Στο παρόν άρθρο θα δούμε ορισμένες σημαντικές πληροφορίες για την Coca-Cola με κάποιες άγνωστες λεπτομέρειες για το ευρύ κοινό, και επί της ουσίας πρόκειται για ένα εκτενές αφιέρωμα για αυτό το ιστορικό αναψυκτικό.
Coca-Cola πληροφορίες
Είναι ένα ανθρακούχο αναψυκτικό που παράγεται από την The Coca-Cola Company και έχει ως έδρα τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Είναι η κορυφαία σε πωλήσεις μάρκα τύπου κόλα. Το λογότυπο της Coca-Cola είναι ένα προστατευόμενο εμπορικό σήμα που προστατεύεται παγκοσμίως και θεωρείται η πλέον αναγνωρίσιμη μάρκα, που την ξέρουν οι περισσότεροι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο, ακόμη και στις φτωχότερες χώρες του πλανήτη.
Η ιστορία της Coca Cola
Η Coca-Cola εφευρέθηκε κατά λάθος από τον John Stith Pemberton στις 8 Μαΐου 1886, επειδή στην πραγματικότητα ήθελε να φτιάξει ένα σιρόπι που θα ανακούφιζε τους πόνους από τους πονοκεφάλους. Λίγο πριν από το θάνατο του εφευρέτη, ο επιχειρηματίας Asa Griggs Candler (Άσα Γκριγκς Κάντλερ) που ασχολούνταν με το χονδρεμπόριο των φαρμακείων απέκτησε τα δικαιώματα της Coca-Cola για 2.300 δολάρια. Το 1892 ίδρυσε την The Coca-Cola Company. Ένα χρόνο αργότερα, ο Candler κατόρθωσε να προστατεύει νομικά την Coca-Cola ως εμπορικό σήμα και διέθεσε το προϊόν σχεδόν σε ολόκληρη την αγορά των ΗΠΑ και, από το 1896, σε γειτονικές χώρες.
Εκτός από τα κεντρικά γραφεία στην Ατλάντα, ιδρύθηκαν υποκαταστήματα στο Λος Άντζελες, το Σικάγο, τη Φιλαδέλφεια, τη Νέα Υόρκη και το Ντάλας κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Το 1904, ο Candler έχτισε τον ομώνυμο πύργο ως έδρα της εταιρείας του, το πρώτο κτίριο στην Ατλάντα που ήταν ψηλότερο από το καμπαναριό της εκκλησίας. Στα θεμέλιά του άφησε με το πορτρέτο του και ένα μπουκάλι Coca-Cola.
Το 1917, ο Candler αποσύρθηκε από την εταιρεία και έγινε δήμαρχος της Ατλάντα. Τον Ιανουάριο, ο Asa Candler παρέδωσε τη διαχείριση της επιχείρησης στον γιο του Howard. Τα Χριστούγεννα του 1917, ο Άσα Κάντλερ κληροδότησε στους συγγενείς του το 90% όλων των μετοχών του με δικαίωμα ψήφου. Ωστόσο, το 1919 ο Howard Candler πούλησε την Coca-Cola Company σε μια κοινοπραξία με επικεφαλής τον Ernest Woodruff και τον Eugene Stetson για 25 εκατομμύρια δολάρια πίσω από την πλάτη του πατέρα του.
Οι νέοι ιδιοκτήτες έσπρωξαν σε οριακό σημείο την οικογένεια που κατείχε την Coca-Cola το 1920, επειδή ήθελαν να καταγγείλουν τα συμβόλαια με τους εμφιαλωτές του αναψυκτικού, προφανώς γιατί ήθελαν να αναθέσουν αυτή τη δουλειά σε κάποιο δικό τους εμφιαλωτήριο προκειμένου να κερδίζουν τα χρήματα από τη διαφορά. Στην αρχή, οι νέοι ιδιοκτήτες είχαν αναλάβει πλήρως όλο το επιχειρηματικό ρίσκο της εταιρείας, χωρίς να λογαριάζουν τίποτα και υπέγραφαν συμβάσεις αορίστου χρόνου. Όταν η υπόθεση έλαβε νομικές διαστάσεις, τότε το δικαστήριο κήρυξε τις συμβάσεις αορίστου χρόνου νομικά έγκυρες. Όμως στη δεκαετία του 1930, η Coca-Cola Company άρχισε σιγά-σιγά να αγοράζει τα εργοστάσια των κυρίων εμφιαλωτών της, ώστε να μην εξαρτάται από άλλες εταιρείες.
