- Είδος: Strategy – Real time
- Εκδότης: EA Games (Windows), Aspyr Media (Mac OS X)
- Προγραμματίστρια εταιρεία: EA Pacific
- Ημερομηνία κυκλοφορίας: 10 Φεβρουαρίου 2003
- Υποστηριζόμενες πλατφόρμες: Microsoft Windows, Mac OS X
- Mode: Single player, multiplayer
- Engine: SAGE
Το υπέροχο δημιούργημα της EA Pacific είναι εδώ και διεκδικεί μια θέση ανάμεσα στα κορυφαία RTS, φέροντας ένα “βαρύ” τίτλο. Άξιζε άραγε το Generals την αναμονή; Δικαιολογεί το ντόρο που έχει γίνει τόσους μήνες γύρω από το gameplay του; Keep on reading…
Εισαγωγή
Ο τίτλος Command and Conquer παραπέμπει σε ένα από τα πιο γνωστά Real Time Strategy (RTS) games στο χώρο μέχρι σήμερα μιας και το απαράμιλλο gameplay του σε συνδυασμό με το πρωτότυπο σενάριο που περιστρέφεται γύρω από το μυστηριώδες ορυκτό tiberium και τις επικές μάχες ανάμεσα στους Ρώσους και τους Συμμάχους, σε ένα εικονικό παρελθόν, το έχουν κάνει να ξεχωρίζει κερδίζοντας έτσι επάξια μια περίοπτη θέση στη συλλογή κάθε strategy gamer.
Σήμερα, παρόλο που τα νέα σχετικά με το κλείσιμο της Westwood Studios (της εταιρείας που δημιούργησε την σειρά των Command and Conquer παιχνιδιών) ήρθαν να ταράξουν την κοινότητα των φίλων των RTS games, φαίνεται ότι μια νέα εποχή ξημερώνει, αφού η Electronic Arts έχοντας αποκτήσει τα δικαιώματα της σειράς (θυμίζουμε ότι εδώ και χρόνια η Westwood ανήκει και τυπικά στην EA) σκοπεύει όχι μόνο να την συνεχίσει αλλά να την εξελίξει και να τη διευρύνει τεχνολογικά σε ότι αφορά τον τεχνικό τομέα αλλά και με τη κατασκευή νέων κόσμων και πεδίων μάχης.
Τελευταίο δημιούργημα μιας τέτοιας προσπάθειας αποτελεί το C&C;: Generals που μας έρχεται από την EA Pacific, πρώην Westwood Pacific, την εταιρεία εκείνη δηλαδή που μας προσέφερε τα Red Alert 2 και Yuri’s Revenge.
Σενάριο
Σε αντίθεση με τους προηγούμενους τίτλους που έφεραν το όνομα Command and Conquer, το Generals φιλοδοξεί να δημιουργήσει ένα νέο κόσμο, ένα νέο universe, εξιστορώντας τις μάχες ανάμεσα σε τρεις παρατάξεις, σε μια φουτουριστική έκδοση του κόσμου που ζούμε.
Έτσι υπάρχουν όπως πάντα οι “καλοί” – Αμερικανοί (USA), οι “κακοί” – GLA γνωστοί και ως Παγκόσμιος Απελευθερωτικός Στρατός (πρόκειται στην ουσία για μια ομάδα τρομοκρατών/επαναστατών) και οι “άσχημοι” Κινέζοι (China) που όπως διαφαίνεται διαδραματίζουν ένα κάπως ουδέτερο ρόλο αν και τελικά καταλήγουν να βοηθούν τους Αμερικανούς.
Το παιχνίδι ξεκινάει στην campaign των Κινέζων με μια αιφνιδιαστική επίθεση των στρατιωτών του GLΑ στην πρωτεύουσα Beijing κατά τη διάρκεια παρέλασης των στρατιωτικών δυνάμεων της Κίνας, συνεχίζεται με την εδραίωση της κυριαρχίας του GLA σε διάφορα μέτωπα (GLA campaign) αφού καταφέρετε να τους διώξετε από τα εδάφη της Κίνας ολοκληρώνοντας με επιτυχία το προηγούμενο campaign και τέλος στο campaign των Αμερικανών σας δίνεται η δυνατότητα να πετύχετε την αποφασιστική νίκη καταστρέφοντας το κεντρικό αρχηγείο των τρομοκρατών.
