Το AI μπορεί να απειλήσει την προσωπική σας ταυτότητα

[mixalis]

Η άνοδος της τεχνητής νοημοσύνης στο χώρο εργασίας κλονίζει την εμπιστοσύνη ορισμένων εργαζομένων για το ποιοι είναι. Αλλά αυτή η ανησυχία δεν είναι ανυπέρβλητη.

Όταν το αφεντικό της Jessica ρώτησε πρόσφατα αν η εταιρεία στην οποία εργάζεται θα έπρεπε να χρησιμοποιεί εργαλεία τεχνητής νοημοσύνης, πανικοβλήθηκε αθόρυβα. Ως έμπορος περιεχομένου, οι κύριες αρμοδιότητές της στην εταιρεία λογισμικού που εδρεύει στις ΗΠΑ στο Κονέκτικατ είναι η συγγραφή και η επεξεργασία – εργασίες που το λογισμικό παραγωγής τεχνητής νοημοσύνης απειλεί να σφετεριστεί.

Αλλά ο φόβος της Τζέσικα δεν είναι ακριβώς να χάσει τη δουλειά της.

«Το γράψιμο ήταν πάντα το πράγμα μου », λέει. «Έγραφα ιστορίες ως παιδί. Ήμουν σπουδαστής αγγλικών και μετά δημοσιογράφος προτού ασχοληθώ με το μάρκετινγκ περιεχομένου. Δεν έχω κάνει ποτέ κάτι άλλο. Δεν έχω κανένα άλλο σύνολο δεξιοτήτων, κάτι που είναι πολύ τρομακτικό».

Ένας αυξανόμενος όγκος ερευνών δείχνει ότι πολλοί εργαζόμενοι φοβούνται ότι η τεχνητή νοημοσύνη εκτοπίζει τη δουλειά τους , ειδικά σε δημιουργικές βιομηχανίες, όπου εργαλεία όπως το ChatGPT του Open AI έχουν ήδη κάνει εξελιγμένα βήματα στη γενετική μάθηση. Ορισμένες πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι η ανησυχία είναι διάχυτη: οι εργαζόμενοι από διαφορετικές γενιές και δημογραφικές ομάδες αναφέρουν ότι αισθάνονται ότι απειλούνται .

Ωστόσο, για την Jessica, και άλλους σαν αυτήν, η πραγματική απειλή της τεχνητής νοημοσύνης είναι προσωπική –ακόμα και υπαρξιακή–. Μαζί με το να αισθάνεται προσωπικά έξω από τη θάλασσα, ανησυχεί για την αξία της στο χώρο εργασίας της – ότι η επαγγελματική της ταυτότητα δεν θα είναι πλέον σημαντική. Φοβάται επίσης για το τι θα κάνει – και, τελικά, ποια θα είναι – αν εξαλειφθεί η δουλειά της ως συγγραφέας.

Αυτό, λέει η Mindy Shoss, καθηγήτρια οργανωτικής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Κεντρικής Φλόριντα, είναι κατανοητό - και ότι πολλοί άνθρωποι μπορούν να συσχετιστούν με το συναίσθημα. «Η ουσία του μεγάλου άγχους για την τεχνητή νοημοσύνη είναι η ταυτότητα. Η εργασία εκπληρώνει πολλές διαφορετικές λειτουργίες ταυτότητας», λέει. «Ναι, μας δίνει εισόδημα, αλλά μας δίνει επίσης την αίσθηση της αυτοεκτίμησης και του ανήκειν και ευκαιρίες να αναπτύξουμε νέες δεξιότητες και νόημα στη ζωή. Όταν απειλείται η δουλειά μας, απειλούνται όλα αυτά τα άλλα πράγματα».

Εκτός από τις επαγγελματικές απειλές, ο Shoss λέει ότι η αβεβαιότητα από μόνη της είναι αρκετή για να προκαλέσει ανησυχία. «Το άγχος προέρχεται από το άγνωστο», λέει. «Η ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης συμβαίνει τόσο γρήγορα που είναι πραγματικά δύσκολο να συμβαδίσουμε. Υπάρχουν τόσα πολλά άγνωστα αυτή τη στιγμή και τόσες πολλές εικασίες για το τι μπορεί να κάνει, τι θα κάνει και τι μπορεί να κάνει η AI. Είναι πολύ κατανοητό και κατάλληλο ότι οι άνθρωποι βιώνουν κάποιο άγχος».

Αυτό το αίσθημα ανησυχίας και υπαρξιακού πανικού μπορεί να είναι εξαιρετικά ανησυχητικό – και απολύτως δικαιολογημένο στο τρέχον εργασιακό τοπίο. Αλλά υπάρχει λόγος να πάρετε μια ανάσα: καθώς αυτή η τεχνολογία βρίσκει το δρόμο της στο mainstream και συνεχίζει να εξελίσσεται, οι ειδικοί λένε ότι αυτές οι ανησυχίες δεν χρειάζεται να αναλάβουν.