Το 1923, ο Robert W. Woodruff, γιος του Ernest Woodruff, ανέλαβε καθήκοντα ως νέος πρόεδρος της Coca-Cola Company. Υπό την ηγεσία του, η εταιρεία άρχισε να γιγαντώνεται, και το αναψυκτικό μετατράπηκε σε αυτό που αποκάλεσε αργότερα ένας δημοσιογράφος ως «η πολυτιμότερη ουσία της Αμερικής». Ο στόχος του ήταν ότι η Coca-Cola να γίνει μία εξωστρεφής επιχείρηση και να διαδοθεί παγκοσμίως, και για αυτό το λόγο ίδρυσε το 1926 τμήμα «Foreign Sales Department»- που αργότερα μετονομάστηκε σε Coca-Cola Export Corporation.
Στη Γερμανία, η Coca-Cola εμφιαλώθηκε για πρώτη φορά το 1929 στην «Essener Vertriebsgesellschaft für Naturtouren» (Εταιρεία Πωλήσεων Φυσικών Ποτών του Έσσεν). Μάλιστα τον πρώτο χρόνο πουλήθηκαν 5.840 κιβώτια, ενώ το 1939 λειτουργούσαν 50 εργοστάσια που διεξήγαγαν τεράστιες ετήσιες πωλήσεις, που ανέρχονταν στα 4,5 εκατομμύρια κιβώτια.
Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η παραγωγή της Coca-Cola σταμάτησε λόγω έλλειψης πρώτων υλών. Εν τούτοις, κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, αναπτύχθηκε ως υποκατάστατο το αναψυκτικό Fanta από την Coca-Cola Deutschland στο Έσσεν, το οποίο αρχικά κατασκευάστηκε με βάση τον ορό γάλακτος, και μετέπειτα έλαβε τη σημερινή του μορφή. Το 1957, ο Max Schmeling ανέλαβε ως παραχωρησιούχος ένα εργοστάσιο εμφιάλωσης στο Αμβούργο. Το 1967, για πρώτη φορά πουλήθηκαν συνολικά 100 εκατομμύρια κιβώτια Coca-Cola σε ένα χρόνο στη Γερμανία, ένα πραγματικά δυσθεώρητο νούμερο που πραγματικά το ζήλευαν ακόμη και οι ανταγωνιστές.
Στη Γερμανία, από το 1963 η Coca-Cola πωλούνταν επίσης σε αλουμινένια κουτιά. Τα κουτιά δημιουργούνταν από τον κατασκευαστή συσκευασιών Schmalbach-Lubeca, ο οποίος σήμερα ονομάζεται Ball Packaging Europe, και είχαν την γνωστή γλωττίδα η οποία αφαιρείται με το δάχτυλο. Προηγουμένως, τα κουτιά ποτών έπρεπε να τρυπηθούν σε δύο αντίθετα σημεία στο καπάκι με ένα επιπλέον εργαλεί,ο κάτι που δεν θεωρούνταν πρακτικό. Η νέα μέθοδος ανοίγματος του αναψυκτικού, μπορούσε να επιτευχθεί με ένα ενιαίο βήμα.
Σήμερα, η Coca-Cola είναι το πιο δημοφιλές ποτό τύπου κόλα σε όλες σχεδόν τις περιοχές του κόσμου. Μία από τις λίγες εξαιρέσεις είναι η Θουριγγία, όπου η Vita Cola είναι ο ηγέτης της αγοράς για κόλα.
Στο παρελθόν, χρειάζονταν περίπου 2,8 λίτρα νερού για να παραχθεί ένα λίτρο κόλα. Στο μεταξύ, η απαιτούμενη ποσότητα νερού έχει μειωθεί σε περίπου 2,0 λίτρα.
Προϊόν
Περιεκτικότητα σε κοκαΐνη
Υπήρξαν πολλές εικασίες σχετικά με την αρχική περιεκτικότητα κοκαΐνης μιας Coca-Cola. Σύμφωνα με μια συνταγή που πιστεύεται ότι έχει γραφτεί από τον Frank M. Robinson, ένα βάζο περιείχε 8,45 χιλιοστόγραμμα κοκαΐνης, ενώ μια τυπική δόση ενός τοξικομανούς ανθρώπου είναι 20 έως 30 χιλιοστόγραμμα, Η εταιρεία Coca-Cola εξακολουθεί να αρνείται επίσημα μέχρι και σήμερα ότι το ποτό της περιείχε κοκαΐνη, και πως όλα αυτά είναι ψευδή και συκοφαντίες προφανώς γιατί οι επιτήδειοι θέλουν να αμαυρώσουν τη φήμη του προϊόντος της.
