Είσαι Έλληνας…. είσαι δηλαδή δημοσιονομικά ακατάστατος, φορολογικά ασυνεπής, πολιτικά διεφθαρμένος, εκλογικά εθισμένος, κοινωνικά αποπροσανατολισμένος, εκπαιδευτικά ανεπαρκής, υγειονομικά ακάλυπτος, ιστορικά αγνώμονας, εθνικά πληγωμένος, επιχειρηματικά αδύναμος, γεωγραφικά απειλούμενος αλλά και εξοπλιστικά ισχυρός, και, εσχάτως, οικονομικά ουραγός, επαγγελματικά μετέωρος και κυριαρχικά υποβαθμισμένος.
Είσαι όλα αυτά που σου προσάπτουν οι «ειδικοί», αναλυτές, δημοσιογράφοι, πολιτικοί, διανοούμενοι, καθηγητές, ιστορικοί, νομικοί, οικονομολόγοι, επενδυτές, απλοί παρατηρητές, image makers, ηθοποιοί, τραγουδιστές, τηλεπερσόνες, επαγγελματίες άνεργοι, αυτοσχέδιοι Θεοί και ερασιτέχνες της ζωής, γιατί όλοι πλέον έχουν άποψη για την κατάντια αυτού του σάπιου κουφαριού του οποίου το ανάστημα συρρικνώνεται και η φωνή του ξεθωριάζει κάθε μέρα και περισσότερο.
Είσαι όλα αυτά που σου προσάπτουν είτε για να κερδίσουν τις εντυπώσεις, είτε για να βρουν αποδιοπομπαίους τράγους και να κουκουλώσουν δικά τους λάθη, είτε από μικροψυχία και συσσωρευμένα απωθημένα, είτε γιατί βαρέθηκαν να καλύπτουν την προχειρότητά σου και ξαφνικά σε θεωρούν απειλή για τα δικά τους, ακόμα πιο πρόχειρα, όνειρα! Ποιοι? Μα φυσικά όλοι αυτοί οι άσπονδοι φίλοι και οι γαλαντόμοι εχθροί οι οποίοι κάθονται στο τραπέζι σου και τρώνε από το πιάτο σου καιρό τώρα, πολύ πριν εσύ αρχίσεις να φοβάσαι για την απώλεια της εθνικής σου κυριαρχίας!
Εσύ όμως ξέρεις ότι πάνω από όλα είσαι θιασώτης της αταξίας….είσαι λάτρης αυτής της άναρχης δράσης, των πρόχειρων επιλογών, της αναμπουμπούλας, της ελεγχόμενης ή μη ανομίας, που σου άρεσαν χρόνια τώρα, που σου επέτρεψαν ή σου επέβαλαν να σου αρέσουν. Μια αταξία η οποία γεννήθηκε από όλους αυτούς που έστησαν και γεύτηκαν αυτό το σύστημα καθόδου, στο οποίο ζούμε εδώ και χρόνια, αλλά ανατράφηκε και γιγαντώθηκε από την ανοχή όλων των υπολοίπων, οι οποίοι έμειναν απλοί παρατηρητές, και τοποθετήθηκε κάπου μεταξύ ιερής σιωπής και ύπνου!
