Στην φτωχή, αλλά τίμια πατρίδα μας, ωστόσο, οι πυλώνες κρατάνε γερά. Οπως αυτός της θρησκείας, που προσβλέπουν οι άνθρωποι για να βρουν παρηγοριά και ελπίδα. Όπως ο τραγουδιστής Νίκος Οικονομόπουλος, που επισκέφτηκε τον Αρχιεπίσκοπο.
Όχι για να του τραγουδήσει το «αν πονάς», αλλά για να φωτογραφηθεί μαζί του και να δείξει ότι δεν είναι όλοι στον κλάδο σαν τον Παντελίδη. Τα λουλούδια ο Οικονομόπουλος τα θέλει μόνο για τον επιτάφιο. Και φυσικά έχει δικαίωμα ο καθαείς να συναντηθεί με τον Αρχιεπίσκοπο. Τα δελτία Τύπου όμως και οι φωτογραφίες τι χρειάζονται και σε τι αποσκοπούν; Ταυτόχρονα, η αειθαλής Μάργκαρετ Παπανδρέου έκανε την εξής συγκλονιστική αποκάλυψη.
Όταν δηλαδή ξενοπήδαγε ο Αντρέας τη Μιμή, η Μελίνα Μερκούρη, σαν παλιά στο κουρμπέτι και περπατημένη, την είχε συμβουλεύσει να κάνει μια απόπειρα αυτοκτονίας παραμύθι φούρναρης. Δεν την έκανε, η αεροσυνοδός της τον πήρε τον άντρα κι έμεινε ζωντοχήρα. Την ίδια ώρα, οι εξελίξεις στην κεντρική πολιτική σκηνή είναι καταιγιστικές. Κορυφαίες πολιτικές προσωπικότητες αναλαμβάνουν σημαντικές πρωτοβουλίες.
Η Άννα Διαμαντοπούλου, που δεν αποδέχεται με τίποτα τον πολιτικό θάνατό της, ήταν σαφής και ξεκάθαρη: Αφού χαρακτήρισε την εκλογή του Κυριάκου σαν θετική εξέλιξη, έκανε την εξής συγκλονιστική διαπίστωση: «Ερχεται το τέλος της μεταπολίτευσης». Προφανώς η Αννα με τα εκατό ταγέρ δεν έχει πάρει χαμπάρι ότι έχει έρθει το τέλος της χώρας. Γι’ αυτό και ζητάει ιδρυτικό συνέδριο και μάλιστα από μηδενική βάση του «ευρωπαϊκού μεταρρυθμιστικού χώρου». Κόντρα «στον κομματικό λαϊκισμό και την αναξιοκρατία».
Προφανώς αξιοκρατία υπήρχε στη χώρα όταν ήταν υπουργοί για τριάντα χρόνια αυτή και ο Λοβέρδος. Κατά τα άλλα, όπως έχει πει ο Γιώργος Κοινούσης (φωτό) «άνθρωποι είμαστε και σφάλματα κάνουμε». Στις εξετάσεις, δηλαδή, για τη σχολή Δημόσιας Διοίκησης, μπερδέψανε τον Παπανικολάου τον μπασκετμπολίστα με τον Παπανικολάου τον ντόκτορα που βρήκε το τεστ Παπ.
Κι αντί να πούνε τι γνωρίζεται για τον Γιώργο Παπανικολάου, είπανε για τον Κώστα. Και μια και η κουβέντα το έφερε στους πνευματικούς ανθρώπους, ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ήταν η αποκάλυψη της Κατερίνας Καραβάτου: «Είμαι στον έκτο μήνα της εγκυμοσύνης κι έχω πάρει μόλις τρία κιλά. Στην προηγούμενη εγκυμοσύνη, άλλωστε, τα είχα πάρει στον 8ο και 9ο μήνα. Είχα πάρει 13-14 κιλά, οπότε περιμένετε να γίνω μπαλόνι». Ούτε η πριγκίπισσα Νταϊάνα να ήτανε.
Τα κιλά της Καραβάτου, λοιπόν, ήταν η αφορμή για να καταλήξει η κουβέντα για σήμερα στον έναν και μοναδικό, Γιάννη Μιχελογιαννάκη. Τον πρώτο άνθρωπο στον πλανήτη που κατάφερε να παχύνει ύστερα από απεργία πείνας. Πέντε κιλά πήρε. Ο εν λόγω Μιχελογιαννάκης, πρώην ΠΑΣΟΚ, τέως ΔΗΜΑΡ και νυν Αριστερός, για μία ακόμα φορά, άστραψε και βρόντηξε: «Εάν βρεθεί ένας βουλευτής να ψηφίσει αυτά, τότε δεν θα μπορεί να πάει ούτε στο περίπτερο».
Κι όπως όλες τις άλλες φορές, όταν έρθει η ώρα της ψηφοφορίας, θα ψηφίσει «ναι» με χέρια και με πόδια. Και το ζήτημα, βέβαια, δεν είναι ο Μιχελογιαννάκης. Το θέμα έχει να κάνει με αυτούς που τον ψηφίζουνε και με αυτούς που ασχολούνται μαζί του και τον παίρνουν στα σοβαρά. Το θέμα είναι ότι σε μια κατεστραμμένη και χρεοκοπημένη χώρα, τη διαχείριση την έχουνε Μιχελογιαννάκηδες. Αυτά.