Υπάρχουν αρκετές αναφορές πως γύρω στο έτος 1885, ο Αμερικανός φαρμακοποιός Pemberton συνταγογραφούσε κοκαΐνη μαζί με καφεΐνη ως ρόφημα που ονομάζονταν Coca-Cola. Το 1891 υπήρχαν ήδη τουλάχιστον 200 αναφορές δηλητηρίασης από κοκαΐνη και ήταν γνωστοί 13 θάνατοι. Μέχρι το 1903, εικάζεται πως ένα λίτρο Coca-Cola περιείχε περίπου 250 χιλιοστόγραμμα κοκαΐνης. Το 1914, η προσθήκη κοκαΐνης σε ποτά και φάρμακα χωρίς συνταγή από γιατρό απαγορεύτηκε στις ΗΠΑ και θεσπίστηκαν αυστηροί κανονισμοί για τα ναρκωτικά, συμπεριλαμβανομένου και της κοκαΐνης, όπως και σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες.»
Αφού οι ειδήσεις για τις εθιστικές επιδράσεις της κοκαΐνης κυκλοφόρησαν σταδιακά στις δυτικές χώρες, ο κατασκευαστής αναγκάστηκε να στραφεί στην προσθήκη μόνο μη αλκαλοειδών εκχυλισμάτων από τα φύλλα της κόκας ως άρωμα το 1902. Αυτό έγινε για να μη χάσει τα νόμιμα δικαιώματα στο εμπορικό σήμα της.
Coca Cola μπουκάλι
Το διάσημο μπουκάλι με το περίφημο σχήμα του , γνωστό και ως “hobble skirt“, κατοχυρώθηκε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας στις ΗΠΑ στις 16 Νοεμβρίου 1915 από την εταιρεία “Root Glass Company” του Alexander Samuelson. Αυτό το γυάλινο μπουκάλι λέγεται ότι κατά κάποιο τρόπο μιμείται τις γυναικείες καμπύλες. Η αυλάκωση του ποτηριού οφείλεται πιθανώς στο γεγονός ένα υπάλληλος του εργοστασίου πήρε την πρωτοβουλία να κάνει κάποιες παρεμβάσεις στη φιάλη, και εν τέλει αυτές διατηρήθηκαν με το χρόνο.
Αυτό το περίεργο σχήμα του μπουκαλιού εισήχθη για να ξεχωρίζει η Coca-Cola από τα τότε πολυάριθμα αντίγραφα που επιδίωκαν να κλέψουν λίγο από τη φήμη του γνωστού αναψυκτικού.
Ένα άλλο πλεονέκτημα ήταν το παχύ γυαλί του μπουκαλιού, βοηθούσε ώστε το περιεχόμενο να φαίνεται περισσότερο. Στην αρχή, μπουκάλι ήταν ακόμα πρασινωπό χρώμα, ενώ σήμερα είναι διαφανές. Εκτός από το όνομα και τα γράμματα, έτσι και το μπουκάλι εξελίχθηκε γρήγορα σε ένα αναγνωριστικό σήμα κατατεθέν για αυτό το αναψυκτικό, αλλά προστατεύτηκε από τη νομοθεσία περί εμπορικών σημάτων το 1960. Ως γραμματοσειρά χρησιμοποιήθηκε η «Spencerian».
Δεδομένου ότι η Pepsi κέρδιζε όλο και περισσότερο μερίδιο αγοράς από τη δεκαετία του 1950, κυρίως λόγω της φιάλης των 12 ουγγιών που επί της ουσίας είχε περισσότερο περιεχόμενο από το ανταγωνιστικό προϊόν. Έτσι η coca-cola αναγκάστηκε να βγάλει και τις δικές της εκδόσεις σε αυτά τα μεγέθη, και πιο συγκεκριμένα τον Φεβρουάριο του 1955 κυκλοφόρησε τα μπουκάλια “king-size” 10 και 12 ουγγιών και το οικογενειακό μπουκάλι 26 ουγγιών. Το πρώτο πωλήθηκε στην ίδια τιμή με το αρχικό μπουκάλι των 6 ουγγιών, κάτι που ενίσχυσε περαιτέρω την δημοτικότητα αυτού του αναψυκτικού. Το 1977, για πρώτη φορά το ερυθρόλευκο λογότυπο επικολλήθηκε σε μπουκάλια ως έγχρωμη ετικέτα στη Γερμανία.
Παραλλαγές προϊόντων Coca-Cola
Εκτός από την κλασική Coca-Cola, η Coca-Cola Company εμπορεύεται επίσης παράγωγα προϊόντα με τα εμπορικά σήματα Coca-Cola και Coke. Το 1982, για παράδειγμα, εισήχθη με μεγάλη επιτυχία το Diet Coke/Coca-Cola Light με μειωμένη ποσότητα σε θερμίδες. Η Coca -Cola και η Diet Coke/Coca-Cola Light έχουν επίσης εκδόσεις χωρίς καφεΐνη. Το New Coke που κυκλοφόρησε το 1985 και αποσύρθηκε μετά από διαμαρτυρίες των καταναλωτών, εξακολουθεί να είναι διαθέσιμο σε ορισμένες περιοχές ως Coke II.