Σίγουρα το σενάριο του Generals δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας και δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι σε ορισμένες περιπτώσεις προπαγανδίζει εμμέσως πλην σαφώς την υποτιθέμενη παγκόσμια υπεροχή των Αμερικανών. Σε κάθε περίπτωση σίγουρα δεν ήταν αυτό που περιμέναμε καθώς όπως θα αναφέρουμε και στη συνέχεια συνοχή και λογική αλληλουχία στο σενάριο απλά δεν υπάρχει!
Γραφικά και ήχος
Στον τομέα των γραφικών, η EA Pacific φαίνεται να έχει τηρήσει με συνέπεια όλες τις υποσχέσεις της για ένα πλήρως 3D oriented παιχνίδι. Πρέπει εδώ να επισημάνουμε ότι το Generals χρησιμοποιεί την περιβόητη Sage engine γραφικών, μια μηχανή που δημιουργήθηκε από το μηδέν, βασισμένη στην τεχνολογία W3D που χρησιμοποιήθηκε και στο C&C;: Renegade.
Η εν λόγω τεχνολογία προσφέρει θεαματικά αποτελέσματα αφού υποστηρίζει δυναμικούς φωτισμούς (σε ορισμένους χάρτες οι αποστολές γίνονται νύχτα, γεγονός που συνεπάγεται πιο σκοτεινά γραφικά) και ρεαλιστικές σκιές στα διάφορα αντικείμενα, ενώ τα εφέ στο rendering του καπνού αλλά και στις διάφορες μονάδες όταν αυτές αρχίζουν και παθαίνουν ζημιά είναι πράγματι εντυπωσιακά.
Ένα ακόμα χαρακτηριστικό της Sage engine που αξίζει να αναφέρουμε είναι η χρήση της κινούμενης κάμερας καθώς και της λεγόμενης stop motion κάμερας. Η μεν πρώτη σας επιτρέπει να κάνετε zoom χρησιμοποιώντας το ποντίκι και ανάλογα με τις κινήσεις του να έχετε μια διαφορετική προοπτική της δράσης ενώ η δεύτερη χρησιμοποιείται κυρίως στα in-game cinematics, παγώνοντας την δράση και περιστρέφοντας την εικόνα σε στυλ Matrix. Το τελικό αποτέλεσμα αποτελεί χάρμα οφθαλμών.
Χρειάζεται μονάχα να δείτε τα εφέ των superweapons και των abilities του στρατού σας για να μείνετε κυριολεκτικά άφωνοι. Δυστυχώς όλα τα παραπάνω έχουν βαρύ τίμημα μιας και προκειμένου να χαρείτε το παιχνίδι θα χρειαστείτε σίγουρα μια κάρτα γραφικών τελευταίας γενιάς με καλούς pixel και vertex shaders και φυσικά υποστήριξη τουλάχιστον DirectX 8.1.
Όχι ότι το παιχνίδι δεν θα τρέξει και σε συστήματα με παλιότερες κάρτες, το ερώτημα είναι πως θα τρέξει καθώς και κατά πόσο τα frames θα παραμείνουν σταθερά ειδικά σε multiplayer games όπου ο αριθμός των μονάδων μπορεί πολλές φορές να “γονατίσει” ακόμα και τον καλύτερο συνδυασμό επεξεργαστή και κάρτας γραφικών.
Περνώντας στον ήχο, τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά και λειτουργικά. Τα ηχητικά εφέ των units είναι όλα προσαρμοσμένα στην ιδιαίτερη φιλοσοφία κάθε παράταξης και συνηθίζονται γρήγορα. Αυτό όμως που πραγματικά ξεχωρίζει, όπως με όλα άλλωστε τα παιχνίδια της Westwood/EA Pacific είναι το soundtrack για τις ανάγκες του οποίου η EAP προσέλαβε τον μουσικοσυνθέτη Bill Brown (σε αντίθεση με τον συνήθη ύποπτο, Frank Klepacki που είχε αναλάβει ως τώρα τη μουσική επένδυση όλων των προηγούμενων C&C;’s).
