"Η θεία μου η Φούλα." Ευγενία Χατζίκου.

[Lakis]

"Η θεία μου η Φούλα." Από την Ευγενία Χατζίκου.

Διέθετε πολύ στοργή και οργή.

Όταν ήταν μικρή, είχε περάσει τύφο, μου έλεγε η γιαγιά μου. Αυτό της είχε αφήσει κατάλοιπο μια συμπεριφορά περίεργη και καμιά φορά ελαφρά επιθετική.

Όταν Έφτασε σε ηλικία ζευγαρώματος, επειδή κανείς δεν ήθελε αυτό το παράξενο κορίτσι, παρόλο που ήταν νόστιμη, είχε όμορφα πράσινα μάτια, ωραία κορμοστασιά και πλούσια καστανά μαλλιά. Αυτό το αζήτητο κορίτσι λοιπόν, τρεφόταν με αυταπάτες κι αναμονές. Η γιαγιά μου για να ισορροπήσει τις απορρίψεις πού εισέπραττε, έγραφε κρυφά γράμματα ερωτικά κι έβαζε να της τα στέλνουν, δήθεν πώς την αγαπούσαν και την ήθελαν Αυτό κράτησε μέχρι το θάνατο της γιαγιάς μου. Και η θεία μου περίμενε πάντα τον καλό της να έρθει και να την πάρει.

Όλοι στην οικογένεια είχαν δικές τους υποχρεώσεις. Η, μεγάλωναν και σιγά σιγά άδειαζαν τη γωνίτσα τους.

Έμενε όλο και πιο μόνη.

Είχε έντονη στοργή για ανίψια. Τους έκανε δώρα, χατίρια, τους αφιέρωνε ώρες για περιπάτους, σινεμά και ψώνια.

Όμως, θύμωνε με τις όμορφες ζευγαρωμένες κοπέλες. Τις έβριζε με το παραμικρό.

Κάποια μέρα, αρρώστησε. Τρέξαμε, της πήγαμε γιατρό, την περιποιηθήκαμε, όσο μας επέτρεπαν οι δικές μας ανάγκες...

Φώναζε, όταν φύγαμε. Η γειτονιά κάλεσε ασθενοφόρο και την μετέφεραν σε νοσοκομείο. Πήγαμε την άλλη μέρα. Η κοινωνική λειτουργός είχε κάνει έρευνες για τη δική μας ζωή κι άρχισε να προβάλλει παράξενες κι υπερβολικές αξιώσεις.

Την μεταφέραμε (προσωρινά) σε οίκο ευγηρίας. Μόνο εγώ με το γιο μου δίναμε "παρόν".

Ήταν καλά στην τελευταία επίσκεψή μας. Η διευθύντρια του οίκου με κάλεσε ιδιαιτέρως για να την πληροφορήσω για τα περιουσιακά στοιχεία και τη σύνταξη της θείας μου!

Τον οίκο αυτό μου είχε συστήσει κάποιος καλός συνεργάτης, φίλος του γιατρού, του υπεύθυνου για τους "έγκλειστους"...

Τα οικονομικά της θείας μου δεν ικανοποίησαν την διευθύντρια. (Σύνταξη από πατέρα τραπεζικό για την άγαμη θυγατέρα και συνδικαιούχος σπιτιού στην Κυψέλη).

"Τίποτα άλλο δεν διαθέτει;" με ρώτησε. Απάντησα, φυσικά, αρνητικά.

Την επομένη, δέχτηκα τηλεφώνημα ότι η θεία μου "απεβίωσε". "Μα ήταν μια χαρά χθες πού ήρθαμε, έφαγε κοτόπουλο και ζήτησε γλυκό". "Ναι Έπαθε καρδιακή προσβολή"!

Την κρατούσαν στον οίκο, μέχρι να βρω τα χρήματα της κηδείας, για να την πάρω. Το γραφείο κηδειών δεν μου έκανε πίστωση. Κανένας άλλος συγγενής δεν ήταν διατεθειμένος να συνδράμει.
Ένα όμορφο φόρεμα.

Δανείστηκα. Μετά από μια βδομάδα (!!!) βρήκα τα χρήματα κι ορίσθηκε η κηδεία.

Έκανε πολύ κρύο. Όμως κανείς εκτός από μένα δεν ήρθε. Ούτε τα ανίψια, που για αυτά θυσίαζε όσα μπορούσε από κείνη τη σύνταξη, ούτε γείτονες. Κανείς.

Ο εκπρόσωπος του γραφείου κατάλαβε κι ήρθε κοντά μου για να τη συνοδέψουμε.

Όταν άνοιξαν το φέρετρο, το πρόσωπό της έλεγε πολλά...

Έφυγε σχεδόν μόνη, όπως έζησε σχεδόν μόνη.

Το πιστοποιητικό θανάτου έγραφε ότι υπέφερε από καρκίνο - αιτία θανάτου της!!!!!!!