Οι γευστικές παραλλαγές περιλαμβάνουν Vanilla Coke με γεύση βανίλια, Cherry Coke με γεύση κεράσι, Coca-Cola Citra με γεύση εσπεριδοειδών, Coca-Cola με γεύση λεμόνι, λάιμ ή βατόμουρο και Coke Light Lemon με γεύση λεμόνι. Το 2004, η Coca-Cola C2 με τη μισή ποσότητα ζάχαρης και επομένως τις μισές θερμίδες εισήχθη αρχικά στην Ιαπωνία και στη συνέχεια στις ΗΠΑ, η οποία σταμάτησε το 2007 λόγω έλλειψης ενδιαφέροντος από τους καταναλωτές, προφανώς γιατί είχε μειωμένες πωλήσεις το προϊόν.
Η Coca-Cola Zero εμφανίστηκε στις ΗΠΑ το 2005 και στην Ευρώπη τον Ιούλιο του 2006. Η Coca-Cola Zero δεν περιέχει καθόλου ζάχαρη (έχει μηδενική ποσότητα), αλλά περιέχει γλυκαντικές ουσίες. Σύμφωνα με τον κατασκευαστή, η μόνη διαφορά μεταξύ των δύο προϊόντων είναι η γεύση τους: Το Coke Zero έχει γεύση «σχεδόν όπως η κλασική Coca-Cola», ενώ η Coca-Cola Light έχει «τη δική της μοναδική γεύση».
Οι επικριτές βλέπουν αυτό το τέχνασμα ως μία στρατηγική μάρκετινγκ για την εισαγωγή ενός διαφορετικού υποτίθεται ποτού κόλα χωρίς ζάχαρη: φερειπείν η διαφήμιση για την Coca-Cola Light απευθύνεται ολοένα και περισσότερο σε γυναίκες, ενώ η ομάδα-στόχος για τη διαφήμιση της Coca-Cola Zero είναι άνδρες.
Στις αρχές του 2006, η The Coca-Cola Company δημιούργησε ένα νέο προϊόν με γεύση καφέ και ονομάστηκε Coca-Cola BlāK , το οποίο αρχικά κυκλοφόρησε στη Γαλλία και μετέπειτα στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Το νέο ελαφρύ Coca-Cola light sango κυκλοφόρησε επίσης πρώτα στη Γαλλία.
Από τον Απρίλιο του 2008, το προϊόν Coke Light Lemon έχει αντικατασταθεί στη Γερμανία από την παραλλαγή Coca-Cola Light Plus Lemon C. Επιπλέον, μέχρι τον Μάρτιο του 2010 πωλούνταν η νέα παραλλαγή Coca-Cola Light Plus Green Tea (με γεύση πράσινου τσαγιού). Και τα δύο προορίζονται να απευθύνονται στη γυναικεία ομάδα-στόχο ηλικίας 25 έως 39 ετών.
Η Coca-Cola Life με πράσινη σήμανση κυκλοφορεί στην αγορά της Αργεντινής και της Χιλής από το 2013. Κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ τον Αύγουστο του 2014 και στο Ηνωμένο Βασίλειο ένα μήνα αργότερα. Στην Coca-Cola Life, η ζάχαρη μειώθηκε αρχικά στο ένα τρίτο και λίγο αργότερα προστέθηκε στέβια.
Από τον Φεβρουάριο του 2015, η Coca-Cola Life πωλείται επίσης στη Γερμανία και την Ελβετία σε μπουκάλια με πράσινη ετικέτα, αφού η Stevia εγκρίθηκε ως πρόσθετο τροφίμων στην ΕΕ τον Νοέμβριο του 2011. Σύμφωνα με μια έκθεση του κέντρου συμβουλών καταναλωτών της Κάτω Σαξονίας, το προϊόν επικρίθηκε επειδή πρότεινε έναν δήθεν πιο υγιεινό τρόπο ζωής, αλλά με 34 γραμμάρια ζάχαρης ανά 500 ml ήταν ακόμα πάνω από την τιμή που συνιστούσε ο ΠΟΥ ανά ημέρα. Στα τέλη του 2017, η Coca-Cola διέκοψε το συγκεκριμένο είδος λόγω έλλειψης ζήτησης.
Τον Δεκέμβριο του 2016, το προϊόν Coca-Cola Zero Sugar εισήχθη στη Γερμανία και σε «πολλές άλλες χώρες» . Σταδιακά θα αντικαταστήσει την Coca-Cola Zero που έχει πλέον καταργηθεί και, σύμφωνα με τη μάρκα, «η γεύση είναι ακόμα πιο κοντά στη ζαχαρούχα εκδοχή».
