Άρθρο της Μαρίας Σηφάκη.
Αν και αυτόματα θα επέλεγα το πρώτο λόγω της συνήθειας να κουβαλώ πάντοτε μαζί μου το κινητό μου τηλέφωνο, αν το καλοσκεφτώ, μάλλον προτιμώ το δεύτερο.
Δεν το κρύβω, είμαι φανατική χρήστρια κινητών τηλεφώνων. Κάτι οι απαιτήσεις της δουλειάς μου, κάτι η ευκολία μου, το κινητό με συνοδεύει παντού και πάντα. Και δεν είναι μόνο τα τηλεφωνήματα? για χάρη του ξεφορτώθηκα το ρολόι από το χέρι και την ατζέντα από την τσάντα. Κάθε φορά δε που ανακοινώνεται ο αντικαταστάτης του τηλεφώνου μου, τρέχω να τον αγοράσω. Πάντοτε υπάρχει και ένας “σοβαρός” λόγος για να μη νιώθω απλώς σπάταλη. Ο τελευταίος λόγος δεν ήταν το WAP (ήταν όμως ο προτελευταίος). Για την πιο πρόσφατη αντικατάσταση διέθετα μια πολύ πιο σημαντική δικαιολογία: το μέγιστο αριθμό τηλεφώνων που μπορώ να αποθηκεύσω στη μνήμη του. Οι εκατόν πενήντα μνήμες που είχα μέχρι πρόσφατα αποδείχθηκαν προ πολλού ανεπαρκείς. Είχα κάνει ένα καλό ξεκαθάρισμα στα “χρήσιμα τηλέφωνα”, ωστόσο, καθώς η ατζέντα μου μονίμως απουσίαζε από την τσάντα, πολλές φορές ήλθα σε δύσκολη θέση.
Τώρα, με τις χίλιες μνήμες καρφάκι δεν μου καίγεται. Βεβαίως, πρέπει να παραδεχτώ ότι η γκρίνια μου περί αποθήκευσης τηλεφωνικών αριθμών δεν είναι και εκατό τοις εκατό δικαιολογημένη. Μπορεί να λείπει από την τσάντα το κλασικό filofax, αλλά έχω φροντίσει να αγοράσω και ένα HP Jornada. Θα μπορούσα λοιπόν μαζί με όλα τα άλλα (ραντεβού, σημειώσεις κ.λπ.) να βολευτώ και με τη μεταφορά του σχετικού αρχείου από το Outlook του υπολογιστή μου στο Pocket PC μου -όπως και έκανα. Σας διαβεβαιώ όμως ότι δεν είναι το ίδιο. Άλλο ένα, δύο, τρία κλικ για να βρεις το τηλέφωνο που θέλεις και με ένα τέταρτο να το καλέσεις, και άλλο να ψάχνεις στο Jornada και μετά να καλείς από το κινητό.
Κατά βάθος αυτό που θέλω -και δεν νομίζω ότι ζητώ πολλά- είναι τις δύο αυτές συσκευές σε μία. Υπάρχουν ήδη, θα μου πείτε. Ναι, αλλά είναι περίπου έτσι και όχι ακριβώς έτσι. Μέχρι τώρα έχουμε δει τηλέφωνα με ενσωματωμένα PDA, τα οποία προσφέρουν βασικές λειτουργίες. Για την ακρίβεια, αυτό που θέλω είναι το περιβάλλον των Windows του HP ή έστω του iPac της Compaq και όλες τις λειτουργίες που αυτό συνεπάγεται μαζί με τις δυνατότητες ενός κινητού, και όχι το ανάποδο. Αυτό που ζητώ είναι μια συσκευή χωρίς κανένα συμβιβασμό σε αυτά που μου προσφέρουν οι δύο συσκευές χωριστά.
Ταυτόχρονα, ξέρω ότι για να μπορέσει μια τέτοια συσκευή να αποδειχθεί πραγματικά χρήσιμη, θα πρέπει να έχει το βάρος και τις διαστάσεις ενός σύγχρονου μικρού κινητού τηλεφώνου. Το πρώτο είναι σχεδόν απαραίτητο, το δεύτερο είναι ευχής έργον, αλλά έστω ότι σε αυτό μπορούμε να κάνουμε μια μικρή υποχώρηση, εάν θέλουμε την ευχρηστία ενός υπολογιστή παλάμης. Γιατί, όπως και να το κάνουμε, υπάρχει ένα κάτω όριο στο μέγεθος της οθόνης που καθιστά έναν μικροσκοπικό υπολογιστή εύχρηστο ή μη, άρα και στις ελάχιστες διαστάσεις του.
Όσο και αν φαντάζουν τα παραπάνω απλά ως ιδέες και εξίσου απλά στην υλοποίησή τους, γνωρίζω καλά -και η εμπειρία μου το επιβεβαιώνει- ότι η σμίκρυνση δεν είναι καθόλου απλή υπόθεση.
Το να κατασκευάσεις -και μάλιστα σωστά- συσκευές-μινιατούρες αποτελεί άσκηση ισορροπίας από τις πλέον δύσκολες.
Είμαστε πάντως πολύ κοντά σε μια τέτοια υλοποίηση και μην εκπλαγείτε, αν δούμε μέσα στον επόμενο χρόνο να ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια τέτοιες συσκευές, είτε ευθύς εξαρχής με τη μορφή αυτόνομων υλοποιήσεων είτε ως εξαρτήματα add on, που μετατρέπουν τους υπολογιστές παλάμης σε κινητά τηλέφωνα. Στην αρχή θα μας γυρίσουν λίγο πίσω και θα νιώθουμε όπως με τα πρώτα κινητά τηλέφωνα, που το βάρος και οι διαστάσεις τους δεν ήταν καθόλου αμελητέα. Στη συνέχεια όμως είναι βέβαιο ότι θα καταλήξουν σε εύχρηστες σούπερ φορητές συσκευές και με πολύ περισσότερα καλούδια από ό,τι φανταζόμαστε σήμερα.