Στο Texnologia.Net τολμάμε και τα γράφουμε και προειδοποιούμε: Μην τα δοκιμάσετε στο γραφείο του αφεντικού. Τα δοκιμάσαμε εμείς για εσάς και από τότε ζούμε με το επίδομα ανεργίας.
Στον εργασιακό μικρόκοσμο, όπως και στην πολιτική, υπάρχουν πράγματα που γίνονται αλλά δεν λέγονται (και πολύ περισσότερο δεν γράφονται) και πράγματα που γράφονται αλλά φρόνιμο είναι να μη λέγονται.
Αυτό δεν συμφωνήσαμε πως συμπεριλαμβάνεται στις αρμοδιότητές μου
Δεν το συμφωνήσατε. Πράγματι. So fuckin’ what?
Αν αργήσεις – πάνω από δυό βδομάδες- να καταλάβεις πως αυτά που περιλαμβάνονται στις “αρμοδιότητές” σου είναι πιο διασταλτικά κι από την περιγραφή εργασίας όσων χτίζαν τις Πυραμίδες (εκεί να δεις σπλάττερ οργανόγραμμα), δεν είσαι μόνον άξιος της μοίρας σου αλλά απορώ πώς δεν σε ρίξαν ακόμη στα λιοντάρια του Λογιστήριου (Λ.Τ.Λ.) για να σου πάρουν αίμα, μια υπογραφή και να σου δώσουν έναν αποστεωμένο φάκελλο αεισικτιραποδωπέρα αποχαιρετισμού.
Σήμερα αρμοδιότητες και στεγανά δεν υπάρχουν. Τι είναι εδώ μέσα; Δημόσιο Αναπαυτήριο; Μπορεί να μη σου ζητήσουν να κάνεις τον υδραυλικό στις γυναικείες τουαλέτες (διόλου κακή ιδέα, υπό προϋποθέσεις) ή τον επισκευαστή κλιματιστικών αλλά αυτό δε σημαίνει πως πρέπει να παίρνει ο κώλος σου αέρα. Φωτιά ναι.
Ό,τι σου ζητήσουν το κάνεις. Ακόμη και τούμπες. Απλά περιμένεις την έλευση του πιο νέουρα για να τρέχει αυτός τρεις φορές τη μέρα για καφέδες στα starbucks και να σου διαμαρτύρεται μετά πως “αυτό δεν συμφωνήσατε πως συμπεριλαμβάνεται στις αρμοδιότητές του” για να νιώσεις κι εσύ γιαλαντζή αφεντικό για μια μέρα. Χλίδας (πλην όμως ντολμάς).
Νομίζω πως κάποια στιγμή θα πρέπει να ξαναδούμε το μισθολογικό μου
Κάποια στιγμή. From here to eternity. Το μισθολογικό βλέπεται κάθε πέντε χρόνια ενώ ο μισθός σου δεν βλέπεται ούτε με σφαίρες. Εν τω μεταξύ εσύ στα πέντε χρόνια θα έχεις ήδη αλλάξει εφτά εργοδότες ώστε να μη μπορείς να κάνεις ούτε έναν υπολογισμό της προκοπής, διαιρώντας το εφτά με το πέντε ή το πέντε με το εφτά ή τα οχτακόσια σου ευρώ με τριάντα μέρες , τι σκατά μαθηματικά είναι αυτά που κανείς καργιόλης δεν μας δίδαξε στο σχολείο ;
Μπροστά στο αφεντικό δεν μιλάμε πο-τέ για αποδοχές. Είναι σαν να βρίσκεσαι ναυαγός καταμεσής του Ατλαντικού και να ζητάς ριζότο με τρούφα από το γκαζάδικο που θα σε περιμαζέψει. Θα φας μακαρόνια με κατεψυγμένο κιμά και θα πεις κι ένα τραγούδι “ευχαριστώ ώ Εταιρία!” ή θα ξαναβουτήξεις στη θάλασσα. Αχάριστο τομάρι. Δεν φτάνει που σε μάζεψαν από τους πέντε ωκεανούς , σε στέγασαν και σε χαρτζιλικώνουν , ζητάς και δεύτερο πιάτο. Να λες και δόξα τω Θεώ που δεν ήταν ο Γκαργκάνας καπετάνιος στο γκαζάδικο.
