Το καλό με τα βιβλία είναι ότι διατηρούν την ικανότητα να ξαφνιάζουν ευχάριστα ή δυσάρεστα τον αναγνώστη κάθε φορά. Το θέμα, ο τίτλος, το περιεχόμενο, η οπτική, η γλώσσα, η ανάγνωση. Αλλά και η ιδέα από την οποία ξεκίνησε μια ιστορία, πραγματική ή φανταστική είναι αυτό που το καθιστούν ξεχωριστό και πάντα θα χαίρει άκρας εκτίμησης από εκείνους που διαβάζουν το εκάστοτε βιβλίο που κρατούν στα χέρια τους.
Το βιβλίο του Ντέιβιντ Κέιντ «Αθήνα – Η αλήθεια» είναι από αυτά που σε ξαφνιάζουν και έχει αρχικά στον υπότιτλό του την εξής φράση: «Αναζητώντας το Μάνο Χατζιδάκι, λίγο πριν σκάσει η φούσκα». Ο συγγραφέας, που σήμερα είναι 65 ετών, γεννήθηκε στη Νέα Ζηλανδία από Άγγλο πατέρα και Ιρλανδή μητέρα. Σπούδασε διάφορα, μεταξύ άλλων και τραγούδι. Ερωτεύτηκε τη μουσική των κοινοτήτων της ελληνικής διασποράς του Ουέλινγκτον, της Μελβούρνης και του Σίδνεϊ. Στο Λονδίνο, στις αρχές της δεκαετίας του 1980, εργάστηκε ως βοηθός παραγωγής δίσκων στη δισκογραφική εταιρεία Decca Records. Ήταν λίγο πριν που, έφηβος ακόμη, αλλά όχι ανυποψίαστος για την αξία και τον κοινωνικό ρόλο των μουσικών, ανακάλυψε τυχαία σε ένα μικρό ελληνικό βιβλιοπωλείο του Λονδίνου παρτιτούρες του Μάνου Χατζιδάκι. Η μουσική τον συνεπήρε.
«Στοίχειωσε» στη φαντασία του. Γέννησε την επιθυμία να επισκεφτεί την πόλη που ο μεγάλος Ελληνας συνθέτης έζησε και δημιούργησε. Τα κατάφερε στις αρχές του 2010. Έφτασε στην Αθήνα, όταν η κρίση άρχισε να διακρίνεται διά γυμνού οφθαλμού. Μίλησε με ανθρώπους, επισκέφτηκε γειτονιές και αξιοθέατα, περπάτησε σε δρόμους και πεζοδρόμια. Οσα έζησε και όσα του εντυπώθηκαν καταγράφει στο βιβλίο για την Αθήνα, από το οποίο δε λείπουν οι ιστορικές αναφορές. Αφορμή για όλα αυτά η μουσική του Μάνου Χατζιδάκι, ένα αυθεντικό διαβατήριο για να γνωρίσει κανείς την Ελλάδα.
Το παράδειγμα είναι εξαιρετικό. Αφορά ένα μεγάλο Ελληνα, αλλά προέρχεται από έναν ξένο στην εθνικότητα. Καμία απορία. Σήμερα στην Αθήνα δεν υπάρχει τίποτα αφιερωμένο στον Χατζιδάκι. Όπως για τη Θεσσαλονίκη δεν υπάρχει ο Σταύρος Κουγιουμτζής. Ούτε έζησε εδώ τα πιο δημιουργικά του χρόνια ο Τσιτσάνης. Ακόμη και ο ενεργός Σαββόπουλος είναι εξόριστος από τη γενέθλια πόλη του.