Ο Shoss λέει ότι ένας από τους καλύτερους τρόπους για να χειριστεί κανείς το άγχος που προκαλείται από την ταυτότητα είναι να απομυθοποιήσει το άγνωστο.

Σε συνεχιζόμενη έρευνα, λέει, «ανακαλύψαμε ότι οι άνθρωποι που τείνουν να διαβάζουν περισσότερα και προσπαθούν να μάθουν περισσότερα και να αναπτύξουν περισσότερες δεξιότητες γύρω από την τεχνολογία είναι λίγο λιγότερο ανήσυχοι για τον αντίκτυπο των ρομπότ και της τεχνητής νοημοσύνης στον χώρο εργασίας». Η απειλή μπορεί να φαίνεται λιγότερο επικείμενη, εξηγεί, μόλις οι άνθρωποι κατανοήσουν τις ελλείψεις της τεχνολογίας και την ανάγκη για ανθρώπινη επίβλεψη.

Η Τζέσικα ακολούθησε αυτή την προσέγγιση η ίδια: από εκείνη την πρώτη συνομιλία με το αφεντικό της, άρχισε να μαθαίνει ό,τι είναι απαραίτητο για να γίνει εμπειρογνώμονας AI της εταιρείας της.

«Έχω βυθιστεί στον εαυτό μου», λέει. "Έχω κάνει ένα πλήρες 180, από το να το αγνοήσω από φόβο έως την πλήρη κατάδυση. Πρέπει να ελέγξω την αφήγηση της τεχνητής νοημοσύνης στην εταιρεία μου και να βεβαιωθώ ότι βρίσκομαι στη θέση του οδηγού και τους λέω τι μπορούν και δεν μπορούν να κάνουν το ChatGPT και αυτά τα άλλα εργαλεία."

Η Τζέσικα νιώθει ότι η δουλειά της είναι ασφαλής προς το παρόν. Αλλά η εξέλιξη της τεχνολογίας, λέει, εξακολουθεί να φαίνεται σαν μια ανελέητη επίθεση. Τελικά, πιστεύει ότι η τεχνητή νοημοσύνη θα είναι σε θέση να αναλάβει πολλές από τις εργασίες γραφής και επεξεργασίας που αποτελούν μεγάλο μέρος του τρέχοντος φόρτου εργασίας της. Προσπαθεί να είναι προληπτική, εργάζεται για να βελτιώσει τις δεξιότητες που είναι πιο δύσκολες για την τεχνητή νοημοσύνη για να μιμηθεί και να προχωρήσει σε έναν πιο στρατηγικό ρόλο – και να βρει έναν νέο τρόπο για να επαναπροσδιορίσει την ταυτότητά της.

Για να μειώσουν το άγχος της ταυτότητας, οι εργαζόμενοι μπορεί επίσης να βρουν ότι είναι χρήσιμο να εξετάσουν τι ακριβώς μπορεί να κάνει η τεχνητή νοημοσύνη – και ποιες εργασίες υπό την καθοδήγηση των ανθρώπων εξακολουθούν να είναι αναντικατάστατες .

Μπορεί στην πραγματικότητα να είναι καλό εάν η τεχνητή νοημοσύνη αντικαθιστά τις πεζές εργασίες, λέει ο Jo Lindsay Walton, ερευνητής στις τέχνες, το κλίμα και την τεχνολογία στο Εργαστήριο Ψηφιακών Ανθρωπιστικών Σπουδών του Sussex στο Πανεπιστήμιο του Sussex, UK. Υποδεικνύει εργασίες όπως η μεταγραφή, οι οποίες θα γίνουν πλήρως αυτοματοποιημένες. Καθώς συμβαίνει αυτό, εξηγεί, οι εργαζόμενοι θα μπορούν να επικεντρωθούν όχι μόνο σε πιο ουσιαστική, λιγότερο αναπαραγόμενη από ρομπότ, τεχνογνωσία, αλλά και σε πιο ουσιαστική και ικανοποιητική εργασία που μπορεί να τους κάνει να αισθάνονται καλά με τον εαυτό τους.

Επιπλέον, προσθέτει ο Walton, αξίζει να θυμόμαστε ότι οι σημερινοί εργαζόμενοι δεν είναι οι πρώτοι που βιώνουν μια υπαρξιακή κρίση σχετικά με την αυτοματοποίηση. Από τη Βιομηχανική Επανάσταση, οι άνθρωποι απειλούνται από μηχανές που υπόσχονται να σφετεριστούν τις δουλειές τους και τα πράγματα που σημαίνουν πολλά για αυτούς προσωπικά.

«Μπορούμε να μάθουμε πολλά για το παρόν και το μέλλον μας από το πώς οι άνθρωποι στο παρελθόν σκέφτηκαν για το μέλλον τους », λέει ο Walton. Ωστόσο, ιστορικά, αυτές οι απειλές έχουν ξεπεραστεί και οι άνθρωποι διατηρούσαν πάντα έναν αναντικατάστατο ρόλο στο εργατικό δυναμικό. «Το μήνυμα υψηλού επιπέδου είναι ότι το έκαναν λάθος», προσθέτει, «και μάλλον το κάνουμε λάθος».