Βάσει των προσόντων μου…
….ναι , θα έπρεπε να δούλευες στην Microsoft αλλά τώρα δουλεύεις για την Dildosoft και καλά θα κάνεις να κόψεις τις μαλακίες σαν κι αυτές που έλεγε η μάνα σου πως εσένα σου άξιζε η καλύτερη και όχι αυτή που πήρες που είναι και ξεβράκωτη και τη γλέντησαν κι άλλοι πέντε πριν από σένα, αλλιώς στείλε τη μάνα σου να διαπραγματευτεί με τον εργοδότη σου.
Αν η μανούλα σου δεν καβάτζαρε τα 50 και διατηρεί ζηλευτές αναλογίες 90-70-90 (βγαίνουν τέτοια μοντέλα μάνας σήμερα ;), μια χαρά θα διαπραγματευτεί. Βάσει των προσόντων της.
Αν μετά ακούς γελάκια πίσω από τις στιβαρές πλάτες σου και πάρει το αυτί σου κάτι σαν “το υιοθετημένο της εργοδοσίας” , μη δώσεις σημασία. Είναι γιατί κι αυτοί τη μανούλα σου θέλουν και σκάνε από τη ζήλια που δεν την έχουν.
Μη ξεχαστείς μόνο και χτυπήσεις το αφεντικό στην πλάτη λέγοντάς του “είσαι τσίφτης μπαμπά” . Έχει και η μαλακία τα όριά της.
Έχω την εντύπωση πως άλλα συμφωνήσαμε στο θέμα του αυτοκινήτου
Βεβαιότητα είναι. Όχι εντύπωση.
Είσαι όμως ένα αχάριστο γουρούνι, δικό σου γραφείο πήρες (μαζί με άλλους πέντε σε τριάντα τετραγωνικά που βλέπουν ακάλυπτο), δικό σου κινητό με φραγή προσωπικών κλήσεων πήρες , δικό σου μεταχειρισμένο notebook πήρες , δική σου φλυτζάνα καφέ με το λογότυπο της εταιρίας έχεις , καταδικές σου είναι οι ώρες από τις οκτώ το βράδυ μέχρι τις εφτά το πρωί συν τα σαββατοκύριακα που δεν τρέχεις στα βουνά και στα λαγκάδια για ενδοεταιρικά σεμινάρια, μόνιμη (χωρίς σκέπαστρο) θέση πάρκινγκ σου έδωσαν και όταν σου δώσαν και τα κλειδιά του αυτοκινήτου ξίνισες γιατί είδες Astra ενώ περίμενες τουλάχιστον κανένα δίλιτρο FSI .
Tι σόι άνθρωπος είσαι εσύ και πληγώνεις με τέτοιο τρόπο τον εργοδότη σου ;
Mάνα σε γέννησε (βλέπε προηγούμενο απαγορευτικό) ή η Θεά Kάλι;
Διακρίνω προτιμησιακή σχέση με την Γιαρδικιάρογλου
Απίστευτο ζώον ! Aυτή είναι κουβέντα που λέγεται δευτερόλεπτα πριν την πυρηνική σύρραξη. Τι θα πει “προτιμησιακή σχέση” ;
Aν η Γιαρδικιάρογλου φέρνει της Σκλεναρίκοβα (βγαίνουν τέτοια μοντέλα Γιαρδικιάρογλου σήμερα;), υπονοείς σαφώς πως το CV της είναι μικρότερο από την περιφέρεια του στήθους της και παρόλα αυτά έχει- για εντελώς ανεξήγητους λόγους- την εύνοια της εργοδοσίας.
