Το Προσκύνημα Των Μάγων (L’Adorazione dei Magi) είναι ένα από τα δημοφιλέστερα θέματα της χριστιανικής εικονογραφίας: Οι τρεις Μάγοι, σύμφωνα με το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, ακολουθώντας το αστέρι βρίσκουν τον νεογέννητο Χριστό στην φάτνη, προσκυνούν και του εναποθέτουν τα βασιλικά δώρα.
Στις πρώτες αναπαραστάσεις, οι ενδυμασίες των Μάγων είναι μάλλον Περσικές. Φορούν χαρακτηριστικούς Φρυγικούς σκούφους και κρατώντας τα δώρα πλησιάζουν τον Ιησού. Η σύνθεση αυτή είναι μια μετεξέλιξη γνωστών από την αρχαιότητα συνθέσεων ,που συναντάμε στην Αρχαία Ελληνική και Ρωμαϊκή τέχνη, και περιγράφουν το προσκύνημα βαρβάρων μπροστά στον Αυτοκράτορα ή τον Βασιλιά ενώ του προσφέρουν στεφάνια ή δώρα.
Στην Δυτική παράδοση από τον 10ο αιώνα και μετά, οι Μάγοι αρχίζουν να παρουσιάζονται και αυτοί με βασιλικές ενδυμασίες και στέμματα.
Από τον 12ο αιώνα, ενώ μέχρι τότε απεικονίζονταν σαν τρεις άνδρες της ίδιας ηλικίας, αρχίζει να διαφοροποιείται η εικόνα τους. Ο κάθε ένας από αυτούς αντιπροσωπεύει πια ένα διαφορετικό κομμάτι του γνωστού μέχρι τότε κόσμου και μία διαφορετική περίοδο στη ζωή του ανθρώπου: έτσι ο Βαλτάσαρ παρουσιάζεται σαν νέος Μαυριτανός ή Αφρικανός, ο Μελχιορ σαν ένας μεσήλικας από κάποια χώρα της Ευρώπης και ο Γασπαρ σαν ένας γέροντας από την Ανατολή.
Από τον 14ο αιώνα και ύστερα, οι ενδυμασίες των Μάγων και τα δοχεία με τα δώρα γίνονται ολοένα και πιο περίτεχνα, ενώ κατά την Αναγέννηση, το Προσκύνημα των Μάγων γίνεται ένα από τα πιο αγαπημένα θέματα ανάμεσα στους καλλιτέχνες και ειδικά τους ζωγράφους της εποχής, λόγω της σημασία του θέματος στην χριστιανική λατρεία, αλλά και λόγω της πολυπλοκότητάς του σε εικαστικό επίπεδο.
Τα έργα της εποχής περιλαμβάνουν πια πολυπληθείς συνθέσεις με πλήθος προσκυνητών: από απλούς ανθρώπους με φτωχά ρούχα μέχρι πρίγκιπες.
Συνοδεύονται από τα άλογα και συχνά και από καμήλες, ενώ πλαισιώνονται από τα ζώα της φάτνης, αλλά και πλήθος άλλων, κατά την προτίμηση του δημιουργού κάθε φορά, όπως τα κυνηγετικά σκυλιά και γεράκια των πριγκίπων, ακόμα και παγόνια.
Πολλές φορές η εικόνα συνδυάζει και το προσκύνημα των ποιμένων, δίνοντας έτσι την ευκαιρία να προστεθούν ακόμα περισσότερα και διαφορετικά πρόσωπα και ζώα στην σκηνή.
Με αυτό τον τρόπο, ο κάθε δημιουργός έχει την ευκαιρία να επιδείξει το συνθετικό ταλέντο του στην διαχείριση τόσο πολύπλοκων σκηνών με μεγάλο αριθμό προσώπων που εκφράζουν διαφορετικές κοινωνικές τάξεις, ηλικίες αλλά και συναισθήματα, καθώς και τις τεχνικές δεξιότητές του στην αναπαράσταση μιας τεράστιας γκάμας διαφορετικών υφών (όπως φτερά, μετάξι, γούνες, κοσμήματα και χρυσό) σε συνδυασμό με το ξύλο, τα φτωχά ρούχα των ποιμένων, το φυσικό περιβάλλον, το τρίχωμα των ζώων κ.α..
Σήμερα, υπάρχουν εκατοντάδες εκδοχές του Προσκυνήματος των Μάγων στην Δυτική χριστιανική τέχνη από την εποχή της Αναγέννησης αλλά και αργότερα.
Από την άλλη πλευρά για να είμαστε αντικειμενικοί και να λέμε την πλήρη αλήθεια, αυτά τα έργα τέχνης έχουν γίνει μήλο της Έριδος, ιδιαίτερα για τους φανατικούς χριστιανούς που είναι πεπεισμένοι πως απαξιώνει την θρησκεία τους και μάλιστα με το χειρότερο τρόπο, αφού προφανώς δεν τα βλέπουν με ουδέτερη οπτική γωνία αλλά καθαρά με θρησκευτική μάτια, ακόμη και σήμερα που ο κόσμος έχει πιο ανοιχτό μυαλό σε αντίθεση με το παρελθόν. Ευτυχώς όμως, αυτή η ακραία ομάδα θρησκευόμενων είναι η μειοψηφία και όχι η πλειοψηφία.
 είναι ένα από τα δημοφιλέστερα θέματα της χριστιανικής εικονογραφίας){kind=link}