Ευρωπαίος, γαρ εγώ, παίρνω τηλέφωνο σε ένα κέντρο διασκέδασης για να κλείσω τραπέζι.
- Γεια σας
- (μου λέει κάτι ακαταλαβίστικα και δεν καταλαβαίνω ούτε λέξη από αυτά που είπε. Ίσως τον πήρε ο ύπνος και ξύπνησε απότομα).
- Ναι, με ακούτε; Απαντάω εγώ.
- Θα ήθελα ένα τραπέζι για αύριο
- Δεν έχει. Αν Θέλεις έλα πιο νωρίς να σε βολέψω.
Γρήγορη σκέψη. Να με βολέψει; Πως θα το κάνει δηλαδή; Τι ακριβώς θα μου κάνει; Τι ακριβώς ζήτησα;
- Δηλαδή;
- Θα βρούμε καμία καρέκλα να κάτσετε.
Α, τώρα κατάλαβα.
Είναι εκείνη η Ελληνική εφεύρεση, που σου δίνουνε μια καρεκλίτσα, βάζεις και το ποτό σου σφιχτά ανάμεσα στα γόνατα σου και ευχαριστείς τον Θεό, για την τύχη που είχες να σε βολέψει ο κύριος της εισόδου.
Ρε σεις. μήπως έχετε μπερδευτεί;
Εγώ θα σας πληρώσω.
Με τα δικά μου λεφτά θα κινηθεί το μαγαζί.
Εγώ σας κάνω χάρη, που θα έρθω σε εσάς.
Όχι το αντίθετο.
Εσείς πρέπει να είσαστε ευγενικοί ,και να βελτιώνεστε συνεχώς.
Για να επιλέξω να έρθω σε εσάς, και Όχι στο απέναντι μαγαζί.
Νομίζετε ότι έχω καμία διάθεση, να σας πληρώσω για να μου χαλάσετε την βραδιά;
Αφού δεν έχετε τραπέζι για αύριο, θα φύγω και θα πάω στο Μιλάνο, και θα περάσω εκεί τα γενέθλια μου.
Και θα πάω σε αυθεντικά μαγαζιά.
Θα πάω στο μαγαζί του Armani, του Γιώργου ντε, και όχι σε κάποιο ιμιτασιόν εδώ πέρα, που θα έρθει και η πωλήτρια με εκείνο το παράξενο το ύφος, που σε κοιτάει από πάνω μέχρι κάτω λες και της χρωστάς δανεικά.
Ρε, πάρτε το χαμπάρι, αγοράζουμε τα προϊόντα σας, δεν μας τα χαρίζει κάποια ανώτερη δύναμη, ούτε μας τα προσφέρεται δωρεάν.
Άσε, θα περπατάω αύριο, στη Via Napoleone.
Γιώργο (εννοώ τον γνωστό Giorgio Armani), βάλε μου στην άκρη ένα πουκάμισο και θα έρθω να το πάρω σε λίγο, γιατί οι χωριάτες στην Ελλάδα στο τέλος θα μας δείρουν κιόλας.
Διάβασε επίσης: Δημόσιες Σχέσεις, πως να αναπτύξετε τις δεξιότητες σας
