Η χρήση του διαδικτύου έως σήμερα είναι εστιασμένη στην αλληλεπίδραση

[Lakis]

Η χρήση του διαδικτύου έως σήμερα είναι εστιασμένη στην αλληλεπίδραση «ανθρώπου-υπολογιστή» και «ανθρώπου-ανθρώπου». Ωστόσο, είναι φανερό ότι η αλληλεπίδραση των χρηστών του διαδικτύου με τους υπολογιστές είναι διαφορετικής φύσης από την αλληλεπίδραση που έχουν με τα αντικείμενα στο φυσικό τους περιβάλλον. Δηλαδή, οι χρήστες καθώς και οι εφαρμογές προσαρμόζονται στην τεχνολογία παρά το αντίθετο. Πρόσφατα όμως η τεχνολογία των μικροεπεξεργαστών ήρθε να προσφέρει περισσότερες δυνατότητες, δημιουργώντας μικροσκοπικές συσκευές που εσωκλείουν επεξεργαστή, μνήμη, πομπό και δέκτη, καθώς και αισθητήρες που αισθάνονται το περιβάλλον. Οι συσκευές αυτές χρησιμοποιούν μπαταρίες για να τροφοδοτούνται με ενέργεια για πολλούς μήνες. Η δυνατότητα ύπαρξης τέτοιων συσκευών σε πολύ χαμηλές τιμές οδήγησε στην δημιουργία ενός νέου τύπου δικτύου, το ασύρματο δίκτυο αισθητήρων, το οποίο ουσιαστικά μας επιτρέπει ενσωματώνοντας τέτοιες συσκευές στα αντικείμενα με τα οποία αλληλεπιδρούμε καθημερινά, να δώσουμε σε αυτά τα αντικείμενα την δυνατότητα να αισθάνονται και να αντιδρούν σε εξωτερικά ερεθίσματα καθώς και να επικοινωνούν ασύρματα μεταξύ τους. Πιστεύουμε ότι μια τέτοια τεχνολογία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να δημιουργήσουμε μια νέα χρήση του διαδικτύου, αυτή της αλληλεπίδρασης «ανθρώπου-φυσικό περιβάλλον».

Ως τώρα τα ασύρματα δίκτυα αισθητήρων σχεδιάζονται για να λειτουργούν ανεξάρτητα και να αναφέρουν τα αποτελέσματα σε ένα κεντρικό υπολογιστή. Ωστόσο εάν αυτά τα δίκτυα ενοποιηθούν με το διαδίκτυο και λειτουργήσουν ως η «προέκτασή» του στον φυσικό μας κόσμο, μπορούν να δημιουργηθούν πολλές νέες εφαρμογές που θα επεκτείνουν δραματικά την χρήση του διαδικτύου. Συγκεκριμένα σε αυτή την έκθεση, προτείνουμε μια νέα υπηρεσία για την παρακολούθηση των μικρών παιδιών από τους γονείς τους μέσω του διαδικτύου σε πραγματικό χρόνο. Αναφερόμαστε στην ανησυχία των γονέων για την κατάσταση των μικρών παιδιών τους όταν αυτά βρίσκονται στον παιδικό σταθμό, ενώ οι ίδιοι πρέπει να βρίσκονται απομακρυσμένοι.

Ένα δίκτυο αισθητήρων μπορεί να εγκατασταθεί με μεγάλη ευκολία σε έναν παιδικό σταθμό. Κόμβοι του δικτύου θα βρίσκονται σε διαφορετικά σημεία του κτιρίου ώστε να καλύπτουν όλη την έκτασή του. Οι υπόλοιποι κόμβοι θα είναι τοποθετημένοι πάνω στα παιδιά καθώς και στο προσωπικό. Για παράδειγμα ένας κόμβος μπορεί να φορεθεί σαν μπρελόκ. Όλοι οι κόμβοι θα δημιουργούν ένα αυτόνομο δίκτυο και μέσω μιας πύλης σε κάποιον υπολογιστή θα συνδέονται με το διαδίκτυο, ως η προέκτασή του μέσα στον παιδικό σταθμό. Οι γονείς θα μπορούν από οποιοδήποτε υπολογιστή να συνδέονται στο διαδίκτυο και μέσω μιας σελίδας να βλέπουν πληροφορίες που αφορούν σε ένα συγκεκριμένο κόμβο (το παιδί τους) αλλά και γενικές πληροφορίες που συσχετίζουν τα πρόσωπα μέσα στον παιδικό σταθμό. Π.χ., αν βρίσκεται το παιδί τους στο χώρο του παιδικού σταθμού, σε ποιο δωμάτιο, αν υπάρχουν άτομα του προσωπικού σε αυτό το δωμάτιο, κ.α. Αυτές οι πληροφορίες θα δίνονται στη ιστοσελίδα και γραφικά πάνω σε διάγραμμα του χώρου του σταθμού. Επίσης μπορούν να είναι διαθέσιμες και γενικές πληροφορίες για τον χώρο του σταθμού, όπως η θερμοκρασία, η φωτεινότητα, και η υγρασία. Τέλος το δίκτυο μπορεί να καταγράφει την ώρα εισόδου και εξόδου του παιδιού από τον σταθμό. Σαν συμπληρωματική υπηρεσία, ο γονέας θα λαμβάνει έκτακτο μήνυμα στο κινητό του τηλέφωνο εάν το παιδί βγει από τον χώρο του σταθμού εκτός της ώρας φυσιολογικής αναχώρησης.