Την στιγμή που γράφονται αυτά τα λόγια το App Store της Apple έχει πάνω από 1.000.000 εφαρμογές και το αντίστοιχο Store για Android έχει 700.000 εφαρμογές. Ο μέσος χρήστης iPhone έχει εγκατεστημένες πάνω από 40 εφαρμογές στο κινητό του, ενώ ένας απαιτητικότερος χρήστης πάνω από 120. Σύμφωνα με έρευνες, οι απαιτητικοί χρήστες εγκαθιστούν σε τακτά χρονικά διαστήματα νέες εφαρμογές ενώ για να διατηρήσουν την εμπειρία χρήσης σε υποφερτά επίπεδα και το περιβάλλον “εργασίας” όσο το δυνατό λιγότερα πολύπλοκο απεγκαθιστούν τις λιγότερο χρήσιμες εφαρμογές με τον ίδιο σχεδόν ρυθμό που εγκαθιστούν καινούργιες.
Και αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα.
Νομίζω πως η Apple με το iOS και σε μικρότερο βαθμό η Google με το Android της έχουν αυτοπαγιδευθεί σε ένα μοντέλο λειτουργίας που πλέον έχει φτάσει στα όρια του. Το περιβάλλον “εργασίας” ενός smartphone γίνεται σταδιακά όλο και πιο πολύπλοκο και κανένα “ομορφο” GUI οργανωμένο “θεματικά” “σε φακέλους” δεν μπορεί να κρύψει το πρόβλημα.
To GUI των Smartphones είναι θεμελιωδώς σχεδιασμένο λάθος. Μέσω του οικοσυστήματος των Apps ενθαρρύνει τον κατακερματισμό της Ψηφιακής Ζωής μας και αυτό είναι θεμελιωδώς εσφαλμένο.
Να εξηγήσω τι εννοώ. Μια τυπική μέρα με το κινητό μου τηλέφωνο είναι πάνω κάτω η εξής.
Θα ξυπνήσω με το RadioAlarm να παίζει Real Fm, ένα App που είναι internet radio και ξυπνητηρι. Θα ανοίξω 6 ξεχωριστά App για να δω τα email μου, τα μυνηματα μου , τα νέα του Facebook, τα νέα του Twitter, τα νέα του Linkedin, τα νέα του FourSquare . Θα ανοίξω ένα ακόμα app για να δω συγκεντρωμένες όλες τις ειδήσεις της ημέρας (και της νύχτας) σε ένα RSS FEED, δηλαδή κάποιο app τύπου Reeder, Mr Reader, Easy RSS. Θα ανοίξω άλλα δύο App για να μάθω τις διεθνείς ειδήσεις έτσι όπως τις συγκέντρωσαν οι άνθρωποι του Flipboard και του Zite. Θα ανοίξω και άλλο App για να δω τι καιρό θα κάνει. Στο αυτοκίνητο οδηγώντας προς την δουλειά θα ανοίξω ένα ακόμα App για να ακούσω Podcasted τις ραδιοφωνικές εκπομπές των αγαπημένων μου παραγωγών.
Ενδιάμεσα, στα φανάρια θα ρίχνω μια ματιά σε ειδήσεις που μάρκαρα για διάβασμα στο Pocket και στο Readability (δηλαδή δύο ακόμα Apps). Στην δουλειά θα χρειαστεί που και που να τσεκάρω emails στο κινητό (πάλι ανοιγω app) να κρατήσω σημειώσεις στο καταπληκτικό σημειωματάριο Evernote (App και πάλι!) να μιλήσω με κάποιον συνεργάτη από την Αμερική στο Sky (και άλλο App!) και να κάνω όλα τα παραπάνω ξανά και ξανά δυο και τρεις φορές.
