Murder by Numbers (2002). Θεωρίες εγκλήματος

• Είδος: Ψυχολογική ταινία θρίλερ
• Πρωταγωνιστούν: Sandra Bullock, Ben Chaplin, Agnes Bruckner, R.D. Call, Ryan Gosling, Michael Pitt
• Σκηνοθεσία: Barbet Schroeder
• Διάρκεια: 120 λεπτά
• Ημερομηνία κυκλοφορίας: 19 Απριλίου 2002
• Ελληνικός τίτλος: Θεωρίες εγκλήματος
• Παραγωγή: Warner Bros
• Προϋπολογισμός ταινίας: 50 εκατομμύρια δολάρια
• Ακαθάριστα έσοδα: 56 εκατομμύρια δολάρια

Εκείνη η κινηματογραφική σεζόν που που παρουσιάστηκε αυτό το έργο ήταν από τις πιο ενδιαφέρουσες με μεγάλες ταινίες από σημαντικούς σκηνοθέτες.

Η Cassie Mayweather (Sandra Bullock) είναι ένα έμπειρο μέλος της ομάδας ανθρωποκτονιών σε μια μικρή πόλη και συνεργάζεται με τον νεόφερτο Sam Kennedy (Ben Chaplin), ο οποίος φαίνεται ότι είναι ο μόνος που έχει την απαραίτητη υπομονή να για να δουλέψει μαζί της.

Μαζί θα προσπαθήσουν να λύσουν ένα έγκλημα, σχεδιασμένο από δύο νεαρούς μαθητές, τον Richard Haywood (Ryan Gosling) και τον Justin Pendleton (Michael Pitt). Η πρόκληση για τους τελευταίους είναι να καταφέρουν να κάνουν το τέλειο έγκλημα, ξεγελώντας τις αστυνομικές αρχές. Το μόνο πράγμα όμως που δεν έλαβαν υπόψη είναι η εμμονή της Cassie, η οποία παίρνει την υπόθεση προσωπικά, οδηγούμενη από παλιές τραυματικές εμπειρίες της.

Αν νομίζετε ότι σας αποκαλύψαμε όλη την υπόθεση της ταινίας, μαζί με τους δολοφόνους της… έχετε απόλυτο δίκιο. Το ίδιο κάνει όμως και ο σεναριογράφος μέσα στα πρώτα λεπτά της ταινίας, ενώ ο σκηνοθέτης μοιράζει σχεδόν ίσα τον χρόνο ανάμεσα στους δυο ντετέκτιβ και τους δυο δολοφόνους. Πρώτο μοιραίο λάθος για την παραγωγή. Ο θεατής θα συνεχίσει να παρακολουθεί την ταινία γνωρίζοντας τους θύτες, το τρελό τους σχέδιο για το τέλειο έγκλημα, με το φιλμ τελικά να επικεντρώνεται στις κινήσεις των πρωταγωνιστών, σε ένα παιχνίδι δηλαδή γάτας-ποντικιού.

Δεύτερο μοιραίο λάθος. Η παρτίδα είναι κατά πολύ χειρότερη των προσδοκιών. Η αγωνία πέφτει κατακόρυφα μέσα σε λίγα λεπτά από την έναρξη και η πλοκή δεν έχει την παραμικρή ανατροπή. Σίγουρα στο παρελθόν έχουμε ξανασυναντήσει ταινίες που φανερώνουν το δολοφόνο αμέσως και ασχολούνται με τη σύλληψή του. Ας πάρουμε για παράδειγμα το Copycat (Μοντέλο για Φόνο, 1995), το οποίο όχι μόνο δεν στερείται έντασης, αλλά αν μη τι άλλο ο δολοφόνος δεν αποκαλύπτεται αμέσως στον κυνηγό του. Όπως καταλαβαίνετε το βασικό θέμα του σεναρίου είναι ιδιαίτερα απλοϊκό -θα μπορούσε κανείς να το συναντήσει σε ένα επεισόδιο μιας τηλεοπτικής αστυνομικής σειράς.

Από κει και πέρα, υπάρχει και η δευτερεύουσα πλοκή, το παρελθόν της Cassie, που σκοπό έχει να δικαιολογήσει τον χαρακτήρα της, τις εμμονές και τις φοβίες της. Χιλιοειπωμένο, τετριμμένο και ανούσιο παραμύθι. Το μόνο που ίσως λειτουργεί σεναριακά είναι η παράνοια των δυο νεαρών, που θέλουν να σκοτώσουν μόνο και μόνο για να διαπράξουν τον τέλειο φόνο.

Ο Richard είναι ένα αλαζονικό πλουσιόπαιδο, χωρίς ηθικές αναστολές, ενώ ο Justin έχει φανερά διανοητικά ανεπτυγμένες ικανότητες. Είναι ανίκανοι να κοινωνικοποιηθούν και η σχέση μεταξύ τους, πέρα του ότι είναι τελείως παράξενη, βασίζεται ουσιαστικά στο σχέδιο του εγκλήματος. Όλα αυτά μπορεί να ακούγονται παράλογα, δεν θα τα αντιμετωπίσετε έτσι όμως αν σκεφτείτε τις αιματηρές δολοφονίες από μαθητές σε σχολεία στις ΗΠΑ.

Σκηνοθετικά πάντως το έργο πλαταίνει γεμίζοντας ένα δίωρο, εκεί που ενενήντα λεπτά θα ήταν ίσως πιο κατάλληλα, κάνοντας πιο “σφικτό” το μοντάζ και ανεβάζοντας την ένταση της υπόθεσης. Υπερβολή υπάρχει και στη χρήση κοντινών πλάνων στους πρωταγωνιστές, που υποτίθεται θα έφερναν πιο κοντά το θεατή στην ψυχολογία τους. Το φινάλε τέλος δεν έχει την απαιτούμενη για ένα αστυνομικό θρίλερ κορύφωση και φαίνεται να είναι γυρισμένο στο “πόδι”.

Οι ερμηνείες κυμαίνονται σε καλά επίπεδα. Οι οπαδοί της Bullock θα την ευχαριστηθούν και εδώ, σε ένα ρόλο που έχει στοιχεία από το Ms Congeniality και το Hope Floats. Σαν ηρωίδα όμως παρουσιάζεται πολύ πιο ολοκληρωμένη από κάθε άλλη φορά. Έκπληξη αποτελούν και οι δυο νεαροί δολοφόνοι, με τον Gosling να αφήνει τις καλύτερες εντυπώσεις -ειδικά αν λάβουμε υπόψη την απειρία του ηθοποιού.

Παίζοντας στα επίπεδα της μετριότητας και μη έχοντας πολλά καλά στοιχεία για να αποφύγει το χαρακτηρισμό του βαρετού, το Murder by Numbers αποδεικνύει την πρόθεση του -το να μην σε κερδίσει δηλαδή- από τα πρώτα λεπτά. Ίσως θα ήταν καλύτερα να περιμένετε την κυκλοφορία του σε βίντεο, απ΄ ότι να το δείτε στη μεγάλη οθόνη.

Δείτε παρακάτω το τρέιλερ της ταινίας Murder by Numbers (2002). Θεωρίες εγκλήματος.