Την 14η Αυγούστου 1893 συνέβη ένα κοσμοϊστορικό γεγονός, το οποίο σηματοδοτούσε κόπους και βάσανα για όσους σκόπευαν να καθίσουν στο βολάν ενός αυτοκινήτου. Σύμφωνα με τη γαλλική λέσχη αυτοκινήτου Automobile Club Association τη συγκεκριμένη ημέρα πραγματοποιήθηκαν οι πρώτες υποχρεωτικές εξετάσεις απόκτησης διπλώματος οδήγησης. Δυστυχώς δεν υπάρχουν στοιχεία για τον πρώτο υποψήφιο, που τις πέρασε και παρέλαβε το μαγικό έγγραφο.
Οι εξετάσεις δεν είχαν βεβαίως καμία σχέση με τις σημερινές και περιορίζονταν σε τρεις δοκιμασίες. Ο εξεταζόμενος έπρεπε να αποδείξει ότι είναι σε θέση να βάλει εμπρός το όχημα με τη μανιβέλα, να στρίψει σωστά το τεράστιο και εξαιρετικά βαρύ τιμόνι και να καταφέρει να φρενάρει με –σχετική- ασφάλεια. Εκτός αυτού έπρεπε να αποδείξει, ότι διαθέτει και αρκετές γνώσεις, ώστε να είναι σε θέση να επισκευάσει το όχημά του.
Όλα αυτά ακούγονται σήμερα εύκολα, όμως τα αυτοκίνητα της εποχής ήταν πολύ δύσκολο να οδηγηθούν, τα σπασίματα χεριών από τη χρήση της μανιβέλας βρίσκονταν σε ημερήσια διάταξη, ενώ τα λάστιχα κλατάριζαν συχνά από τα καρφιά που έφευγαν από τα πέταλα των αλόγων.
Δικαίωμα συμμετοχής είχαν αρχικά άνδρες ηλικίας άνω των 21 ετών, οι οποίοι κατοικούσαν στην ευρύτερη περιοχή του Παρισιού. Στις κυρίες επετράπη να λάβουν μέρος στις εξετάσεις απόκτησης διπλώματος οδήγησης τέσσερα χρόνια αργότερα και η πρώτη που το πέτυχε ήταν η Δούκισσα του Uzes, Anne de Rochechouart de Mortemart. Η ίδια ήταν και η πρώτη γυναίκα που πήρε κλήση εξαιτίας υπερβολικής ταχύτητας. Χρειάστηκε να φτάσουμε εξάλλου στο 1899, για να γίνουν υποχρεωτικές οι εξετάσεις για δίπλωμα οδήγησης σε όλη τη Γαλλία.
Όσοι περνούσαν με επιτυχία τις εξετάσεις, ελάμβαναν ένα πιστοποιητικό σύμφωνα με το οποίο επιτρεπόταν να οδηγήσουν ένα μηχανοκίνητο όχημα μέσα στην πόλη με ανώτατη ταχύτητα 12 χλμ./ώρα. Για τη διαδρομή από τον Πύργο του Άιφελ έως τον Λούβρο με αυτοκίνητο απαιτούνταν τότε γύρω στα 20 λεπτά.
Πριν γίνουν το 1893 υποχρεωτικές οι εξετάσεις για τους υποψήφιους οδηγούς, είχαν προηγηθεί κάποιες άλλες σε εθελοντική βάση. Το 1889 είχε παρουσιαστεί ο εφευρέτης Leon Serpollet ενώπιον της αρμόδιας επιτροπής στο Παρίσι, για να παρουσιάσει το τρίκυκλο ατμοκίνητο όχημα που είχε κατασκευάσει. Μετά την επίδειξη, του δόθηκε η άδεια να το οδηγεί μέσα στο Παρίσι με ανώτατη ταχύτητα 16 χλμ./ώρα.
Επί πολλά χρόνια αξιολογούνταν οι υποψήφιοι μόνον για τις πρακτικές ικανότητές τους στο τιμόνι. Οι θεωρητικές εξετάσεις άργησαν πολύ να καθιερωθούν, για παράδειγμα στο Γαλλία συνέβη αυτό το 1970, ενώ στο Βέλγιο μόλις το 1977.
Πάντως τις πρώτες άδειες οδήγησης, τις παρείχε ήδη από το 1888 ένας…ιδιώτης, αν και χωρίς εξετάσεις. Ο εφευρέτης του αυτοκινήτου, Καρλ Μπεντς, ζήτησε από την Περιφέρεια της πόλης Μάνχαϊμ να εκδώσει πιστοποιητικά σε όσους αγόραζαν ένα μηχανοκίνητο όχημα Benz-Patent-Motorwagen. Με το συγκεκριμένο πιστοποιητικό μπορούσαν να αποδείξουν στο –έντρομο τότε- πλήθος, ότι ήταν σε θέση να κουμαντάρουν αυτά τα μηχανοκίνητα εργαλεία του διαβόλου. Στο έγγραφο αναφέρονταν τα γεωγραφικά όρια, εντός των οποίων επιτρεπόταν να οδηγηθεί το όχημα. Επίσης γινόταν σαφής αναφορά, ότι ο χρήστης έφερε την απόλυτη ευθύνη για οποιαδήποτε ζημιά προκαλούσε με το όχημά τους προς τρίτους!
