθούν. Ορισμένοι ειδικοί υποστηρίζουν ότι η άνοδος της τεχνητής νοημοσύνης στο χώρο εργασίας θα μπορούσε να συμβάλει στην κάλυψη του χάσματος της μισθολογικής ανισότητας μεταξύ εργαζομένων υψηλής και χαμηλής ειδίκευσης, σε πολλές δημογραφικές ομάδες.
Ο David Autor, καθηγητής οικονομικών στο MIT, υποστηρίζει ότι η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να είναι σε θέση να μειώσει το εμπόδιο για την είσοδο σε θέσεις υψηλής εξειδίκευσης εξαλείφοντας την ανάγκη για μια παραδοσιακή, ελίτ τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που συνήθως απαιτείται για έναν κορυφαίο ρόλο. Με την τεχνητή νοημοσύνη, μια μεγάλη ποικιλία εργαζομένων μπορεί να αποκτήσει εξειδικευμένη τεχνογνωσία γρηγορότερα και ευρύτερα – κατά μία έννοια, οι ρόλοι που κάποτε κρατούνταν στην πόρτα μπορεί να είναι ολοένα και λιγότερο.
«Η τεχνητή νοημοσύνη θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα σενάριο που μειώνει την έλλειψη τεχνογνωσίας υψηλού επιπέδου», λέει ο Autor. Καθώς περισσότεροι εργαζόμενοι από διάφορα υπόβαθρα εργάζονται με την τεχνητή νοημοσύνη για να αποκτήσουν γρήγορα τις δεξιότητες υψηλού επιπέδου που συνήθως προορίζονται για εξειδικευμένους εμπειρογνώμονες με ελίτ υπόβαθρο, «θα άνοιγε την πόρτα για μη παραδοσιακούς υποψηφίους, ιδιαίτερα αυτούς χωρίς πτυχίο τετραετίας».
Και συνεχίζει: «Εάν η ζήτηση για εξαιρετικά εξειδικευμένη γνώση παραμείνει ελαστική» –για παράδειγμα, σε κλάδους όπως η μηχανική, η ιατρική, η επιστήμη των υπολογιστών και το δίκαιο– «αυτό θα σήμαινε περισσότερες θέσεις εργασίας για μη παραδοσιακούς υποψηφίους που, με τη βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης, θα μπορούσαν να εργαστούν σε υψηλό επίπεδο τεχνογνωσίας. Θα μπορούσε να ισοπεδώσει τον αγωνιστικό χώρο».
Σε αυτό το σενάριο, είναι πιθανό οι ειδικοί που κάποτε ήταν σπάνιοι να δουν μια πτώση στους μισθούς τους καθώς βλέπουν περισσότερο ανταγωνισμό στην αγορά εργασίας. Ωστόσο, μπορεί να είναι πιο πιθανό σε όλες τις βιομηχανίες, περισσότεροι εργαζόμενοι –και μια ομάδα με μεγαλύτερη ποικιλομορφία– να λαμβάνουν υψηλότερο μισθό από ό,τι θα μπορούσαν να έχουν αυτήν τη στιγμή σε θέσεις εργασίας χαμηλότερης ειδίκευσης που δεν απαιτούν πτυχίο κολεγίου.
Οργάνωση και υπεράσπιση
Ο Muro λέει ότι αυτή μπορεί να είναι μια δύσκολη περίοδος για κάθε εργαζόμενο, καθώς η τεχνολογία εξακολουθεί να αναπτύσσεται.
Ο Acemoglu του MIT τονίζει ότι τα αποτελέσματα των συζητήσεων σχετικά με τις αμοιβές των εργαζομένων και άλλα θέματα που σχετίζονται με την τεχνητή νοημοσύνη θα εξαρτηθούν σε μεγάλο βαθμό από το ποιος θα λαμβάνει τις αποφάσεις σχετικά με τον τρόπο ανάπτυξης και ανάπτυξης της τεχνολογίας και ποιες επακόλουθες προστασίες των εργαζομένων μπορεί να ακολουθήσουν.
Οι εργαζόμενοι μπορεί να έχουν κάποιο ρόλο να παίξουν, λέει ο Dubal.
Για να βοηθήσει αυτές τις αποφάσεις να οδηγηθούν σε μια ευνοϊκή για τον άνθρωπο κατεύθυνση, προτείνει η οργάνωση του χώρου εργασίας και η υποστήριξη της πολιτικής μπορεί να βοηθήσει τους εργαζόμενους να διατηρήσουν σταθερή την αποζημίωση και να προστατεύσουν τις δυνατότητες κερδών τους. Για παράδειγμα, εάν οι εργαζόμενοι μπορούν να «καθίσουν στο τραπέζι με τους εργοδότες και τις ρυθμιστικές αρχές τους», μπορούν να βοηθήσουν τις εταιρείες να κατανοήσουν την εγγενή αξία της ανθρώπινης εργασίας. Επισημαίνει τους ευρωπαίους εργαζομένους που υποστηρίζουν «νόμους που περιορίζουν τη χρήση της τεχνητής νοημοσύνης σε συγκεκριμένα πλαίσια, όπως η πράξη τεχνητής νοημοσύνης που αναπτύσσεται».
Προς το παρόν, δεν είναι ξεκάθαρο ποιος τύπος εργαζομένων θα επηρεάσει περισσότερο την αμοιβή του από την τεχνητή νοημοσύνη – τελικά, ορισμένοι ειδικοί έχουν πει ότι οι εργαζόμενοι υψηλής ειδίκευσης είναι εξίσου ευάλωτοι στον αυτοματισμό με τους ομολόγους τους με χαμηλότερη ειδίκευση. Αλλά, λέει ο Muro, «κανείς δεν κατεβαίνει εδώ ελεύθερος».