Υπήρξαμε πολλοί εμείς, που δώσαμε μυστικά αυτόν τον όρκο της ιερής σιωπής, που υποκύψαμε αδιαμαρτύρητα σε αυτήν την κοινωνική ομερτά. Εμείς που βλέπαμε ξεκάθαρα τα τρωτά των τακτικών μας, που νιώθαμε το αδόκιμο της συμπεριφοράς μας, που δεχόμασταν ότι κάναμε λάθος, που παρατηρούσαμε την κάθοδο αξιών και θεσμών….αλλά δέσαμε τα χέρια πίσω από την πλάτη και ράψαμε το τρεμάμενο στόμα μας, γιατί πολύ απλά δε θέλαμε να γίνουμε οι παρίες αυτού του σαθρού, κατά τα άλλα συστήματος, και γιατί ίσως να το είχαμε ανάγκη αν αποδεικνυόταν μονόδρομος. Ήμασταν εμείς που νιώθαμε στο πετσί μας τα κακώς κείμενα της σύγχρονης κοινωνίας, τη διογκούμενη αναξιοκρατία, τον κατακερματισμό της βιομηχανικής παραγωγής, τη συρρίκνωση της αγοράς εργασίας και τον αποπροσανατολισμό της νεολαίας, τη στρέβλωση του συνδικαλιστικού θεσμού, την αποθέωση της κομματικής φιγούρας έναντι της πολιτικής, το ανεξέλεγκτο ξένο κεφάλαιο και την υπερκατανάλωση, τον υδροκέφαλο και δυσκίνητο δημόσιο τομέα και τη διασπάθιση δημόσιου χρήματος, την έκρηξη της αστυφιλίας και τη βιοτική υποβάθμιση μεγάλων αστικών κέντρων με ταυτόχρονο μαρασμό της περιφέρειας και έναν πλαστό εκσυγχρονισμό της παιδείας και της υγείας. Και επιλέξαμε να σιωπήσουμε γιατί δε θέλαμε να αυτοακυρωθούμε σα μονάδες αυτής της κοινωνίας και να αποβληθούμε σαν σκάρτα κομμάτια μιας έτσι κι αλλιώς σκάρτης γραμμής παραγωγής….
Υπήρξαμε όμως πολλοί κι εμείς που δεν κλείσαμε μόνο τα στόματά μας αλλά και τα μάτια μας….και πέσαμε σε ύπνο βαθύ και ξεκινήσαμε να ονειρευόμαστε, έντονα, ζωηρά αλλά όχι δημιουργικά. Δεν επιδοθήκαμε σε έναν εποικοδομητικό ύπνο με όνειρα για μια διέξοδο από το σύστημα της καθόδου αλλά σε έναν ύπνο στρουθοκάμηλου, με όνειρα ασφαλείας, φυγόπονα και καθησυχαστικά. Κλείσαμε από έξω όλα τα κακώς κείμενα που είχαμε δει να χοροπηδάνε μπροστά μας και βολευτήκαμε σε έναν πλασματικά τέλειο κόσμο, όπου όλα είναι εφικτά με τον ενδεδειγμένο τρόπο, έναν κόσμο αξιοκρατικό, δίκαιο, πλουραλιστικό, δημιουργικό, παραγωγικό, λειτουργικό, εύρυθμο, έναν κόσμο ιδανικό….
…και πιστέψαμε ότι μπορούσαμε απλά να ζούμε σε αυτό το όνειρο…..και ξυπνούσαμε κάθε τόσο για να σκύψουμε πάνω από μια κάλπη ώστε να νιώσουμε πολιτικά ενεργοί….και η αταξία ανηφόριζε θριαμβευτικά προς το θρόνο της.
Και η αταξία εδραιώθηκε, και κάπου μεταξύ της σιωπής και του ύπνου εμείς θορυβηθήκαμε και ξυπνήσαμε, και αγανακτήσαμε…..και αντιληφθήκαμε ότι γύρω μας υπάρχει αναβρασμός κι έστω και πιθηκίζοντας αρχίσαμε να αντιδράμε….
….και αρχίσαμε να φοβόμαστε ότι αυτοί οι τρεις, εισαγόμενοι, άσπονδοι φίλοι απειλούν την εθνική μας κυριαρχία, η οποία είχε έτσι κι αλλιώς υποστεί πλήγματα στα πλαίσια του ευρωπαϊκού, ομοσπονδιακού ονείρου μέσα από την Πράξη Προσχώρησης, την Κοινή Αγροτική Πολιτική, τη συρρίκνωση των εξαγωγών και το νομισματικό κλείδωμα…αλλά κυρίως είχε υπονομευτεί εκ των έσω, από εμάς τους ίδιους, με ψευτοπατριωτισμούς, με χαλαρούς κοινωνικούς δεσμούς και νομοθετικά πλαίσια, με ανεπαρκή πολιτικά συστήματα και με την εμμονή να κυνηγάμε πράγματα τα οποία τα χέρια μας δεν έφταναν…..