Πραγματικά πρέπει να ακούσετε την μουσική της Αμερικανικής παράταξης για να συνειδητοποιήσετε την ποιότητα της δουλειάς του ανθρώπου αυτού, η οποία με λίγα λόγια είναι εξαίρετη και δεν θα ήταν τολμηρό να πούμε ότι μπορεί να συγκριθεί με μουσική αντίστοιχων ταινιών του Hollywood.
Interface και χειρισμός
Στον τομέα του χειρισμού λίγα πράγματα έχουν αλλάξει από τα προηγούμενα Command and Conquer παιχνίδια. Οι μονάδες σας υπακούουν πιστά στις εντολές του ποντικιού, ενώ τα αντίστοιχα hotkeys για τη δημιουργία ομάδων ή το γνωστό guard mode έχουν παραμείνει. Το σημείο εκείνο του τίτλου το οποίο έχει διαφοροποιηθεί εντελώς σε σχέση με τα παλιότερα C&C;’s είναι το interface. Ξεχάστε την κλασσική sidebar στο δεξί μέρος της οθόνης από την οποία μπορούσατε να κατασκευάσετε οχήματα και να εκπαιδεύσετε στρατιώτες.
Σε μια φανερή προσπάθεια μίμησης των -craft games, το Generals έχει υιοθετήσει το κλασσικό interface της μπάρας στο κάτω μέρος της οθόνης καθώς και τη χρήση peon units προκειμένου να δημιουργήσετε αλλά και να επεκτείνετε τη βάση σας. Συγκεκριμένα τα κτήρια δεν χτίζονται πλέον από τη γνωστή και μη εξαιρετέα construction yard αλλά από κάποια βασικά units που ανάλογα με την παράταξη που χρησιμοποιείτε είναι τα : bulldozer (USA και China) και workers (GLA).
Οι απαιτήσεις κάθε κτηρίου (ορισμένα απαιτούν κάποια βασικά κτήρια που πρέπει να χτίσετε εξαρχής) φαίνονται στο αριστερό μέρος της οθόνης αν αφήσετε τον δείκτη του ποντικιού σας πάνω από το εικονίδιο του κτηρίου ενώ το ίδιο ισχύει και για τα units σας (μπορείτε δηλαδή να δείτε κάποια πρόχειρα στατιστικά τους, εφόσον επιλέξετε το κτήριο και αφήσετε το ποντίκι πάνω από τις επιλογές των units που μπορούν να κατασκευαστούν / εκπαιδευτούν από αυτό).
Επιπλέον στο κάτω δεξιά μέρος της οθόνης μπορείτε ανά πάσα στιγμή να έχετε μια μικρογραφία του επιλεγμένου unit με τις όποιες αναβαθμίσεις (upgrades) έχουν γίνει σε αυτό χωρίς όμως να μπορείτε να δείτε τα ακριβή στατιστικά του όπως πχ στο Warcraft III.
Ένα ακόμα νέο feature του Generals από το οποίο μάλιστα το παιχνίδι πήρε και το όνομά του, αποτελεί η sidebar των προαγωγών (promotions) την οποία μπορείτε να προσπελάσετε από το ειδικό πλήκτρο με το αστέρι που υπάρχει για αυτό το σκοπό κάτω δεξιά.
Στο παράθυρο που θα ανοίξει μπορείτε να δείτε μια λίστα με extra units και abilities για το στράτευμα σας που δεν είναι διαθέσιμα αμέσως, πλην όμως μπορείτε να τα παράγετε εφόσον τα ενεργοποιήσετε μέσω των πόντων προαγωγής που παίρνετε κατά την διάρκεια του παιχνιδιού. Τέτοιους πόντους μπορείτε να πάρετε κερδίζοντας “αστέρια”, στην ουσία ανεβαίνοντας levels για να το πούμε πιο απλά μέσω ενός συστήματος experience points που επίσης θυμίζει προκλητικά Warcraft III.
