Σύνοψη ταινίας
- Σκηνοθέτης: Billy Wilder
- Ηθοποιοί: Edie Adams, Fred MacMurray, Jack Kruschen, Jack Lemmon, Shirley MacLaine
- Είδος: Δράμα, Κωμωδία
- Ημερομηνία κυκλοφορίας: 1960
- Θετικά: Εκπληκτικές ερμηνείες, αναπάντεχο σενάριο.
- Αρνητικά: Κανένα.
- Η αξιολόγηση μας: 5 / 5 – Αριστούργημα
Παρουσίαση
Ανέκαθεν ονειρευόμουν ένα κράτος αξιοκρατικό. Από μικρό παιδί ήθελα να αξίζω το δώρο του παππού μου, ή το χαρτζιλίκι του πατέρα. Προτιμούσα τα επιτραπέζια χωρίς ζάρι, ώστε να εξαλειφθεί ο παράγοντας «τύχη» και αργότερα έβρισκα τη χαρά μου στα video games, καθώς πάλι εκεί ήταν η ικανότητα του παίκτη που μετρούσε, τα μηχανήματα δεν σε αδικούσαν. Στο σχολείο, βέβαια, η φάση όσο πήγαινε και χειροτέρευε. Συμμαθητές με σκονάκια, καθηγητές που βάζανε ένα-δυο βαθμούς πιο πάνω ή κάτω σε αυτούς που συμπαθούσαν ή όχι. Για να μη μιλήσω για το πανεπιστήμιο. Η ουτοπία μου γκρεμιζόταν κάθε μέρα που μεγάλωνα.
Οι συνάνθρωποι γύρω μου γκρινιάζουν, πεινάνε, πονάνε, απολύονται, κλαίνε, αδικούν, καθώς βρίσκουν τους εαυτούς τους να πέφτουν θύματα ενός κράτους αναξιοκρατίας. Το κράτος είναι ουδέτερο, δεν έχει πρόσωπο. Αντίθετα, αυτοί που ασκούν νομοθετικό έργο, αυτοί που μπορούν να εντοπίσουν τα λάθη της «μηχανής» και να τα διορθώσουν, να την κάνουν δίκαιη και να σφραγίσουν τα παραθυράκια ανομίας, αυτοί έχουν πρόσωπο.
Είναι «αξιοσέβαστοι οικογενειάρχες» που σπάνε τις υποσχέσεις τους μόλις εμφανιστεί μια δυνατότητα προσωπικού κέρδους. Είναι άνθρωποι με αιρετά αξιώματα, που είπαν ότι θα κάνουν κάτι και μόλις κερδίσανε την ψήφο εμπιστοσύνης κάνανε το αντίθετο. Και στις επόμενες εκλογές, αντί να καταψηφιστούν από τον λαό που γκρίνιαζε και πεινούσε και πονούσε και απολύθηκε, πήρανε άλλη μια διορία να διορθώσουν τα πράγματα από θέση ισχύος. Ηλίθιοι που κυβερνιούνται από ηλίθιους…
Το αριστούργημα του Billy Wilder που προτείνει η στήλη σήμερα, το The Apartment του 1960 δεν έχει σχέση με την πολιτική. Έχει όμως με την αναξιοκρατία και τους υποκριτές σε θέσεις ισχύος. Έχει ανθρώπους που πεινάνε και πονάνε και αδικούνται. Έχει ανθρώπους που όταν συνειδητοποιούν την ζούγκλα στην οποία ζούνε αλλάζουν συμπεριφορά για να επιβιώσουν. Έχει ανθρώπους που αδίστακτα ζητάνε ανήθικα ανταλλάγματα.
Ένα γλυκόπικρο δράμα που είναι μεταμφιεσμένο σε κωμωδία. Η περιγραφή μιας αστικής πραγματικότητας που ισχύει όχι μόνο για την αμερικάνικη κοινωνία αλλά για όλες τις δυτικές κοινωνίες τις εποχής. Ειδικά η εναρκτήρια σκηνή με την απρόσωπη μάζα είναι κάτι που καθόριζε επακριβώς τη νέα εργασιακή πραγματικότητα, καθώς ο κόσμος βρισκόταν σε μια σημαντική καμπή του lifestyle του και οι δουλειές με βάση την προσφορά υπηρεσιών πλήθαιναν. Πρωταγωνιστής σε αυτό το γραφειοκρατικό χάος είναι ένας έρωτας που πασχίζει να μη λερωθεί από την λάσπη που υπάρχει γύρω του. Μικρή λεπτομέρεια: ο έρωτας είναι μονόπλευρος.
Το φιλμ το είδα πριν λίγα χρόνια, στα πλαίσια της κάλυψης βασικών κενών που είχα στο έργο του Wilder. Η αλήθεια είναι πως δεν περίμενα να αιχμαλωτίσει την προσοχή μου σε τόσο μεγάλο βαθμό! Η ιστορία (γραμμένη από τον σκηνοθέτη) έχει πολλές στροφές και είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, αποφεύγοντας οποιοδήποτε κλισέ κινηματογραφικής αφήγησης υπάρχει. Σοβαρά, όμως, αν νομίζεις ότι μπορείς να προβλέψεις την επόμενη κίνηση οποιουδήποτε χαρακτήρα, είσαι γελασμένος — με εξαίρεση ίσως την γραμματέα του προϊστάμενου (άνθρωποι σαν και αυτή ζουν ανάμεσα μας).
Ο Jack Lemmon ως Μπάξτερ και η Shirley MacLaine ως Φραν βρίσκονται εντός των δυνατοτήτων τους, και με αυτή την άνεση που τους δίνει το σενάριο και ο σκηνοθέτης παραδίδουν υποδειγματικές ερμηνείες. Και οι δύο ηθοποιοί βρίσκονται σε κομβικό σημείο της καριέρας τους, όπου θέλουν να ξεφύγουν από τους απλούς κωμικούς ρόλους και να αποδείξουν ότι είναι κάτι περισσότερο. Αμφότεροι ήταν υποψήφιοι για Όσκαρ Ανδρικού/Γυναικείου ρόλου όμως δεν τα κατάφεραν εκείνη τη χρονιά. Ο Wilder, βέβαια, βραβεύτηκε τόσο σαν σκηνοθέτης όσο και σαν παραγωγός και σεναριογράφος (τζακπότ σε λέω!).
Δείτε το για να μάθετε από τα λάθη των ηρώων, δείτε το για να πάψετε να νιώθετε μόνοι, δείτε το επειδή σινεμά σαν και αυτό δεν βρίσκετε συχνά.
Φιλιά!
Δείτε παρακάτω το τρέιλερ της ταινίας.
Διάβασε επίσης:
. Αισθηματική ταινία και κωμωδία. Ανέκαθεν ονειρευόμουν ένα κράτος αξιοκρατικό. Από μικρό παιδί ήθελα να αξίζω το δώρο){kind=link}