…και ξαφνικά αυτοί που τους άνοιξαν την πόρτα είναι χειρότεροι από τους ίδιους τους εισαγόμενους «φίλους» λες και βρέθηκαν ξεκάρφωτοι στη θέση του οικοδεσπότη και έπαιζαν μόνοι τους σε μια παρτίδα 17 παικτών, χωρίς οι υπόλοιποι 16 να γνωρίζουν για τις τακτικές μας και να κερδίζουν από αυτές, ώστε να μπορούν να παίξουν τώρα το ρόλο του διαιτητή….
…και ξαφνικά διαπιστώνουμε ότι το εκπαιδευτικό μας σύστημα είναι λειψό, όταν το δημόσιο σχολείο που εμείς γνωρίσαμε παρέπαιε, η παραπαιδεία οργίαζε και τα ελληνικά πανεπιστήμια ήταν συμπληρώματα εισοδήματος για λίγους…..και ξαφνικά διαπιστώσαμε ότι το σύστημα υγείας είναι βρώμικο, ενώ επί σειρά ετών η νόμιμη αμοιβή γιατρών δεν ήταν ο κανόνας και σίγουρα δεν ήταν αρκετή για την εκπλήρωση του όρκου του Ιπποκράτη…..
…και ξαφνικά ο δημόσιος τομέας είναι η πηγή όλων των κακών αφού πλέον δεν αποτελεί ελκυστική επαγγελματική αποκατάσταση και αδυνατεί να εκπληρώσει τα όνειρα γενεών και γενεών….και ξαφνικά το ξένο χρήμα που μας κρατούσε όρθιους τόσα χρόνια, αφού το οικονομικό μας κύκλωμα ήταν μια απλή ανακύκλωση μπαγιάτικου χρήματος, είναι σατανικό γιατί συνοδεύεται από τα ομολογουμένως, πρωτοφανή, επαχθή μέτρα μιας βαφτισμένης, αναπτυξιακής πολιτικής.
Αν και η χρόνια πολιτικάντικη θεώρηση των πεπραγμένων αυτής της χώρας και το κεφαλαιακό πατρονάρισμα των εκάστοτε πολιτικών ομάδων δεν αφήνουν πολλά περιθώρια ώστε να ελπίζουμε σε ένα αξιοκρατικό πλάνο εξυγίανσης και σε μια ορθή εφαρμογή του, χωρίς έξωθεν επιτήρηση, θα ήθελα να δω αυτήν τη χώρα να κάνει ειλικρινείς προσπάθειες και να εξαντλεί πρώτα τις δικές της ιδέες και δυνάμεις προτού καταφύγει σε εξωτερικές βοήθειες…..και θέλω να πιστεύω ότι αυτό αποτελεί παράπονο και πολλών άλλων αυτήν τη στιγμή!
Και αν και παραδέχομαι ότι κανείς από εμάς τους κοινούς θνητούς δεν θα μάθει ποτέ ολόκληρη την αλήθεια για το «βιογραφικό» αυτών που χειρίστηκαν κατά καιρούς τις τύχες μας, θα συνεχίσω να ονειρεύομαι εκείνη τη μέρα που τα πράγματα σε αυτήν τη χώρα θα γίνονται στην ώρα τους, με τον τρόπο που πρέπει, για το σκοπό που πρέπει….. για να πούμε επιτέλους, μετά από τόσες καληνύχτες, και μια μεγάλη καλημέρα!