Απλούστατα όσο καταστρέφετε εχθρικές μονάδες και κτήρια τόσους περισσότερους πόντους σε experience κερδίζετε και όταν το experience σας ξεπεράσει κάποιο προκαθορισμένο όριο σας διατίθενται οι πόντοι προαγωγής για να τους χρησιμοποιήσετε σε νέα units ή ικανότητες όπως εσείς κρίνετε σωστό.
Ένα παράδειγμα των abilities είναι το A-10 strike της Αμερικής το οποίο σας παρέχει ανάλογα με το level του (ναι υπάρχουν και στα abilities διάφορα levels που καθορίζουν την ζημιά / αποτελεσματικότητα τους) ένα αριθμό βομβαρδιστικών αεροπλάνων μέσω των οποίων μπορείτε να βομβαρδίσετε μια συγκεκριμένη περιοχή στο χάρτη.
Άλλα τέτοια abilities είναι τα Ranger Paradrop (USA), Artillery Strike (China), Rebel Ambush (GLA) κτλ. Συνήθως ο πειραματισμός και η εμπειρία θα σας διδάξει τι από όλα αυτά χρειάζεστε ανάλογα και με την τακτική που θα επιλέξετε να ακολουθήσετε.
Τέλος θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθούμε στις διάφορες αναβαθμίσεις (upgrades) των στρατευμάτων σας αλλά και abilities των μονάδων σας καθώς και στην σημασία του minimap. Καταρχήν τα upgrades γίνονται research από τα ανάλογα κτήρια με παρόμοιο τρόπο όπως και σε άλλα RTS games και προσφέρουν είτε κάποιο bonus στις μονάδες σας, είτε κάποιο ability που αυξάνει την αποτελεσματικότητά τους (πχ το Black Napalm των Κινέζων ή τα Flash Band grenades των Αμερικάνων).
Ορισμένα από τα abilities όπως οι Flash Bang grenades που αναφέραμε παραπάνω (ή πχ το Missile Lock των missile defenders των Αμερικανών) είναι activated, πρέπει να επιλεγούν δηλαδή συγκεκριμένα από εσάς ανάλογα με το unit που ελέγχετε κάνοντας χρήση της μπάρας στο κάτω μέρος της οθόνης όπου και εμφανίζονται.
Σε ότι αφορά το minimap, τα πράγματα είναι σχετικά απλά αφού λειτουργεί όπως ακριβώς και στους προγενέστερους τίτλους. Εκτός από το να έχετε μια γενική επισκόπηση του χάρτη με τις μονάδες σας, τα κτήριά σας καθώς και αυτά των συμμάχων σας και των εχθρών (καθένας με το χρώμα του φυσικά) μπορείτε να δίνετε εντολές στις μονάδες σας κάνοντας κατευθείαν κλικ στο minimap καθώς και να βλέπετε τυχόν stealth μονάδες που αντιπροσωπεύονται από μια διαφορετική, σχεδόν διάφανη τελεία.
Λάβετε σοβαρά υπόψη σας ότι στο Generals δεν υπάρχει veil στο χάρτη όπως στα προηγούμενα Command and Conquer αλλά έχει αντικατασταθεί με το κλασσικό fog of war πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορείτε πλέον να βλέπετε τι γίνεται συνέχεια σε μια περιοχή που έχετε εξερευνήσει αν δεν έχετε μονάδες κοντά της ή κάποιου είδους detector unit όπως πχ το spy drone των Αμερικανών. Ας περάσουμε όμως στο “ζουμί” του τίτλου που είναι φυσικά, το gameplay του.
Campaigns – gameplay
Το gameplay του Generals γενικά μπορούμε να πούμε ότι αποτελεί μια μίξη Command and Conquer και Starcraft / Warcraft χωρίς όμως να έχει ή να απαιτεί την ίδια ικανότητα στο micro management των μονάδων σας.
Αντιθέτως το παιχνίδι επικεντρώνεται κυρίως στην αποτελεσματική κατανομή των resources σας σε μια συλλογή από διαφορετικά units και upgrades καθώς και στην βιωσιμότητα της οικονομίας σας η οποία επιτυγχάνεται εξασφαλίζοντας expansions, επεκτείνοντας δηλαδή τη βάση σας ώστε να εκμεταλλεύεται resources από διαφορετικές πηγές.