Αν η Γιαρδικιάρογλου μοιάζει περισσότερο με τον Τζον Τραβόλτα στο Hairspray , τότε είσαι άξιος της θλιβερής μοίρας σου που δεν θυμάσαι πως δουλεύεις για την Γιαρδικιάρογλου & Σια Ε.Ε. και το αφεντικό σου έχει μια μονάκριβη κόρη της παντρειάς που – πάντως- για μοσχάρια σαν κι εσένα δεν την χαλαλίζει.
(μπορείς να αλλάξεις το “Γιαρδικιάρογλου” με “Χατζηιωάννου”, Κλέλια είναι μόνο μία).
H γυναίκα σας είναι κομψότατη
Καλύτερα στάσου απέναντι από τον εξαποδώ και πες του πως έχει μαγαζί με πασέ διακόσμηση, μια άσχημη κόκκινη φάτσα, βρώμικα κίτρινα δόντια και ντεμοντέ κέρατα , παρά αυτό.
Πρώτον: πού την ξέρεις εσύ την γυναίκα του αφεντικού;
Δεύτερον: ποιο σκουλήκι είσαι εσύ που θα πιάσεις στο βρωμερό στόμα σου τη γυναίκα του αφεντικού; Τρίτον: τι σιχαμερές σκέψεις κρύβεις πίσω από την ύπουλη λέξη κομψότατη;
Τέταρτον : ποια γυναίκα του αφεντικού ηλίθιε; αυτήν στην Έκθεση στο Παρίσι ; εκείνη στο Συνέδριο στο Dubai; την άλλη στο World Trade Forum στο Πεκίνο; ή τη γυναίκα του στη θυγατρική A.E. στην Πράγα; Να ξέρουμε τι λέμε δηλαδή.
Για την κανονική, αυτή που μένει πίσω (και κουτσοβολεύεται με ένα μήνα Μύκονο,τρία τριήμερα στο Λονδίνο και δέκα φωτογραφίες με στενές κορσεδοτουαλέτες σε γκαλά και φιλανθρωπικές εκδηλώσεις) πες ο,τι θες.
Για τις άλλες βγάλε το σκασμό. Εξυπνάγκουρα.
Στην εποχή σας ήταν αλλιώς
Αν το πεις για να δικαιολογήσεις τις συνεχείς σου αποτυχίες να πάρεις το λογαριασμό του πελάτη “Φραγκάτος ΕΠΕ” , κινδυνεύεις να ακούσεις αυτό: “ ασφαλώς κ. Κ.Κ.Μοίρη ήταν αλλιώς, οι πιθανότητες να διασταυρωθώ με ένα όρθιο αγγούρι σαν κι εσάς ήταν πιο λίγες κι απ’ το να μείνω έγκυος”. Mη καθίσεις να του αναλύσεις τις προόδους της επιστήμης στη γενετική.
Θα κάνεις τα πράγματα χειρότερα , αν υποθέσουμε πως έχει κι άλλη κόλαση μέσα στην κόλαση (ποτέ δεν ξέρεις, το καλό έχει εχθρό μόνο το καλύτερο κι όχι το κακό).
Mάζεψε σε να κασελάκι τα πραγματάκια σου, ρίξε μια λοξή ματιά στην καλή Γιαρδικιάρογλου (του στυλ “I’ll meet you out there honey”) και κλείσε την πόρτα πίσω σου φεύγοντας.
Μη δώσεις σημασία στα πνιχτά γέλια που θα ακούγονται πίσω από την πλάτη σου.
Ζηλεύουν που δεν είναι κι αυτοί “όρθια αγγούρια”. Θέλει χρόνο, επιμονή, υπομονή, συνέπεια και –ασφαλώς- guts για να κάνεις ένα αγγούρι να σταθεί όρθιο μπροστά στον εργοδότη του. Πόσο μάλλον να μιλήσει κιόλας…
