Victor Belmondo: Ήθελα από μικρός να γίνω ηθοποιός

[mixalis]

«Ξέρω το όνομα που έχω και ποιος ήταν ο παππούς μου. Από τη στιγμή που κάνω την ίδια δουλειά, είναι φυσιολογικό οι άνθρωποι να έχουν ερωτήσεις. Όσο μιλάμε και για τις ταινίες μου, δεν πειράζει».

Έτσι, παρκάρουμε το ασήμαντο θέμα του Jean-Paul, που πέθανε πριν από δύο χρόνια, για να συζητήσουμε για άλλα πράγματα. Ο 29χρονος Μπελμοντό ξεκίνησε αθόρυβα τη δική του καριέρα στην υποκριτική, αυτόν τον μήνα με έναν απολαυστικό δεύτερο ρόλο στο Lie With Me (Arrête avec tes Mensonges), ένα αμυδρά Αλμοδοβαρικό δράμα επιστροφής στο σπίτι σε σκηνοθεσία Olivier Peyon. Υποδύεται τον Λούκας, ο οποίος εργάζεται σε ένα αποστακτήριο στην πόλη του Κονιάκ που καλωσορίζει πίσω –35 χρόνια μετά την αποχώρησή του– έναν συγγραφέα με μπεστ σέλερ, τον Stéphane, για να ενεργήσει ως πρεσβευτής της επωνυμίας του. Αλλά και οι δύο άντρες αναγκάζονται να παλέψουν με το παρελθόν: ο πρώτος ανεκπλήρωτος έρωτας του Στεφάν ήταν ο αείμνηστος πατέρας του Λούκας.

Ωστόσο, ο Λούκας έχει μια ατζέντα. Ήταν η μυστική πτυχή της ιστορίας που καθήλωσε τον Μπελμοντό. «Είναι ένας χαρακτήρας που αρχικά φαίνεται αρκετά ανάλαφρος και μετά πέφτει σε κάτι πιο βαθύ και σκοτεινό», λέει σε μια βιντεοκλήση. «Αυτό είναι που με άγγιξε – ο βαθμός στον οποίο αυτό το σκοτάδι που έχει μέσα του φαίνεται λίγο-λίγο». Ο Belmondo είναι καλός στον ρόλο, προσφέροντας μια χαρακτηριστική ανυπομονησία που θα έκανε τον παππού του περήφανο.

Ο μοναδικός πρωταγωνιστικός ρόλος του Lie With Me και του Belmondo στο Envole-Moi του 2021 – μια ανοιξιάτικη κωμωδία για ένα αστείρευτο πάρτι ζωάκι που τον πίεσε ο γιατρός πατέρας του για να φροντίσει ένα αγόρι με ειδικές ανάγκες – και οι δύο χαρακτηριστικοί χαρακτήρες πιέζονται κάτω από το βάρος των αποφάσεων των προηγούμενων γενεών . Υπάρχει μια γραμμή στο Envole-Moi – όταν κάποιος σχολιάζει ότι υπάρχουν τώρα δύο γιατροί στην οικογένεια – αισθάνεται πολύ άσχημα σχετικά με την απόφασή του να ασχοληθεί με την υποκριτική. Ο Μπελμοντό ορκίζεται ότι ήταν σύμπτωση: «Μόλις αργότερα, βλέποντας την ταινία, είπα στον εαυτό μου: «Είναι αστείο, σχεδόν θα έλεγες ότι έγινε επίτηδες». Μάλλον ήταν αναίσθητο».

Ο Μπελμοντό μπήκε στην οικογενειακή επιχείρηση με τον ίδιο τρόπο. «Όταν είπα στον εαυτό μου: «Θέλω να γίνω ηθοποιός», δεν είπα ποτέ: «Ναι, αλλά αυτό κάνει και ο Πάπι ». Δεν μου ήρθε ποτέ στο μυαλό», λέει. Στην περίπτωσή του, η υποκριτική ήταν διέξοδος για υπερβολική ενέργεια. «Δεν το εξέφρασα απαραίτητα με τον σωστό τρόπο – όπως στην τάξη ή στο σπίτι». Τι είδους πράγμα; «Χαζά πράγματα, όλη μου η παιδική ηλικία και η εφηβεία».