Συγκεκριμένα τα resources σας περιορίζονται σε διάφορα κουτιά (crates) τα οποία μαζεύουν μονάδες ειδικά κατασκευασμένες για το σκοπό αυτό από αποθήκες (warehouses) ή από άλλες πηγές διάσπαρτες στο χάρτη. Εναλλακτικά, κάθε παράταξη διαθέτει ειδικά κτήρια ή μονάδες που μπορούν να παρέχουν επιπλέον χρήματα στο στρατό σας με την πάροδο του χρόνου.
Έτσι οι Αμερικανοί μπορούν να χτίσουν supply dropzones όπου ανά τακτά χρονικά διαστήματα ένα αεροπλάνο θα αφήνει crates, τα χρήματα από τα οποία προστίθενται αυτόματα στο συνολικό ποσό που διαθέτετε, οι GLA έχουν το Black Market που προσθέτει αυτόματα χρήματα στο λογαριασμό σας ανά δευτερόλεπτο, ενώ οι Κινεζικές δυνάμεις διαθέτουν τους hackers οι οποίοι σας παρέχουν τη δυνατότητα να κλέψετε χρήματα μέσω hacking από το Internet. Το όλο σύστημα του resource managements γενικά δουλεύει αρκετά καλά και είναι καθαρά θέμα χρόνου η προσαρμογή σας σε αυτό.
Σε ότι αφορά τις παρατάξεις, οι Αμερικανοί ως συνήθως διαθέτουν το πιο εξελιγμένο τεχνολογικά οπλοστάσιο, από τους άρτια εκπαιδευμένους rangers που μπορούν να καταλαμβάνουν κτήρια ή να τα “καθαρίζουν” με τη χρήση Flash Bangs έως και το πανίσχυρο particle cannon (που όπως αποδεικνύεται μόνο πανίσχυρο δεν είναι παρόλο που μπορείτε να το κατευθύνετε με το ποντίκι), δύσκολα θα βρείτε κάποια άλλη παράταξη με αποδοτικότερο tech tree μακροπρόθεσμα.
Από την άλλη μεριά οι Κινεζικές δυνάμεις διαθέτουν το λεγόμενο “horde bonus” που τους επιτρέπει να προξενούν αυξημένο damage εκμεταλλευόμενες τον πολυπληθή στρατό τους και γενικά την σιδηρά πυγμή τους καθώς τα περισσότερα από τα units τους διαθέτουν βαριά θωράκιση και τρομερή δύναμη πυρός.
Τέλος, οι GLA ποντάρουν κυρίως στο πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού καθώς βασίζονται σε ενέδρες, σαμποτάζ με τη χρήση τρομοκρατών ή hijackers και γενικά στην τρομερή τους ικανότητα να κινούνται και να αναπτύσσονται ταχύτατα στο χάρτη μέσω υπόγειων τούνελ σε συνδυασμό με το γεγονός ότι τα κτήριά τους δεν χρειάζονται ηλεκτρική ενέργεια για να λειτουργήσουν.
Γενικότερα μπορούμε να πούμε ότι το παιχνίδι είναι λίγο πολύ ισορροπημένο με εξαίρεση ίσως 2-3 μονάδες που μπορούν σε συγκεκριμένες περιπτώσεις να ανατρέψουν τα δεδομένα. Ας δούμε όμως πιο συγκεκριμένα τι περιλαμβάνουν τα 2 modes του παιχνιδιού.
Ξεκινώντας από το single player mode, αρχίζουν να χτυπούν και τα καμπανάκια της απογοήτευσης για το Generals. Καταρχήν παρόλο που υπάρχουν θεωρητικά 3 επίπεδα δυσκολίας, με μοναδική σχεδόν εξαίρεση την τελευταία αποστολή του China campaign το παιχνίδι κρίνεται από εύκολο έως μέτριο και μόνο στο brutal επίπεδο δυσκολίας ενδέχεται να ζοριστείτε κάπως όχι όμως αρκετά για να προβληματιστείτε.