Η Coca-Cola για τους Εβραίους το Πάσχα
Οι Εβραίοι, ιδιαίτερα στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, μετέτρεψαν σε συνήθεια και παράδοση να δίνουν στα παιδιά τους κόλα αντί για χυμό σταφυλιού (ως υποκατάστατο του κρασιού) το Πάσχα. Δεδομένου ότι η συνταγή διατηρείται αυστηρά μυστική, αρχικά δεν ήταν δυνατό να ελεγχθεί εάν η κόλα πληρούσε τους γενικούς κανονισμούς του kashrut.
Στη δεκαετία του 1930, ο Ραβίνος Tobias Geffen της Ατλάντα ζήτησε από τον κατασκευαστή ποτών της Coca-Cola να μοιραστεί τη συνταγή μαζί του, ώστε να εξακριβώσει εάν ενδείκνυται να το καταναλώνουν οι Εβραίοι, και φυσικά υποσχέθηκε πως δεν θα το πει σε κανέναν και τελικά αυτή η επιθυμία πραγματοποιήθηκε.
Αφού η εταιρεία ποτών αντικατέστησε τη ζάχαρη στο σιρόπι καλαμποκιού, φτιάχνοντας μια ειδική σειρά Kosher (το καλαμπόκι είναι αυστηρά απαγορευμένο κατά τη διάρκεια του Πάσχα), ο Geffen έδωσε στην Coca-Cola ένα επίσημο πιστοποιητικό “Kosher for Passover”, το οποίο οδήγησε σε μεγάλη επιτυχία πωλήσεων για την εταιρεία. Η Ορθόδοξη Ένωση Εβραίων (OU) εκδίδει ένα τέτοιο πιστοποιητικό «Κόσερ για το Πάσχα» από το 1989. Αυτά τα μπουκάλια είναι γνωστά σήμερα για τα κίτρινα καπάκια τους με το ανάγλυφο “OUP” ως Πιστοποιητικό Kosher. Εάν ένα τρόφιμο που είναι “Κόσερ για το Πάσχα”, θεωρείται kosher όλο το χρόνο.
Η αντιγραφή της Coca-Cola από τους ανταγωνιστές
Λόγω της τεράστιας επιτυχίας που έιχε η Coca-Cola, η οποία στην πραγματικότητα προήλθε από την μίμηση του αλκοολούχου ποτού Vin Mariani που παρασκευάζεται από κρασί Bordeaux και από εκχυλίσματα του θάμνου της κόκας, πολλοί μιμητές έσπευσαν να την αντιγράψουν, διότι οι επιτήδειοι ήθελαν να αποκομίσουν εύκολα κέρδη μέσω αυτής της μεθόδου.
Γύρω στο έτος 1900, δημιουργήθηκε ένας μεγάλος αριθμός αναψυκτικών τύπου κόλα από διάφορους ανταγωνιστές, συμπεριλαμβανομένων των Coke-Ola, Carbo-Cola, Sola-Cola, Coca-Nola, Afri-Cola, Cola-Coke, Kola-Kola, Cold-Cola, Noka-Cola κ.λπ, και προφανώς αυτό ήταν ένα σοβαρό πρόβλημα για την τότε επιχείρηση, που ήταν σχετικά δύσκολο να αντιμετωπίσει τόσους πολλούς μιμητές.
Αυτός είναι ένας άλλος λόγος για τον οποίο ο Asa Griggs Candler ήθελε να προστατεύσει τα γράμματα της Coca-Cola ως εμπορικό σήμα. Μάλιστα η πιο δύσκολη περίπτωση για να αντιμετωπιστεί νομικά από την μεριά του Candler ήταν εκείνη τον φαρμακοποιού Benjamin Kent από το New Jersey, ο οποίος πουλούσε την Kent’s Coca-Cola από το 1884 και την είχε προστατεύσει ήδη από το 1889, αλλά είχε δηλώσει για νομικούς λόγους ότι την πουλούσε από το 1888. Λόγω αυτής της τυχερής συγκυρίας, ο Candler μπόρεσε να προστατεύσει τα δικαιώματα του προϊόντος του, αφού ο αρχικός εφευρέτης του συγκεκριμένου αναψυκτικού ο John Stith Pemberton είχε ήδη καταχωρήσει το όνομα Coca-Cola το 1887.
Η εταιρεία Coca-Cola θέλησε στη συνέχεια να μηνύσει τους αντιγραφείς, αλλά αρχικά απέτυχε επειδή οι κατηγορούμενοι υποστήριξαν ότι η Coca-Cola ήταν απλώς μια περιγραφική ονομασία για τα κύρια συστατικά του προϊόντος και τίποτε άλλο. Φοβούμενος ότι αυτό το επιχείρημα θα γινόταν κοινή γνώση στον υπόλοιπο κόσμο, ο Candler αρχικά απέφυγε τις περαιτέρω αγωγές.
