Η Taylor Swift κυβερνά στα ερτζιανά! Αλλά αυτά είναι άσχημα νέα για τη μουσική

[mixalis]

Η πανταχού παρούσα σούπερ σταρ της ποπ μιλά για το τεράστιο ταλέντο της – ενώ αντικατοπτρίζει επίσης πόσο στενή και επαναλαμβανόμενη έχει γίνει η βιομηχανία.

Οι ΗΠΑ μπορεί να είναι δημοκρατία, αλλά εξακολουθούν να έχουν μια βασίλισσα. Το όνομά της είναι Taylor Swift και η βασιλεία της μόλις ξεκινά.

Η 33χρονη έγινε πρόσφατα η πρώτη γυναίκα, και μόνο η τρίτη καλλιτέχνης ποτέ, που έχει τέσσερα άλμπουμ στο Top 10 του αμερικανικού chart άλμπουμ ταυτόχρονα. Ο ήλιος δεν δύει ποτέ στην αυτοκρατορία της Swift: βραδιές κλαμπ που παίζουν μόνο τραγούδια της Swift έχουν εμφανιστεί στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Αυστραλία , ενώ η περιοδεία της Eras είναι σε καλό δρόμο για να είναι η πιο προσοδοφόρα ποτέ. αναμένεται να σπάσει 1 δισ. δολάρια σε έσοδα.

Αλλά οι συναυλίες της δεν βάζουν μόνο χρήματα στις τσέπες της τραγουδίστριας. ενίσχυσαν τις βιομηχανίες φιλοξενίας σε πόλεις σε όλο τον κόσμο, κάνοντας σοβαρούς οικονομολόγους να δώσουν προσοχή και δημιουργώντας την έννοια της « Swiftonomics ».

Η Swift είναι μια εξαιρετικά προικισμένη μουσικός και ερμηνεύτρια. Η επιτυχία της αξίζει. Παρόλα αυτά, η κυριαρχία της στα ερτζιανά έχει και μια αρνητική πλευρά. Η πανταχού παρούσα φύση της Swift – το γεγονός ότι είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα την ακούσετε αν ανοίξετε το ραδιόφωνο ή αν περπατήσετε σε έναν κεντρικό δρόμο – δεν μιλά μόνο για τα ταλέντα της, αλλά και για την ομογενοποίηση της ποπ μουσικής. Δεν είναι μόνο η φαντασία σας: ένας αυξανόμενος όγκος ερευνών δείχνει ότι όλη η σύγχρονη ποπ μουσική ακούγεται το ίδιο.

Το 2012, για παράδειγμα, το Ισπανικό Εθνικό Ερευνητικό Συμβούλιο δημοσίευσε μια ανάλυση σχεδόν μισού εκατομμυρίου τραγουδιών που κυκλοφόρησαν μεταξύ 1955 και 2010, η οποία έδειξε ότι «η ποικιλομορφία των… συνδυασμών νότων… μειώνεται σταθερά τα τελευταία 50 χρόνια». Και η ποπ μουσική δεν είναι απλώς πιο παρόμοια. Οι δημιουργοί γεύσεων εστιάζουν επίσης σε ένα μικρότερο υποσύνολο τραγουδιών. «Οι ραδιοφωνικοί σταθμοί … ωθούν τα όρια της επαναληψιμότητας σε νέα επίπεδα», σημείωσε ένα άρθρο του 2014 στο Atlantic . «Οι κορυφαίοι 40 σταθμοί πέρυσι έπαιξαν τα 10 μεγαλύτερα τραγούδια σχεδόν το διπλάσιο από ό,τι πριν από μια δεκαετία».

Μια ολοένα και περισσότερο βασισμένη σε δεδομένα μουσική βιομηχανία σημαίνει ότι υπάρχει μια αυξανόμενη εστίαση στην αναπαραγωγή επιτυχιών και πολύ λιγότερος χώρος για την καλλιέργεια της πρωτοτυπίας. Η τεχνολογία μπορεί να μας έχει δώσει πολλούς νέους τρόπους για να ακούμε μουσική, αλλά όλο και περισσότερο ακούμε την ίδια παλιά μελωδία.