Ιδιαίτερα άσχημη εντύπωση προκαλεί η παντελής έλλειψη συνοχής ανάμεσα στις αποστολές που παρεμπιπτόντως είναι 7 για κάθε παράταξη, γεγονός που οδηγεί σε τελική ανάλυση στην έλλειψη σοβαρού storyline στα πρότυπα των προηγούμενων παραγωγών της σειράς.
Απλά, προχωράτε από αποστολή σε αποστολή με ένα ξερό briefing χωρίς να ξέρετε ακριβώς τι πρέπει να κάνετε ή γιατί το κάνετε, ποιος είναι δηλαδή ο απώτερος στόχος (αν υπάρχει τέτοιος). Επίσης, FMV cutscenes όπως στο Red Alert 2 μην περιμένετε να δείτε πουθενά στο Generals.
Την θέση τους έχουν πάρει κάποια ingame cinematics φτιαγμένα αποκλειστικά με τη Sage engine που όσο εντυπωσιακά όμως και αν φαίνονται, προσωπική μου άποψη δεν μπορούν να συγκριθούν με τις βιντεοσκοπημένες σκηνές και τους ηθοποιούς του Red Alert και του Tiberian Dawn/Tiberian Sun.
Τελειώνοντας όλες τις campaigns μπορούμε να πούμε ότι αυτό που μένει είναι η αίσθηση του λίγου και του ημιτελούς και σίγουρα δεν υπάρχει κάτι που να τραβάει τον παίκτη ώστε να ξαναδοκιμάσει την τύχη του σε κάποιο άλλο επίπεδο δυσκολίας. Σε αυτό το γεγονός έχει συμβάλλει τα μέγιστα και η έλλειψη σοβαρού AI όπως προαναφέραμε και τις περισσότερες φορές μια τεράστια δύναμη από ένα είδος ισχυρών μονάδων (πχ τανκ) είναι αρκετό για να κερδίσετε χωρίς να αντιμετωπίσετε ιδιαίτερα προβλήματα.
Στο multiplayer mode τα πράγματα είναι σαφώς καλύτερα αφού οι στρατηγικές πλέον διαφοροποιούνται, δεδομένου ότι έχετε να αντιμετωπίσετε πραγματικούς παίκτες τις αντιδράσεις των οποίων δεν είναι τόσο εύκολο να προβλέψετε. Εδώ το Generals πραγματικά δείχνει τα δόντια του αφού ειδικά σε cooperative games ο συνδυασμός μονάδων, abilities και upgrades δίνει αρκετές δυνατότητες στον παίκτη για την επίτευξη του στόχου του.
Άξιο ιδιαίτερης μνείας είναι επίσης και το feature εκείνο που σας επιτρέπει να καταγράφετε τα online (και skirmish) παιχνίδια σας (replays) ώστε να μπορείτε να τα ξαναβλέπετε όποτε το επιθυμείτε, να αξιολογείτε τις στρατηγικές σας και σε τελική ανάλυση να διορθώνετε τα λάθη σας βελτιώνοντας έτσι τις ικανότητές σας. Παρόλο που και αυτό το feature πρωτοεμφανίστηκε στο Warcraft III και οι δυνατότητές του συγκριτικά είναι σημαντικά περιορισμένες (δεν μπορείτε να κάνετε rewind ή fast forward το replay) και μόνο η προσθήκη του αποτελεί μια ευχάριστη καινοτομία.
Δυστυχώς όμως και στο multiplayer mode θα πρέπει να επισημάνουμε και τα πολλά αρνητικά στοιχεία. Καταρχήν το pathfinding των μονάδων είναι επιεικώς απαράδεκτο και δεν είναι λίγες οι φορές που θα παρατηρήσετε τα units σας να κατευθύνονται στο σημείο που υποδείξατε περνώντας κατευθείαν μέσα από τις εχθρικές γραμμές γεγονός που 9 στις 10 καταλήγει στην καταστροφή τους και με τα νεύρα σας χάλια.