Το 1904, ο δικηγόρος Harold Hirsch εντάχθηκε στο δικηγορικό γραφείο του Candler και το 1905 που εισήχθη ο νόμος περί εμπορικών σημάτων στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, κατόρθωσε τελικά να προστατεύσει νομικά την “Coca-Cola”, για τα επόμενα 10 χρόνια.
Όταν ο Hirsch έγινε επικεφαλής διευθυντής στο νομικό τμήμα της Coca-Cola Company το 1909, προσέλαβε για πρώτη φορά ντετέκτιβ για να πάρουν δείγματα από τα ανταγωνιστικά αναψυκτικά και συνάμα να ελέγξουν αν άλλα προϊόντα σερβίρονταν με το όνομα Coca-Cola στην αγορά. Το 1915 δημιούργησε ένα εσωτερικό τμήμα ερευνών με υπαλλήλους πλήρους απασχόλησης.
Για να καταστείλει ο Harold Hirsch όλες τις αντιγραφές που μιμούνταν το αναψυκτικό της εταιρείας του, μήνυσε κάθε εταιρεία ποτών της οποίας το όνομα του προϊόντος έμοιαζε έστω ελάχιστα με την Coca-Cola ή χρησιμοποιούσε κόκκινες φιάλες, παρόμοιο λογότυπο γραμματοσειράς και ετικέτες. Προσπάθησε επίσης ανεπιτυχώς να προστατεύσει τον καφέ χρωματισμό του υγρού της Coca-Cola. Μέχρι το 1923 είχε κερδίσει αρκετές δίκες και μάλιστα είχε εκδώσει ένα βιβλίο 650 σελίδων που σχετίζονταν γενική προστασία της Coca-Cola. Μέχρι το 1926, είχαν απαγορευτεί περίπου 7.000 μάρκες, ενώ εκείνη τη χρονιά υπέβαλε περίπου 50 μηνύσεις.
Μεταξύ άλλων είχε καταθέσει μήνυση εναντίον της Pepsi-Cola τη δεκαετία του 1930, προκειμένου να την αναγκάσει να χρησιμοποιεί το όνομα Pepsi (χωρίς το δεύτερο συνθετικό της λέξεως). Επιπλέον, η Coca-Cola είχε στόχο να καταχωρήσει τη λέξη «Cola» στο μητρώο πνευματικών δικαιωμάτων για να το χρησιμοποιεί μόνο αυτή, κάτι που τελικά δεν επιτεύχθηκε.
Η συνταγή της Coca-Cola
Παρασκευασμένη αρχικά από τον John Stith Pemberton, ως μια γαλλική κόκα κρασιού, που ήταν φτιαγμένη από κρασί, ξηρούς καρπούς και φύλλα κόκας, δεν έχει πολλά κοινά στοιχεία με τη σημερινή Coca-Cola. Η συνταγή του σχεδιάστηκε κυρίως για να καλύψει την πικρή γεύση του φύλλου της κόκας. Αφού ο Pemberton πούλησε τη συνταγή της Coca-Cola χωρίς κρασί που είχε ήδη τροποποιήσει αρκετές φορές, παρόλα αυτά δώδεκα άτομα είχαν πρόσβαση στη συνταγή του.
Για αυτούς τους λόγους, ο Candler άλλαξε τη σύνθεση και της έδωσε τον κωδικό 7X, που του επέτρεψε να ξεχωρίσει την Coca-Cola από την αρχική συνταγή, όσον αφορά τη γεύση. Είχε τόση εμμονή με τη μυστικότητα που δεν έγραφε ποτέ τη συνταγή σε χαρτί. Έπειτα το νέο συμπύκνωμα σιροπιού κόλα που προέρχονταν από τα φύλλα κόκας πήρε την κωδική ονομασία Merchandise No. 5.
Δεδομένου ότι το συνθετικό υποκατάστατο ζάχαρης, η σακχαρίνη είχε θετική δράση στη γεύση και ήταν φθηνότερο, ο εμφιαλωτής Thomas πειραματίστηκε κρυφά με το συμπύκνωμα σιροπιού κατά την εμφιάλωση, κάνοντας διάφορες δοκιμές για να βελτιστοποιήσει τη νοστιμάδα του αναψυκτικού.
Ωστόσο λίγα χρόνια αργότερα το έμαθε η εταιρεία, και μάλιστα το είδε πολύ θετικά αυτό το γεγονός, σε σημείο που συμπεριέλαβε αυτό το συστατικό στη συνταγή, περίπου στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, πιθανώς μετά από συνεννόηση με τον Thomas. Ωστόσο, αφαιρέθηκε ξανά το 1906 για να συμμορφωθεί με τον νόμο περί καθαρών τροφών και φαρμάκων, ο οποίος ανακήρυξε τη σακχαρίνη ως «νοθευτικό» συστατικό.