Στην επιστροφή θα τσεκάρω την λίστα με τα ψώνια που μου έστειλε η Βάσω στο Evernote (ναι! App!) , αν μου αρέσει ένα τραγούδι που ακούω από τα μεγάφωνα του Βασιλόπουλου θα δω τον τίτλο του μέ το Shazam (App!) θα γυρίσω στο σπίτι θα διαλέξω ποια ταινία θα δουμε από αυτές που κατεβήκανε κοιτώντας τις κριτικές από το IMDB (App!) και θα την βάλω να παίζει στο WDTV Live Player με remote control (“πάτα παύση να φέρω πατατάκια!”) το App WDTV Remote. Κάπου στη μέση της ταινίας θα παραγγείλω πίτσα ανοίγοντας το Dominos App και πριν πέσω για ύπνο και κάνω ένα τελευταίο πέρασμα από όλα τα προηγούμενα Apps θα ανοίξω και ένα παιχνιδάκι (ε ναί! App!)
Θέλω να παρατηρήσετε δύο πράγματα. Πρώτον ότι ενώ όλη την ημέρα ήμουν online, δεν άνοιξα ούτε ένα λεπτό κάποιον Browser (this is the mobile computing way!). Δεύτερον, ότι χρησιμοποιώ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ πάνω από 20 διαφορετικές εφαρμογές για να ζήσω “σωστά” την ψηφιακή μου ζωή. Και δεν είμαι ο μόνος.
Έρευνες έχουν δείξει ότι ο μέσος σύγχρονος άνθρωπος κοιτάζει το κινητό του πάνω από 150 φορές την ημέρα. Δηλαδή , μια φορά σε κάθε 7 λεπτά της ζωής μας, κοιτάμε το κινητό μας! Για μια τόσο έντονη και συχνή αλληλεπίδραση με μια συσκευή, το μοντέλο λειτουργίας που περιέγραψα με παράδειγμα τον εαυτό μου, είναι εξαιρετικά πολύπλοκο και ανεπαρκές.
Νομίζω πως τα λειτουργικά συστήματα των κινητών πρέπει να επανασχεδιαστούν ώστε να συγκεντρώνουν μόνα τους όλη την παραπάνω πληροφορία χωρίς ο χρήστης να ανοιγοκλείνει Apps.
Το κινητό πρέπει να ξέρει ποτε ξυπνάς και να σε ξυπνάει. Να σου έχει έτοιμα συγκεντρωμένα όλα σου τα emails τα μυνήματα και τα κυριότερα νέα από τα Social Networks. Οταν οι αισθητήρες του θα “νοιωθουν” οτι βγαίνεις από το σπίτι να σου δείχνει τον καιρό και την κίνηση στους δρόμους στους οποίους ξέρουν ότι θα κινηθείς .
Στο αυτοκίνητο να ανοίξει μόνο του τα podcasts που σου αρέσουν, να διακόπτει όμως το πρόγραμμα για να σου διαβάσει μεγαλοφωνα μια σημαντική είδηση από κάποιο site. Στη δουλειά να ανοιγει σημειωματάρια, email και μυνήματα μόνο του και όταν χρειάζεται.
Αν “βλέπει″ (με το GPS) ότι ο δρόμος της επιστροφής έχει κίνηση και “βλέπει″ (από το Evernote) ότι έχεις ραντεβού με τους κολλητούς για μπυρίτσα να τους στέλνει MONO TOY μύνημα “Ο Νίκος θα αργήσει παιδιά. Έχει κολλήσει μισή ώρα στην λεωφόρο Λαυρίου” . Να ξέρει (“με το GPS”) πότε μπαινεις στο supermarket και να σε ενημερώνει για νέες προσφορές αν κάνεις το κατάλληλο checking στο Foursquare. Να σου παραγγέλνει πίτσες όταν βλέπει ότι έχεις ανοίξει το application του τηλεκοντρόλ και άρα βλέπεις τηλεόραση. Πριν κοιμηθείς να σου θυμίζει ότι δεν έστειλες το mail που σου ζήτησε ο συνεργάτης σου και το σημείωσες στο σημειωματάριο.
Όλα αυτά δεν είναι επιστημονική φαντασία. Μπορούν να γίνουν άμεσα εάν απαλλαγούμε από τον βραχνά των λειτουργικών συστημάτων της Apple και της Google.