Άλλες φορές πάλι τα units σας μην μπορώντας να περάσουν από κάποιο πολύ στενό πέρασμα, στριμώχνονται, σπρώχνονται μεταξύ τους και δεν ανταποδίδουν τα εχθρικά πυρά με αποτέλεσμα όμοιο με το προηγούμενο. Είναι πραγματικά άξιο απορίας πως η EA Pacific δεν πρόσεξε ένα τόσο σημαντικό τομέα στον οποίο μάλιστα φαίνεται να “πάσχουν” σχεδόν όλα τα Command and Conquer.
Από εκεί και πέρα επίσης εντυπωσιακός είναι ο αριθμός των τεχνικών προβλημάτων που έχουν αναφερθεί με το εν λόγω παιχνίδι το οποίο πολλές φορές κολλάει ανεξήγητα ή σας πετάει στο desktop με κάποιο μήνυμα λάθους (serious error) ενώ υπάρχουν και αναφορές για περιπτώσεις που το Generals δεν ξεκίναγε καν.
Όλα τα παραπάνω σε συνδυασμό με την απαράδεκτη online υπηρεσία της ΕΑ (Generals Online) που φαίνεται να μην μπορεί να ξεφύγει από τα προβλήματα που αφορούν το latency και την σταθερότητα των servers που μάστιζαν και την Westwood Online, αμαυρώνουν συνολικά την εικόνα του παιχνιδιού. Τα τελευταία patches βεβαίως έχουν βελτιώσει αισθητά την κατάσταση αλλά παρόλα αυτά είναι προφανές ότι στον τομέα της αξιοπιστίας η EAP έχει χάσει αρκετούς πόντους.
Ας ελπίσουμε στα επόμενα Command and Conquer games (εφόσον αυτά υπάρξουν με τη μορφή που ξέρουμε μιας και μετά την συγχώνευση των τριών κύριων studios που υποστήριζαν τα προϊόντα της Westwood στην EALA, η EA Pacific και Westwood Studios δεν υφίστανται ως εταιρείες) τα πράγματα να είναι καλύτερα και να εκπληρωθούν έτσι τα όνειρα του Brett Sperry (αρχικού εμπνευστή της σειράς) αλλά και των fans για strategy παιχνίδια με ποιότητα και διάρκεια που θα τα φέρει όντως στην κορυφή.
Γενικά
Θα ήθελα πάρα πολύ να βάλω στο Generals μια μεγάλη βαθμολογία, όντας fan της σειράς από την εποχή του Tiberian Dawn. Όμως τόσο τα διάφορα τεχνικά προβλήματα όσο και τα ενοχλητικά bugs στο interface/AI σε συνδυασμό με τις ασυνήθιστα υψηλές απαιτήσεις του τίτλου (που δυστυχώς δεν δικαιολογούνται από το τελικό αποτέλεσμα) δεν μου αφήνουν περιθώρια για κάτι τέτοιο.
Το Generals είναι ένα παιχνίδι που σίγουρα θα τραβήξει το ενδιαφέρον των fans της σειράς, όμως ειλικρινά δεν ξέρω αν κάτι τέτοιο αρκεί για να επικαλύψει την παντελή έλλειψη storyline στο single player mode καθώς και το γεγονός ότι γενικά το παιχνίδι δεν προσφέρει κάτι το ιδιαίτερα επαναστατικό στον τομέα του gameplay που σε τελική φάση είναι αυτό που πραγματικά μετράει και μένει στον παίκτη.
Προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι το multiplayer mode είναι το μοναδικό στοιχείο που σώζει κάπως την κατάσταση και προσδίδει στο Generals λίγο περισσότερη διάρκεια, πλην όμως χρειάζονται πολύ περισσότερα για να μπορέσει ένα παιχνίδι να συγκαταλέγεται δικαιωματικά ανάμεσα στα κορυφαία της κατηγορίας του.
Δείτε το Generals αν είστε φίλος των RTS, μην περιμένετε όμως τίποτα περισσότερο από κάποιες ευχάριστες εβδομάδες διασκέδασης μιας και ο ανταγωνισμός που έπεται (βλέπε Blitzkrieg, Warcraft III : The Frozen Throne) αναμένεται ανελέητος.
Διάβασε επίσης: Στοίχημα, Over under, No Goal και διπλή ευκαιρία