Το άγχος του Τούντορ όσο πάει και μεγαλώνει, γι’ αυτό άρχισε να μιλάει για τη διαιτησία
Καλώς τον κι ας άργησε. Έπρεπε να φτάσει η 18η αγωνιστική για να ασχοληθεί ο Τούντορ με τη διαιτησία. Και για να τα λέμε όλα, δεν υπήρχε λόγος μέχρι τώρα για να ασχοληθεί. Δεν υπήρξε κανένα πρόβλημα στον ΠΑΟΚ με τη διαιτησία. Το αντίθετο μάλιστα. Δύο μεγάλες νίκες που έχει κάνει και στις δύο είχε αβάντα.
Και με την ΑΕΚ που δεν της δόθηκε καθαρό πέναλτι και με τον Παναθηναϊκό που το 1-0 έγινε με πέναλτι για μαρκάρισμα έξω από την περιοχή. Επειδή όμως έχει λείψει η γκρίνια του Γιάννη Αναστασίου, ήρθε ο Τούντορ να καλύψει το κενό. Με δεδομένο, μάλιστα, ότι έρχονται τα ντέρμπι. Αρχής γενομένης την Κυριακή με το ΑΕΚ-ΠΑΟΚ. Κάπως έτσι άρχισε να μιλάει για κακό και καταστροφικό διαιτητή στο ματς της Ξάνθης.
Με τον διαιτητή, πράγματι, να δίνει τα σπόρια στην έδρα, αλλά με τον ΠΑΟΚ, για ένα ακόμα ματς, να μη βλέπεται. Και για ένα ακόμα εκτός έδρας ματς, να μην μπορεί να πάρει αποτέλεσμα. Ενας ΠΑΟΚ που αν δεν είχαν αφαιρεθεί οι βαθμοί από τον Παναθηναϊκό, θα ήταν τέταρτος και καταϊδρωμένος. Προπονητής μπορεί να μαθαίνει τώρα, αλλά μπάλα ξέρει. Βλέπει ότι η ομάδα του δεν τραβάει.
Με τα ζόρια να είναι μπροστά. Και στο πρωτάθλημα που έχει και τα τρία ντέρμπι εκτός έδρας και στο Κύπελλο. Και γι’ αυτό το άγχος του Τούντορ όσο πάει και μεγαλώνει κι άρχισε να μιλάει για τη διαιτησία. Με εννιά νίκες σε 18 ματς, ξέρει ότι είναι επί ξύλου κρεμάμενος.
Μόνο αν είσαι θύμα ή ψώνιο, τρως το παραμύθι των πολιτικών
«Άιντε θύμα, άιντε ψώνιο, άιντε σύμβολο αιώνιο». Δεν είναι δικό μου αυτό. Είναι του Κώστα Βάρναλη από την «μπαλάντα του κυρ Μέντιου». Το ποίημα μελοποίησε ο Λουκάς Θάνος, με τραγουδιστή τον Νίκο Ξυλούρη.
Στη συνέχεια το έκανε γνωστό ο Νότης Σφακιανάκης (φωτό). Ο οποίος Νότης τα έχει όλα αχταρμά. Να αποθεώνει δηλαδή Χρυσή Αυγή, αλλά να «υιοθετεί» τη μαρξιστική θεώρηση του Βάρναλη. Που στο συγκεκριμένο ποίημα, το γαϊδούρι συμβολίζει τους εργαζόμενους που παραμένουν απαθείς απέναντι στα αφεντικά και τους οποίους καλεί να επαναστατήσουν. Πάμε τώρα στο διά ταύτα. Παρακολουθώ όλες αυτές τις μέρες τις αντιδράσεις και τα σχόλια σχετικά με το φαινόμενο Κοντονή.
Ότι αλλιώς είχε ξεκινήσει. Οτι άλλος Κοντονής ήταν την πρώτη φορά Αριστερά κι άλλος τη δεύτερη. Οτι είναι όλο λόγια, κλ.π κλ.π. Κι είναι να απορείς. Οτι υπάρχουν αυτιά που είναι πρόθυμα να ακούσουν τους πολιτικούς. Μυαλά πρόθυμα να τους πιστέψουν. Οτι ο όποιος Κοντονής, θα σώσει τον αθλητισμό και το ποδόσφαιρο.
Ότι θα επιβάλει την τάξη και την ισονομία. Οτι ο Σαμαράς χθες, ο Τσίπρας σήμερα κι οποιοσδήποτε άλλος αύριο, θα σώσουν την Ελλάδα. Θυμάμαι στην πρώτη φορά Αριστερά, όταν ορκίστηκε ο Τσίπρας πρωθυπουργός κι αμέσως πήγε στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, για να τιμήσει τους διακόσιους κομμουνιστές που είχαν εκτελέσει οι Γερμανοί. Κι είχα γράψει ότι ή για μεγάλο επαναστάτη πρόκειται ή για μεγάλο απατεώνα. Συμπληρώνοντας ότι «για επαναστάτη δεν τον κόβω».
Μόνο αν είσαι θύμα ή ψώνιο, για να επανέλθουμε στον Βάρναλη, τρως το παραμύθι των πολιτικών. Μόνο αν είσαι αφελής, τρως το παραμύθι του Κοντονή. Και δεν ήταν ανάγκη να κλείσει τη «Θύρα 13» για να το πάρεις χαμπάρι. Εξ ορισμού, ως πολιτικός δεν ήταν δυνατό να έχει τη παραμικρή σχέση με την αλήθεια. Αλλά και σε προσωπικό επίπεδο. πώς τον κόβεις όταν τον βλέπεις: Για μεγάλο επαναστάτη ή για μεγάλο παραμυθατζή;
Σωστός ή λάθος ο Σόιμπλε όταν του είπε «είναι η εφαρμογή, ανόητε»;
