1994. Πρωτομυημένος στην κουλτούρα των RPGs, αναγνώστης κάθε βιβλίου του Lovecraft, του C.A. Smith, του Derleth, του Poe και λοιπών εφηβικών ηρώων και οπαδός μιας nerd κουλτούρας που με έκανε συμπαθή σε μια μικρή ομάδα αγοριών με υψηλή ευφυΐα και ψιλή φωνή αλλά αντιπαθή σε μεγάλη μερίδα του σχολείου μου και κυρίως στις συνομήλικες συμμαθήτριες που λιμπιζόμουν, φρόντιζα κάθε πρωινό Σαββάτου να βρίσκομαι στο ιερό μαγαζί της Κάισσας για να συναντηθώ με τη φυλή μου και να συζητήσουμε όλα όσα μας ενδιέφεραν.
Και ναι, μέσα σε αυτά δεν περιλαμβάνονταν οι γυναίκες. Χμμμ, αυτό μου φαίνεται λίγο ύποπτο πια και μάλλον δεν θα με πολυσυμπαθούσα αν με γνώριζα τώρα.
Σε μια λοιπόν από αυτές τις συναθροίσεις, η ομήγυρη ξεκίνησε να κουβεντιάζει με ενθουσιασμό για ένα καινούργιο καρτοπαίχνιδο που ήρθε στην Ελλάδα και άκουγε στο όνομα Magic: The Gathering.
Είχε να κάνει λέει με ξόρκια και τέρατα και είδη μαγείας και στρατηγικές για το πώς να παίξεις καλύτερα τις κάρτες σου και άλλα τέτοια εντυπωσιακά για τα εφηβικά, nerd αυτιά μας. Η στιγμή που ανοίγαμε τις πρώτες τράπουλες μας και τα φακελάκια με τις παρθενικές μας κάρτες δεν άργησε να φτάσει και ναι, μπορεί να μη θυμάμαι τα γενέθλια της μητέρας μου, θυμάμαι όμως τα περισσότερα από τα ονόματα των καρτών που άνοιξα εκείνο το πρωινό.
Συγνώμη μαμά.
Ο θρύλος θέλει το Magic: The Gathering να φτιάχτηκε στο υπόγειο γκαράζ του μαθηματικού Richard Garfield, κάτι που δεν είναι τελείως ψέμα μιας και το έχει αναφέρει και ο ίδιος σε συνεντεύξεις του, δίνοντας έτσι μία ακόμα εντυπωσιακή λεπτομέρεια, σε ένα από τα πιο τρανταχτά παραδείγματα success story των τελευταίων 20 χρόνων.
Έχοντας αρχικά το όνομα “Mana Clash”, προσφέρθηκε στον ιδιοκτήτη μιας νεοσύστατης, σχετικά μικρής εταιρίας παιχνιδιών, τον Peter Adkison και την Wizards of the Coast. Garfield και Adkison είχαν συνεργαστεί στο παρελθόν για ένα παιχνίδι του πρώτου με το όνομα “RoboRally”, μόνο που αυτή τη φορά ήταν όλα διαφορετικά. Το Magic: The Gathering πρωτοπαρουσιάζεται τον Ιούλιο του 1993 και αμέσως τυγχάνει αποθεωτικής υποδοχής αναγκάζοντας την εταιρία να εξαντλήσει το απόθεμα 2,5 εκατομμυρίων καρτών σε έναν μήνα!
Τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Μια ιστορία που κρατάει μέχρι σήμερα και με την πανέξυπνη στρατηγική που ακολουθεί ο κολοσσός Hasbro που έχει πια τα δικαιώματα του παιχνιδιού (και της ίδιας της Wizards of the Coast από το 1999), κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον των εκατομμυρίων οπαδών σε ολόκληρο τον κόσμο.