Ακόμη και σήμερα υποστηρίζεται ότι η συνταγή (τύπος 7×100) είναι ένα από τα καλύτερα κρυμμένα μυστικά. Η φόρμουλα, σύμφωνα με το μύθο, βρίσκεται σε ένα θησαυροφυλάκιο στην Ατλάντα. και απαγορεύεται να έχουν πρόσβαση σε αυτή περισσότερα από δύο άτομα προκειμένου να μην αποκαλυφθεί ή να μην διαρρεύσει στο ευρύ κοινό.
Τα κύρια στοιχεία γεύσης ήταν και είναι τα φυσικά έλαια βανίλιας, πορτοκαλιού, λεμονιού και κανέλας. Το φωσφορικό οξύ είναι υπεύθυνο για την ξινή γεύση και η κανονική επιτραπέζια ζάχαρη (σακχαρόζη) για τη γλυκύτητα . Σήμερα τα συστατικά είναι τα ίδια σε όλο τον κόσμο και όλα τα συστατικά όπως το νερό ή η ζάχαρη πρέπει να παρασκευάζονται με τον ίδιο τρόπο. Όμως ισχύουν κάποιοι αυστηροί όροι. Οι παραγωγοί μπορούν να επιλέξουν μόνο τον τύπο ζάχαρης που θα χρησιμοποιήσουν. Στην Ευρώπη χρησιμοποιείται κυρίως ζάχαρη από τεύτλα, ενώ στην Ασία χρησιμοποιείται μάλλον ζάχαρη από ζαχαροκάλαμο και στην Αμερική ζάχαρη από σιρόπι καλαμποκιού. Τέλος, η γεύση της Coca-Cola μπορεί να ποικίλλει, αν και τα βασικά συστατικά και η κύρια γεύση παραμένουν ίδια.
Συνέπειες στην υγεία
Ζάχαρη και οξύ
Η Coca-Cola περιέχει 10,6 g ζάχαρης ανά 100 ml (αντιστοιχεί στο 43,2% της ημερήσιας δόσης που συνιστά ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας και η διατροφική του ενέργεια ανέρχεται περίπου στα 176 kJ/100 g (= 42 kcal /100 g, αντιστοιχεί στο 2% της συνιστώμενης ημερήσιας δόσης). Λόγω της περιεκτικότητας σε ζάχαρη, η συχνή κατανάλωση κόλα μπορεί να προάγει το υπερβολικό βάρος, την παχυσαρκία και τον διαβήτη.
Η ζάχαρη και το φωσφορικό οξύ στην Coca-Cola μπορεί να βλάψουν τα δόντια επειδή η παρατεταμένη έκθεση στο οξύ διαβρώνει το σμάλτο των δοντιών.
Ως φάρμακο
Δεν υπάρχουν ενδείξεις θετικών επιδράσεων της Coca Cola στις ανθρώπινες ασθένειες. Η σύσταση για κατανάλωση βασίζεται στο γεγονός ότι η ζάχαρη που περιέχει αυτό το αναψυκτικό υποτίθεται ότι διασφαλίζει πως ο οργανισμός τροφοδοτείται με το απαιτούμενο επιτραπέζιο αλάτι μέσω ενός συν-μεταφορέα γλυκόζης-χλωριούχου νατρίου (π.χ. SGLT1).
Υπάρχει ένας ακόμη μύθος που λέει τι μπορεί να βοηθήσει στις κοινές μορφές διάρροιας (όπως η διάρροια των ταξιδιωτών), όμως οι ηλεκτρολύτες και τα υγρά χάνονται στο εσωτερικό του εντέρου, οδηγώντας και πάλι σε αφυδάτωση. Πρώτα απ ‘όλα, αυτό το θεωρητικό αποτέλεσμα μπορεί να επιτευχθεί όχι μόνο με κόλα, αλλά και με οποιοδήποτε άλλο ζαχαρούχο ποτό. Υπάρχουν επίσης πόσιμα διαλύματα στο φαρμακείο που είναι πολύ πιο κατάλληλα για την επανυδάτωση, καθώς η κόλα περιέχει πάρα πολλή ζάχαρη και πολύ λίγους ηλεκτρολύτες και δεν μπορεί να επιτευχθεί μια καλά ισορροπημένη παροχή ηλεκτρολυτών Η σοβαρή αφυδάτωση δεν μπορεί να καταπολεμηθεί μόνο με ενυδάτωση από το στόμα.
