ΑρχικήΨυχαγωγίαMovies-seriesΣτουρνάρα 288 (1959 ταινία)

Στουρνάρα 288 (1959 ταινία)

Η πολυκατοικία στην οδό Στουρνάρα, που βρίσκεται στον αριθμό 288 αποτέλεσε το σημείο αναφοράς μίας από τις σημαντικότερες ηθογραφίες του ελληνικού κινηματογράφου. Ο Ντίνος Δημόπουλος διασκευάζει για τον κινηματογράφο το θεατρικό έργο των Τραϊφόρου – Βασιλειάδη και εμείς έχουμε την ευκαιρία να απολαμβάνουμε σήμερα μία γλυκιά κομεντί με έντονα στοιχεία ηθογραφίας, μία ταινία – μάρτυρα μίας εποχής που έφυγε χωρίς επιστροφή.

Η ταινία έχει σπονδυλωτή δομή. Διάφορες σημαντικές ή ασήμαντες καθημερινές ιστορίες των κατοίκων της πολυκατοικίας της οδού Στουρνάρα εκτυλίσσονται μπροστά στα μάτια μας και βρίσκουν ή όχι την λύση τους μπροστά στον πάγκο του θυρωρού της πολυκατοικίας, ο οποίος λειτουργεί ως εξομολογητής, ως από μηχανής θεός, ως φύλακας άγγελος και συχνά ως κριτής των κακώς κειμένων και τιμητής καταστάσεων. Μέσα σε αυτήν την σύγχρονη – για την εποχή- πολυκατοικία με τα άνετα διαμερίσματα συναντάμε όλη την μεταπολεμική Ελλάδα.

Με τις αγωνίες της, με τα δράματά της, με τις αντιπαλότητές της, με τους αφορισμούς της, με τα χαριτωμένα ή όχι και τόσο ελαττώματά της… Συναντάμε μία Ελλάδα που προσπαθεί να συμφιλιώσει τα παιδιά της, μία Ελλάδα που θέλει να γεφυρώσει το παρελθόν με το παρόν, μία Ελλάδα που αγωνίζεται να προχωρήσει και να εξελιχθεί.

Όλα αυτά επικοινωνούνται μέσα από τους χαρακτηριστικούς τύπους που συναντάμε στο έργο. Ο νεαρός που τα χρήματα του πολυκατοικιάρχη πατέρα του και η αδυναμία της χαζής μητέρας του τον μετέτρεψαν σε ανεύθυνο γλεντζέ, ο πολυκατοικιάρχης που απέκτησε την περιουσία του με όχι και τόσο καθαρό τρόπο κατά την διάρκεια του πολέμου, η χειραφετημένη νεαρά που κάνει ό,τι θέλει και δεν υπακούει σε κοινωνικές επιταγές σοκάροντας τους παλαιότερους, το μεσοαστικό ζευγάρι που διαφωνεί για τα πάντα από συνήθεια με αποκορύφωμα τον καβγά για τον ποιόν θα πάρει η κόρη τους (ερμηνευμένο με κέφι από ένα αληθινό ζευγάρι στην ζωή, αυτό των Κρεββατά – Γαβριηλίδη), ο, όχι και τόσο, νεαρός επαναστάτης που αναζητά στις διαδηλώσεις ένα άλλοθι για να μη μεγαλώσει, η προσγειωμένη κοπέλα που τον αγαπά, ο βουλευτής Καλοχαιρέτας που εξαπατά τους ψηφοφόρους τους με την χαρακτηριστική διαβεβαίωση «ΕΤΕΛΕΙΩΣΕ!» και στη συνέχεια αμέριμνος και χωρίς ίχνος τύψης καπνίζει το τσιγαράκι του, και η Τζένη Μπλανς, μία παλιά δόξα του ελληνικού τραγουδιού η οποία φτωχή και ξεχασμένη παραδίδει μαθήματα τραγουδιού σε νέους και νέες για να ζήσει. Συνδετικός κρίκος όλων των παραπάνω ένας ευφυής και διαισθητικός θυρωρός και η αθώα μικρή ανιψιά του.

Η πολυκατοικία συμβολίζει το πέρασμα από την παλιά εποχή στη νέα. Νέα σπίτια, νέα ήθη μοιάζει να είναι το μήνυμα. Οι παλιές αξίες ξεθωριάζουν και οι άνθρωποι υιοθετούν ένα μοντέλο ζωής που εκτιμούν ότι συνιστά εκσυγχρονισμό. Η Τζένη Μπλάνς αποτελεί πορτραίτο και ο σεβασμός μία παρωχημένη συνήθεια.

