Ένας σχετικά νέος καπετάνιος μετά από πολλά συναπτά έτη σκληρής δουλειάς τελικά παίρνει τη μεγάλη απόφαση να επιστρέψει στο νησί του με βασικό μέλημα να αποκαταστήσει τη μνήμη του νεκρού πατέρα του, η οποία είχε αμαυρωθεί εξαιτίας μιας πλεκτάνης που στήθηκε σε βάρος του για να τον διαλύσουν επαγγελματικά ώστε να του πάρουν το πλοίο που με αυτό έτρωγε το ψωμί του και συντηρούσε την οικογένειά του. Επιστρέφοντας στα πάτρια εδάφη, ο νεαρός άντρας θα έρθει αντιμέτωπος με εμμονικούς ανθρώπους που διατηρούν άσβεστο το μίσος για την οικογένειά του και επιδιώκουν με κάθε ευκαιρία να μπουν εμπόδιο στην ευτυχία του, ώστε να μην μπορέσει να παντρευτεί τη γυναίκα που λατρεύει και αγαπά.
Ο «αγαπημένος του λαού» Νίκος Ξανθόπουλος πρωταγωνιστεί σε ένα κλασικό κοινωνικό δράμα του Πάνου Κοντέλη,σε σκηνοθεσία του Απόστολου Τεγόπουλου που ακολουθεί τη γνωστή συνταγή που τον καθιέρωσε στον ελληνικό κινηματογράφο. Δεν είναι παρά ένας τίμιος, φιλήσυχος και εργατικός νέος που αναζητά δικαίωση και αναγνώριση αλλά μέχρι την ολοκλήρωση του δράματος πρέπει να περάσει δια πυρός και σιδήρου για να κερδίσει αυτά που οι άλλοι θεωρούν δεδομένα. Παλεύει και προσπαθεί αδιάκοπα για να πετύχει, οι άνθρωποι τον αντιμετωπίζουν σαν εχθρό και όταν ο έρωτας κάνει την καρδιά του να χτυπά τότε οι καταστάσεις δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο.
Μπορεί η ανταπόκριση της αγαπημένης του να έρχεται αμέσως, όμως το οικογενειακό της περιβάλλον θα φέρει αντιρρήσεις και θα δημιουργήσει κάθε είδους εμπόδια στην προσπάθειά τους να χωρίσουν το ερωτευμένο ζευγάρι. Στην προκειμένη περίπτωση μάλιστα το πρόβλημα δεν ανακύπτει από την ένωση δύο αταίριαστων κόσμων (πλούσιων-φτωχών), υπάρχει κάτι πολύ πιο βαθύ και σοβαρό που περιπλέκει την κατάσταση. Ανάμεσα στις δύο οικογένειες συντηρείται ένα αγιάτρευτο μίσος που δεν επιτρέπει υποχωρήσεις. Ο πατέρας της κοπέλας (Μάνος Κατράκης) είναι αυτός που ατίμασε τον πατέρα του Ανδρέα και τον οδήγησε στο θάνατο. Ο Ανδρέας θα πρέπει να παραμερίσει οποιαδήποτε εχθρική διάθεση νιώθει για τον άνθρωπο που κατέστρεψε τις παιδικές του αναμνήσεις, κάτι που χρειάζεται κουράγιο μα πάνω απ’όλα μεγαλοψυχία και να κάνει την αρχή προσέγγισης που θα ανοίξει το δρόμο της ευτυχίας του.
Τα πράγματα όμως δεν εξελίσσονται τόσο απλά καθώς η άλλη πλευρά δεν είναι έτοιμη να ξεχάσει και να συγχωρήσει τα λάθη του παρελθόντος. Μάλιστα ο γερο-καπετάνιος ετοιμάζεται σε πείσμα των δύο νέων να παντρέψει την κόρη του (Κατερίνα Βασιλάκου) με τον βοηθό του, έναν άνθρωπο χωρίς ηθικούς φραγμούς, συνείδηση και ενδοιασμούς. Ακόμα όμως και όταν τελικά πείθεται για τα αληθινά αισθήματα του Ανδρέα και αλλάζει την απόφασή του, η μοίρα δεν έχει πει τον τελευταίο της λόγο και ο Ανδρέας κατηγορείται άδικα για μια πράξη που δεν έκανε. Πιστεύοντας όμως πως η μητέρα του (Ελένη Ζαφειρίου) έχει διαπράξει αυτή την παρανομία, δεν υπερασπίζεται τον εαυτό του και καταλήγει στη φυλακή.
Εν τέλει, τα πραγματικά γεγονότα αποκαλύπτονται και η ηθική τάξη αποκαθίσταται. Ο καθένας κερδίζει αυτό που του αξίζει και το ερωτευμένο ζευγάρι καταφέρνει μετά από σκληρούς αγώνες να αποκτήσει το σεβασμό και την αναγνώριση.
Σε γενικές γραμμές το στόρι ακολουθεί όλους του κανόνες των μελοδραμάτων (μαυροφορεμένη μάνα, ορφανό παιδί, σκληρός πατέρας που απορρίπτει το τίμιο παλικάρι, σκηνές από νησιώτικα ταβερνάκια με το μπουζούκι να εκφράζει τον πόνο και την απογοήτευση) πετυχαίνοντας την αγανάκτηση, το θυμό και τελικά την ανακούφιση του θεατή-αποδέκτη μέσα από τις συγκρούσεις των ηρώων.
Ωστόσο υπάρχουν ένα-δυο στοιχεία που κάνουν τη διαφορά θετικά ή αρνητικά:
- Η εμφάνιση του Ανέστη Βλάχου σε ρόλο- έκπλήξη. Yποδύεται τον πιστό φίλο και βοηθό του Ανδρέα που του συμπαραστέκεται στις δυσκολίες και συμμετέχει στις χαρές του
- η ερωτική εξομολόγηση του Ανδρέα προς την αγαπημένη του που είναι από τις πιο όμορφες στιγμές της ταινίας, πολύ αληθινή και συγκινητική,
- η μουσική του Χρήστου Μουραμπά που κινείται ,μεταξύ παραδοσιακών και πιο δυτικών μελωδιών και
- η απαράδεκτη σκηνή της τρικυμίας κατά την οποία οι αστραπές θυμίζουν κακοφτιαγμένη ταινία με θέμα την Παλαιά Διαθήκη ενώ εμφανέστατα μπουγέλα νερού βρέχουν με ορμή το πλοίο το οποίο όμως παραμένει ακίνητο (;).
- Βαθμολογία: 4/10
. Ένας νέος καπετάνιος μετά από πολλά συναπτά έτη σκληρής δουλειάς, τελικά παίρνει τη μεγάλη απόφαση){kind=link}