Ακόμα θυμάμαι τις ατελείωτες ώρες που είχα δαπανήσει στο πρώτο Pirates, την εποχή των home computers. Έπαιζα ασταμάτητα στον Amstrad 6128, προσπαθώντας να φτάσω στο τέλος του παιχνιδιού, ξανά και ξανά. Από τότε, το Pirates! έχει μείνει βαθιά χαραγμένο στη μνήμη μου. Το παιχνίδι πρόσφατα κυκλοφόρησε για το αγαπημένο μου iPad και φυσικά δεν έχασα την ευκαιρία να βάλω τα πειρατικά μου και να ξεχυθώ για ακόμα μια φορά στις γεμάτες πειρατές θάλασσες της Καραϊβικής του 17ου αιώνα.
Η συγκεκριμένη έκδοση του παιχνιδιού έχει βασιστεί στο remake που είχε κυκλοφορήσει για υπολογιστές το 2004, με την ομάδα ανάπτυξης βέβαια να το έχει προσαρμόσει στο τρόπο χρήσης που αρμόζει στο iPad: τα πάντα γίνονται με την αφή. Η υπόθεση του τίτλου είναι τυπική και έχει να κάνει με ένα αγόρι μικρής ηλικίας του οποίου η οικογένεια πέφτει θύμα απαγωγής. Ο μικρός ξεφεύγει, μεγαλώνει και αποφασίζει να μπει στα καράβια για να αποκτήσει φήμη και πλούτο, αλλά και να βρει την οικογένειά του. Ξεκινώντας διαλέγουμε με πια από τις τέσσερις αντιμαχόμενες πλευρές θα συμμαχήσουμε (Αγγλία, Ισπανία, Γαλλία και Ολλανδία), τη χρονική περίοδο στην οποία θα παίξουμε και τέλος πια βασική ικανότητα θα έχει ο χαρακτήρας μας.
Το Pirates!, για όσους δεν το έχουν παίξει, είναι ένας τίτλος που τείνει περισσότερο προς την κατηγορία των παραγωγών στρατηγικής. Στις ανοιχτές θάλασσες της Καραϊβικής εμείς θα επιλέξουμε αν τελικά θα τηρήσουμε τη συμμαχία με το έθνος που αρχικά επιλέξαμε ή στη πορεία θα αλλάξουμε παράταξη ή απλά αν θα τα βάζουμε με όλους και με όλα. Αν θα βασιστούμε περισσότερο στο εμπόριο αγαθών για να κερδίσουμε χρήματα ή στις μάχες. Αν θα χρησιμοποιούμε ένα μικρό και ευέλικτο πλοίο ή θα επιλέξουμε μια μαχητική γαλέρα με εκατό κανόνια που όμως δεν μπορεί καλά καλά να στρίβει. Οι παράγοντες που παίζουν ρόλο είναι πάμπολοι και κάθε φορά που θα ξεκινήσουμε ένα νέο παιχνίδι, μπορούμε να το παίζουμε εντελώς διαφορετικά.
Ο χειρισμός του είναι εύκολος, αλλά σίγουρα θέλει κάποια συνήθεια. Η οδήγηση του πλοίου στις θάλασσες δε γίνεται με κάποιο τιμόνι, αλλά πατώντας με το δάχτυλό μας στο σημείο που θέλουμε να πάει το σκάφος και αυτό απλά στρίβει. Κατά τις μετακινήσεις μας μεταξύ των πόλων, ο τρόπος αυτός δε δημιουργεί πρόβλημα όμως στις μάχες με άλλα πλοία ή κατά τους βομβαρδισμούς πόλεων, θέλει αρκετή συνήθεια. Με τον ίδιο τρόπο γίνεται και ο πυροβολισμός των κανονιών, πατώντας πάνω στον αντίπαλό μας. Το αν θα πετύχουμε το στόχο βέβαια έχει να κάνει αποκλειστικά και μόνο με το αν έχουμε στραμμένη τη πλευρά του πλοίου προς τη σωστή κατεύθυνση, κάτι λογικό αφού μιλάμε για πειρατικά με κανόνια μόνο στις δυο πλαϊνές πλευρές.