Οι ιστορίες παραδίδονται σχηματικά και είναι πεντακάθαρες σ’ ότι αφορά το μήνυμα του περιεχομένου τους. Η απλότητα που διακρίνει την απόδοση των ιστοριών – σχεδόν όλα αποκαλύπτονται με την πρώτη ανάγνωση- δεν αποδεικνύεται ελάττωμα καθώς ο δημιουργός προσεγγίζει με σεβασμό και ειλικρίνεια τους ενοίκους του, οι οποίοι κατά μία έννοια και ο καθένας χώρια, παραπέμπουν στον μέσο Έλληνα της εποχής.

Ο Ντίνος Δημόπουλος παραδίδει μία δεμένη ταινία που μυρίζει σαν το αγιόκλημα της αθηναϊκής νύχτας – παρ’ όλο που είμαι σίγουροι ότι οι αθηναίοι έχουν πολλά χρόνια να το μυρίσουν- και η ασπρόμαυρη φωτογραφία του Καρύδη-Φούκς αιχμαλωτίζει την γλυκόπικρη νοσταλγία για εποχές λιγότερο πολύπλοκες και μας αναγκάζει ακόμη και σήμερα, ακόμη και μετά από εκατοντάδες θεάσεις της ταινίας, να την βλέπουμε χαμογελώντας.

Τον χαρακτηριστικό ρόλο του θυρωρού της πολυκατοικίας της οδού Στουρνάρα κρατά ο Ορέστης Μακρής, ηθοποιός προικισμένος με δραματικό και κωμικό ταλέντο. Στον ρόλο αυτό κάνει χρήση και των δύο καθώς μεταβαίνει από το δραματικό στο κωμικό με έναν τρόπο εξαιρετικά κομψό που δεν δημιουργεί χάσματα. Η ερμηνεία του είναι αυτή που μπολιάζει το φιλμ με τα κωμικά στοιχεία που εκτονώνουν τις σκηνές που τείνουν να γίνουν υπερβολικά μελό.

Λίγο μελό δεν πειράζει, ταιριάζει στην ταινία και στην ελληνική ιδιοσυγκρασία. Μπροστά από το θυρωρείο του Μακρή παρελαύνουν μία σειρά γνωστών ηθοποιών της εποχής όπως Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, ο Ντίνος Ηλιόπουλος, η Μπεάτα Ασημακοπούλου, η Σμαρούλα Γιούλη, η Ντίνα Τριάντη, η Μαρίκα Κρεββατά, ο Απόστολος Αβδής, ο Νίκος Φέρμας και φυσικά η μεγάλη κυρία του ελληνικού τραγουδιού Σοφία Βέμπο που παίζει την παλαιά δόξα του πάλκου- στην ουσία ερμηνεύει ένα αυτοβιογραφικό ρόλο. Αν και όλοι οι ηθοποιοί υπηρετούν τους ρόλους που καλούνται να ερμηνεύσουν με αποτελεσματικότητα ορισμένοι από αυτούς έμειναν στην ιστορία, ίσως γιατί αγγίζουν σοφά τα όρια της καρικατούρας (βλέπε βουλευτής Καλοχαιρέτας).

Η ταινία μας αφορά ως θεατές παρά το γεγονός ότι πολλές από τις αξίες που υπερασπίζεται είναι σαφώς αναχρονιστικές. Ωστόσο η ειλικρινής και απαλλαγμένη από προκαταλήψεις και επικριτική διάθεση, αφηγηματική προσέγγιση, την κάνει συμπαθή ιδιαιτέρως σε ανθρώπους που είναι νοσταλγοί, από θέση, μίας εποχής – όποιας εποχής – που δεν μύριζε καυσαέριο.

  • Βαθμολογία: 6/10
Προηγούμενο άρθρο
Επόμενο άρθρο
Στέλιος Θεοδωρίδης
Στέλιος Θεοδωρίδης
Ο ήρωας μου είναι ο γάτος μου ο Τσάρλι και ακροάζομαι μόνο Psychedelic Trance
RELATED ARTICLES

Αφήστε ένα σχόλιο

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Πρόσφατα άρθρα

Tηλέφωνα έκτακτης ανάγκης

Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος: 11188
Ελληνική Αστυνομία: 100
Χαμόγελο του Παιδιού: 210 3306140
Πυροσβεστική Υπηρεσία: 199
ΕΚΑΒ 166