Travis (band)

[Tania]

Για όσους μεγάλωσαν στην εποχή της κυριαρχίας των Britpop, οι Travis είναι ένα συγκρότημα που πάντα διχάζει. Ενώ το ντεμπούτο τους άλμπουμ, Feeling Good, τους οδήγησε σε μια ροκ πορεία, τα πιο ήρεμα επόμενα άλμπουμ τους, The Man Who και The Invisible Band, τους είδαν να κερδίζουν εμπορική αναγνώριση αλλά να πετυχαίνουν μια μικρή περιφρόνηση από τον πιο σκληροπυρηνικό φαν της Britpop. Ωστόσο, μετά από μια μεταγενέστερη μετακόμιση σε ένα ελαφρώς πιο art-pop έδαφος, το γκρουπ κοιτάζει τώρα πίσω και θυμάται τη δουλειά που τους έβαλε σταθερά στον χάρτη. Έχοντας γιορτάσει προηγουμένως την 20ή επέτειο του εμβληματικού The Man Who, φέτος βγήκαν στον δρόμο για να γιορτάσουν το The Invisible Band, το οποίο γίνεται απίστευτα χρονών το 2021.

Πριν το σκωτσέζικο κουαρτέτο και οι αγαπημένοι του φεστιβάλ ανέβουν στη σκηνή στο ένδοξο Symphony Hall του Μπέρμιγχαμ, ένας άλλος φανατικός Britpop ανέβει στη σκηνή. Αν και εμφανίζεται μείον το συγκρότημα του, τον Gomez, το εκπληκτικό φωνητικό του Ben Ottewell γεμίζει την αίθουσα καθώς γιορτάζει τη δουλειά του συγκροτήματος του παρελθόντος και του παρόντος, παράλληλα με μια εικόνα για τη διάσημη σόλο δουλειά του. Ένα άψογο σετ διάρκειας μόλις 30 λεπτών άφησε το κοινό να διψάσει για περισσότερα.

Μετά από ένα διάστημα, ο Τράβις βγαίνει στη σκηνή με φόρμα και μπότα για να αναπολήσει το πολυπλατινένιο τρίτο στούντιο άλμπουμ τους. Με τον τραγουδιστή Fran Healy να ρωτά αν το κοινό είχε μελετήσει, ξεκινούν στο αξέχαστο άνοιγμα του άλμπουμ, Sing. Και το Sing το έκανε όπως πλημμύρισαν οι αναμνήσεις από την πρώτη φορά που άκουσαν το άλμπουμ και τις αναμνήσεις που συνδέονταν με τα νεανικά τους χρόνια.

Μιλώντας στο κοινό για τα 12 τραγούδια του άλμπουμ (τα bonus κομμάτια από εναλλακτικές εκδόσεις δεν εξερευνήθηκαν), η έμφυτη ομορφιά του συνόλου της δουλειάς αναζωογονήθηκε στο ζωντανό σκηνικό. Αν και τα σινγκλ Sing, Side και Flowers In The Window έκαναν το κοινό να χαζεύει, με κάθε τραγούδι ακουγόταν κάποιος άλλος να λέει «αυτό ήταν το αγαπημένο μου» ή «Ακόμα το αγαπώ αυτό». Με αξιοσημείωτα highlights όπως τα Pipe Dreams, Safe και The Humpty Dumpty Love Song, ήταν η προσωπική σύνδεση που πραγματικά ανύψωσε τη νύχτα. Η διακοπή της εκπομπής για να αποτίσει φόρο τιμής στη μαμά του, η οποία παρευρέθηκε εκείνη τη βραδιά, η εισαγωγή της Fran Healy και η επακόλουθη ερμηνεία του Indefinitely ήταν μια ωμή αποκάλυψη.

Έχοντας ξαναζήσει ολόκληρο το άλμπουμ, το συγκρότημα είχε ένα σύντομο διάλειμμα πριν γιορτάσει κάποιες από τις άλλες επιτυχίες του. Ενώ νεότερες στιγμές όπως οι A Ghost έδειξαν ότι το συγκρότημα βρίσκεται ακόμα στην κορυφή του παιχνιδιού, ήταν αναπόφευκτα το ταξίδι μνήμης των Driftwood, Turn και Why Does It Always Rain On Me; που είδε το κοινό των ποδιών τους σε μια συλλογική ευφορία.

Ο Τράβις μπορεί να πέρασε την καριέρα του συναντώντας μουσικούς σνομπ που χλευάζουν την ήρεμη φύση τους, αλλά όποιος έχει αφιερώσει λίγο χρόνο για να ακούσει πραγματικά θα έχει συνειδητοποιήσει ότι η εμπορική του αναγνώριση έφτασε με όμορφους στίχους και εκπληκτικά τραγούδια. Η γιορτή του The Invisible Band αναδεικνύει ένα πραγματικό στολίδι ενός άλμπουμ. Μια μαγική βραδιά.