Τι είναι το Magic: the Gathering και που οφείλει την επιτυχία του
Καταρχήν, μιλάμε για ένα παιχνίδι που γεννάει στον καθένα το αίσθημα του συλλέκτη. Κάθε χρόνο βγαίνουν αρκετές καινούργιες κάρτες που αντιστοιχούν σε καινούργιες στρατηγικές, παλιές κάρτες καταργούνται, άλλες επανεμφανίζονται με το πέρασμα του χρόνου. Έτσι κάθε παίκτης, για να συνεχίσει να πολεμάει με σύγχρονα όπλα, πρέπει να ενημερώνεται και κυρίως, να αγοράζει ένα συγκεκριμένο αριθμό καρτών κάθε φορά που κάνει την εμφάνιση του ένα Expansion της σειράς. Διαβολικό.
Όχι όμως τόσο διαβολικό όσο το ίδιο το παιχνίδι. Άλλωστε υπάρχουν εκατοντάδες καρτοπαίχνιδα που έχουν την ίδια φιλοσοφία και όμως δεν μπορούν αν φτάσουν ούτε την παρανυχίδα επιτυχίας του Magic: The Gathering.
Σε κάθε παρτίδα, που μπορεί να διαρκέσει από ελάχιστα λεπτά μέχρι και μία ώρα (μιας και τα πάντα εξαρτώνται από τον τρόπο παιχνιδιού του κάθε παίκτη ξεχωριστά), έχουμε αντιπάλους δύο μάγους που προσπαθούν να εξολοθρεύσουν ο ένας τον άλλον διαχειριζόμενοι τα ξόρκια τους, που αντιπροσωπεύονται από τις κάρτες με τις οποίες έχει φτιάξει ο καθένας την τράπουλα του. Υπάρχουν 5 είδη μαγείας που αντλούνται από αντίστοιχες τοποθεσίες του κόσμου (όχι, δεν βρισκόμαστε στη Γη): Μαύρο από τους βάλτους, Κόκκινο από τα βουνά, Λευκό από τις πεδιάδες, Μπλέ από τα νησιά και Πράσινο από τα δάση.
Κάθε χρώμα δίνει και άλλου είδους ξόρκια και όλα αυτά διαμορφώνουν συγκεκριμένες στρατηγικές: Πόσο γρήγορα θα κατεβαίνουν τα τέρατα, ποιος είναι ο καλύτερος συνδυασμός καρτών, πώς θα την φέρουμε στους αντιπάλους, θέλουμε ωμή δύναμη ή ύπουλα ξόρκια, ποια είναι τα καλύτερα χρώματα για να φτιάξουμε μία τράπουλα ανταγωνιστική.
Το Magic: The Gathering είναι σχετικά απλό στο να το μάθει κάποιος, όμως οι προοπτικές των στρατηγικών είναι κυριολεκτικά αμέτρητες. Κάθε ένας βάζει την προσωπικότητα του μέσα στην τράπουλα και το κυριότερο: Δεν υπάρχει καμία στρατηγική που να κερδίζει όλες τις άλλες.
Μέχρι το τέλος του 2010 είχαν βγει περίπου 11.500 μοναδικές κάρτες και μέσα στο 2011 αναμένονται άλλες 500-600. Είναι σχεδόν αδύνατο να μετρηθούν οι κάρτες που έχουν πουληθεί μέχρι σήμερα αλλά δεν θα με εκπλήξει αν έχουν ξεπεράσει το μισό δισεκατομμύριο. Υπάρχει πια και σενάριο, βιβλία, video games και πλήθος αναφορών στο internet.
Η δική μου ενασχόληση τελείωσε κάπου το 1997, όταν αποφάσισα να πάρω το θέμα σεξ πιο σοβαρά. Ποτέ όμως δεν έπαψα να νοσταλγώ αυτή την εποχή, το συγκεκριμένο παιχνίδι και τις ατελείωτες παρτίδες και ακόμα και τώρα με βγάζει ο δρόμος που και που στην Κάισσα για να αγοράσω ένα φακελάκι από την τελευταία κυκλοφορία.
Έτσι, για να κρατάω την επαφή μου με τις nerd ρίζες μου.
