Ghost In The Shell (1995): Το φάντασμα στο κέλυφος

Σύνοψη ταινίας: Ghost In The Shell (1995)

• Σκηνοθέτης: Mamoru Oshii
• Ηθοποιοί: Akio Ohtsuka, Atsuko Tanaka
• Είδος: Animation, Δράσης, Επιστημονική Φαντασία, Θρίλερ
• Έτος κυκλοφορίας: 1995

Θετικά: Σενάριο για λίγους, πρωτοποριακό σχέδιο, πατέρας του Matrix

Αρνητικά σημεία: Κανένα, ή τουλάχιστον δεν φαίνονται εκ πρώτης όψεως για να του τα καταλογίσεις.

Η αξιολόγησή μας: 5/5 – Δίχως Υπερβολές αριστούργημα, και για αυτό κυκλοφορούσε η δεύτερη συνέχεια της ταινίας το 2017.

Για να μην υπάρξουν παρερμηνείες ο ελληνικός τίτλος της ταινίας είναι «Το φάντασμα στο κέλυφος».

Μερικές αράδες κώδικα μηχανής συνθέτουν ένα απλό πρόγραμμα για κάποια γλώσσα προγραμματισμού σε Η/Υ. Μα κάτι τέτοιο δεν είναι και το ανθρώπινο DNA; Πληροφορίες για την ανθρώπινη μηχανή; Θα μπορούσε να θεωρηθεί το προγραμματάκι που μόλις έγραψες στην BASIC ως “νέα ζωή”; Και τότε ποιο ρόλο θα είχε το διαδίκτυο σε όλη αυτή την φάση;

Έχεις φρικάρει με αυτά που σου λέω, με περνάς για σαλταρισμένο. Να σε καθησυχάσω λοιπόν, λέγοντας σου πως αυτά δεν είναι δικές μου ιδέες, αλλά της cult sci-fi anime ταινίας που σου προτείνω σήμερα.

Όπως πολύς κόσμος, έτσι και εγώ, έπαθα χοντρή ζημιά όταν είδα το The Matrix. Το θέμα είναι ότι δεν είχα δει το Ghost in the Shell ακόμα. Διότι αν το είχα δει, ίσως να είχα αναφωνήσει “Α τους αλήτες, κλέβουν το Ghost!“.

Δε θα ήθελα να παρεξηγήσεις το φιλμ ως μια σαχλή παιδική ταινία. Το προχωρημένο (ακόμα και για την εποχή μας) σενάριο με τις φιλοσοφικές προεκτάσεις περί του τι είναι άνθρωπος, ψυχή και τα ρέστα, απλά σε αφήνει με το σαγόνι στο πάτωμα (μάζεψε και τα μάτια σου μαζί). Για το απίστευτο και πρωτοποριακό (για την εποχή του) σχέδιο τι να πω; Όσο για τον μελλοντικό κόσμο που βιώνουμε μέσω της ταινίας, πιστεύω ότι κάθε designer θα ζήλευε ακόμα και την τοστιέρα που υπάρχει σε αυτόν.

Όταν ένα πρόγραμμα (ο Puppet Master) αποκτά συνείδηση και πρόσβαση σε συνθετικό σώμα και ζητάει να αναγνωριστεί ως αυτόνομη μορφή ζωής, τότε νομίζω είναι η ώρα να εκραγεί ο εγκέφαλος σου.

Κυβερνοσώματα συνθετικά και οργανικοί εγκέφαλοι.

Αυτό είναι το μέλλον; Σε τρομάζει; Είναι απλά επιστημονική φαντασία;

Σενάριο, σκηνοθεσία, χαρακτήρες, μουσική. Χωρίς μεγάλη δυσκολία θα το χαρακτήριζα καλύτερο του Ματριξ, στα σημεία. Και ευτυχώς λείπουν οι πολλες- πολλές mucho σκηνές και το άχρηστο ‘ξύλο’ (ευτυχως οι Ιαπωνες δεν ειναι αμερικανάκια).

Παρατήρηση: Όσο και αν υπάρχουν κάποια τρανταχτά πράγματα που θυμίζουν Μatrix (τα πράσινα νούμερα στην αρχή(!), οι συνδέσεις στο σβέρκο) η γενικότερη ιδέα πίσω από την ταινία, νομίζω ότι ειναι πολύ πιο κοντά στον Νευρομάντη του William Gibson

Mαλιστα υπάρχουν στοιχεία και απο τα 2 επόμενα της τριλογίας, (Count Zero, Mona Lisa Overdrive), χωρίς να μπορώ να θυμηθώ ακριβώς τι έχει πάρει απο το καθένα.

Ο προβληματισμός γύρω απο τις Α.Ι, καθως και η ‘ασαφής’ έννοια του σώματος, της ψυχής κ.λπ. σε συνδυασμό με τον σκοτεινό, απειλητικό, βρώμικο κόσμο του μέλλοντος, όπου ο απλός πολίτης είναι puppet μεγαλύτερων και περίπλοκων δυνάμεων, θεωρώ ότι ειναι η ραχοκοκαλιά του σεναρίου.

Και φυσικά, Ναι, ειναι η καλύτερη ταινία που έχω δει πάνω στο είδος του, χιλιάδες φορές καλύτερο απο το τραγικό Johnny Mnemonic.
Συνίσταται ανεπιφύλακτα στους λάτρεις της ΕΦ, του Matrix, του Gibson, και του καλού Μanga γενικότερα.

Ας περάσουμε τώρα στο Διά ταύτα κι ας ασχοληθούμε λίγο με το περιεχόμενο της ταινίας και γιατί πραγματικά είχε κάνει τόση αίσθηση στο ευρύ κοινό που αναγκάστηκαν οι δημιουργοί του και να κυκλοφορήσουν δεύτερο μέρος αυτού του φιλμ.

Θα σας το θέσω όσο πιο απλά γίνεται, το Ghost In The Shell (1995) ήταν ταινία σταθμός στον τομέα του animation, και αυτό το σκεπτικό προκύπτει από το γεγονός ότι έως και σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που κάθονται να ξαναδούν ετούτο το έργο, κάτι που μπορείτε να το διαπιστώσετε άμεσα σε διάφορα φόρουμ με κινηματογραφόφιλους που αναφέρονται συχνά – πυκνά στο όνομα του για να το συγκρίνουν με τις κορυφαίες ταινίες στο είδος.

Επίσης, μην ξεχνάτε πως τον καιρό που γυρίστηκε το Ghost In The Shell, περίπου πριν δυόμιση δεκαετίες, δεν υπήρχαν τα σημερινά τεχνικά μέσα για να προσδώσουν οι δημιουργοί του περαιτέρω εφέ και εμφανισιακές λεπτομέρειες σε αυτό το δημιούργημα, παρόλα αυτά,, αποδείχθηκε έμπρακτα πως είναι εφικτό να φτιαχτεί ένα εξαιρετικό έργο κινουμένων σχεδίων, ακόμη και μετά τόσα λίγα μέσα, κάτι που αντικειμενικά θα πρέπει να αφυπνίσει τις εταιρείες παραγωγής του σήμερα που σπαταλούν εκατομμύρια δολάρια φτιάχνοντας αρλούμπες, χωρίς να έχει ουσία το φιλμ τους, με αποτέλεσμα στέκονται μόνο στο περιτύλιγμα.