Καφεΐνη
100 ml Coca-Cola περιέχουν 10 mg καφεΐνης. Τα ευαίσθητα άτομα δεν πρέπει να πίνουν κανένα αναψυκτικό και ρόφημα που περιέχει καφεΐνη, όπως καφέ, τσάι ή κόλα το βράδυ, γιατί η καφεΐνη αναστέλλει το παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα , το οποίο βοηθάει στη χαλάρωση και την πέψη. Ωστόσο, η περιεκτικότητα σε καφεΐνη της Coca-Cola είναι σημαντικά χαμηλότερη από αυτή του καφέ. Ανάλογα με τον τρόπο παρασκευής του, ο μέσος καφές φίλτρου περιέχει περίπου 30 έως 70 mg καφεΐνης ανά 100 ml.
Οστά
Η μελέτη οστεοπόρωσης Framingham του 2006 προτείνει ότι η συχνή κατανάλωση ποτών τύπου κόλα, αλλά όχι άλλων ανθρακούχων ποτών, οδηγεί σε σημαντική εξασθένηση των οστών στις γυναίκες. Οι συγγραφείς της μελέτης το αποδίδουν στην υψηλή αναλογία φωσφορικού οξέος, το οποίο εμποδίζει τον οργανισμό να απορροφήσει το ασβέστιο και προάγει την απέκκριση του μετάλλου. Η καφεΐνη στην κόλα έχει επίσης συνδεθεί με την οστεοπόρωση στο παρελθόν. Η μελέτη διαπίστωσε επίσης ότι η κόλα χωρίς καφεΐνη που καταναλώθηκε από ορισμένα από τα άτομα είχε μικρότερη επίδραση στην περιεκτικότητα σε μεταλλικά στοιχεία των οστών.
Υπερκινητικότητα
Σύμφωνα με την επιστημονική κοινότητα, το φωσφορικό οξύ προκαλεί υπερκινητικότητα, νευρικότητα και προβλήματα συγκέντρωσης στα παιδιά. Συνεπώς καλό θα είναι να αποφεύγεται να καταναλώνεται μέσω αυτού του είδους των αναψυκτικών.
Ανεπάρκεια καλίου
Σε ειδικό άρθρο που δημοσιεύτηκε το 2009 από επιστήμονες του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, παρατίθενται διάφορες περιπτωσιολογικές μελέτες στις οποίες η υπερβολική κατανάλωση κόλα οδήγησε σε σοβαρή ανεπάρκεια καλίου με αποτέλεσμα να υπάρξει κόπωση και μυϊκή εξασθένηση μέχρι καρδιακή αρρυθμία. Υποτίθεται ότι η έλλειψη καλίου προκαλείται από μια αλληλεπίδραση των συστατικών γλυκόζη, φρουκτόζη και καφεΐνη. Ωστόσο, η μείωση της κατανάλωσης κόλα και η ταυτόχρονη λήψη συμπληρωμάτων καλίου συνήθως οδηγεί σε γρήγορη και πλήρη ανάρρωση.
Γλυκαντικά
Η Coca-Cola light και η Coca-Cola zero sugar περιέχουν τις γλυκαντικές ουσίες κυκλαμικό νάτριο (Ε 952), ακεσουλφάμη Κ (Ε 950) και ασπαρτάμη (Ε 951). Δεν δίνονται πληροφορίες για την ακριβή ποσότητα των αντίστοιχων γλυκαντικών ανά λίτρο Coca-Cola. Επομένως, δεν είναι δυνατό να ελεγχθεί εάν γίνεται υπέρβαση της επιτρεπόμενης ημερήσιας δόσης του αντίστοιχου γλυκαντικού σε περίπτωση υψηλής κατανάλωσης Coca-Cola light ή Coca-Cola zero sugar.
Ο FDA αξιολόγησε μεγάλο αριθμό τοξικολογικών και κλινικών μελετών για την ασπαρτάμη και το 1981 δήλωσε ότι η χρήση της είναι ασφαλής, υπό τον όρο ότι δεν ξεπερνιέται η δόση των 50 mg/kg σωματικού βάρους/ημέρα. Το όριο της ΕΕ έχει οριστεί στα 40 mg/kg σωματικού βάρους/ημέρα. Υπάρχουν αντικρουόμενες απόψεις σχετικά με άλλους πιθανούς κινδύνους για την υγεία που σχετίζονται με τη χρήση της ασπαρτάμης. Τον Φεβρουάριο του 2011, η Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων δημοσίευσε μια μελέτη που διαπίστωσε ότι η ασπαρτάμη είναι ασφαλής.
Η ασπαρτάμη είναι πηγή φαινυλαλανίνης και πρέπει να λαμβάνεται σε περιορισμένες δόσεις από άτομα που πάσχουν από το κληρονομικό μεταβολικό νόσημα φαινυλκετονουρία, επειδή δεν μπορούν να διασπάσουν τη φαινυλαλανίνη στον οργανισμό.