Πληροφορίες
- Είδος: Δραματική ταινία
- Σκηνοθεσία: Ken Loach
- Ηθοποιοί: Kierston Wareing, Juliet Ellis, Leslaw Zurek, Joe Siffleet, Colin Caughlin, Maggie Russell, Raymond Mearns
- Διάρκεια: 96 λεπτά
- Ημερομηνία κυκλοφορίας: 24 Σεπτεμβρίου 2007
- Ελληνικός τίτλος: Ένας ελεύθερος κόσμος…
- Γλώσσα: Αγγλικά
- Παραγωγή: BIM, Pathé Distribution, Filmstiftung Nordrhein-Westfalen, 2007
- Ακαθάριστα έσοδα: 6 εκατομμύρια δολάρια
Από το “Τραγούδι της Κάρλα” (1996) και εξής ο Κέν Λόουτς με συνέπεια ασχολείται με όλα εκείνα τα κοινωνικά θέματα από τα οποία οι περισσότεροι από εμάς αποστρέφουμε το πρόσωπο μας, ή τα βλέπουμε σε λάθος διαστάσεις. Η τελευταία δημιουργία του σκηνοθέτη –σε συνεργασία με τον μόνιμο σεναριογράφο του Paul Laverty- ασχολείται με τις αντιφάσεις των λεγόμενων Δυτικών Κοινωνιών αναφορικά με το πρόβλημα του εργατικού δυναμικού.
Αλήθεια πόσο εύκολα εκφέρεται αυτός ο όρος «αντιφάσεις» και πόσο πόνο αντιπροσωπεύει; Με ποιό σκοπό; Το σινεμά του Λοόυτς παραμένει «στρατευμένο» αλλά ουσιαστικό όλα αυτά τα χρόνια. Ο σκηνοθέτης δεν θα σας μιλήσει για πολύπλοκες ιδεολογίες ή για τη θεωρητική Αριστερά, αλλά για πρακτικά θέματα.
Στη συγκεκριμένη ταινία η Άντζι, ένα στέλεχος σε διεθνή εταιρεία εύρεσης εργατικού δυναμικού απολύεται άδικα. Κατόπιν αυτού βρίσκει τα κότσια να στήσει δική της επιχείρηση κυριολεκτικά από το τίποτα μαζί με τη συγκάτοικο της. Η εταιρεία προσεγγίζει λαθρομετανάστες και τους βρίσκει δουλειά για ένα κομμάτι ψωμί. Σύντομα γνωρίζει την επιτυχία. Όμως οι δύο γυναίκες μέσα από την επιχειρηματική τους προσπάθεια ζουν τη δυστυχία από πρώτο χέρι.
Η προσωπική συμπάθεια που γλυκαίνει τη συμπεριφορά τους κάποιες φορές, αναδεικνύει ακόμα περισσότερο την αντίθεση της με την γενικότερη συμπεριφορά όλων όταν δεν πρόκειται για εξατομικευμένες περιπτώσεις αλλά για σύνολα ανθρώπων οπότε υπάρχει η «δικαιολογία» της γενίκευσης. Όλη η ταινία είναι μία πάλη ανάμεσα στον ανθρωπισμό, τη δικαιοσύνη, το ρεαλισμό, των αξιών και τη σωτηρία της ψυχής, με την εκμετάλλευση, τις ανισότητες και τον ανόητο αλλά ελκυστικό στόχο του εύκολου πλουτισμού, την ώρα που θύτες και θύματα ζουν στο ίδιο κολαστήριο και εναλλάσσουν τους ρόλους τους.
Οι ηθοποιοί αποδίδουν υποδειγματικά σε αυτό το πλαίσιο ρεαλισμού, διερχόμενοι όλες εκείνες τις καταστάσεις στις οποίες υποβάλλονται όλοι οι κάτοικοι των Δυτικών μεγαλουπόλεων. Λυπούνται τους αναξιοπαθείς όταν στέκονται μπροστά τους, τους εκμεταλλεύονται για λόγους εύκολου πλουτισμού, για να φωνάξουν προς το σύστημα «δεν θα με εκμεταλλευτείτε άλλο, εγώ θα βγω κερδισμένος», συμμετέχοντας έτσι σε ένα φαύλο κύκλο αφού επιλέγουν απλά να εναλλάσσουν τη θέση τους από «θύμα» σε θύτη. Ακριβώς όπως συμβαίνει συχνά σε ταινίες του σκηνοθέτη, όλοι οι ηθοποιοί σχεδόν είναι νέοι.
Η ταινία έχει επιλέξει να μην έχει ιδιαίτερα σκηνικά. Όλα τα εξωτερικά γυρίσματα έγιναν στα πιο υποβαθμισμένα προάστια του Λονδίνου, σ’ εγκαταλελειμμένα εργοστάσια και σε φτωχογειτονιές. Όχι, ο θεατής δεν παρακολουθεί ένα δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ, ούτε μία εναλλακτική πραγματικότητα. Σκηνικό είναι αυτό που βρίσκεται ούτως ή άλλως δίπλα μας. Ιδιαίτερη μουσική δεν υπάρχει. Η ταινία είναι γυμνή, σκηνοθετική επιδίωξη άλλωστε. Το μοντάζ είναι «τίμιο» αλλά όχι υποδειγματικό και δραματουργικά η ταινία δεν κινείται στα επίπεδα άλλων ταινιών του σκηνοθέτη και ο ρεαλισμός που σπάει κόκαλα την κάνει να υστερεί σε κάποια επίπεδα καλλιτεχνικής αξίας.
Δείτε παρακάτω το τρέιλερ της ταινίας It’s a Free World… (2007). Ένας ελεύθερος κόσμος…