Ενημέρωση: Το άρθρο αυτό γράφτηκε τον Απρίλιο του 2013, λίγες μέρες μετά την ανακοίνωση διακοπής της υπηρεσίας Google Reader. Προέβλεψε σωστά την άνθηση νέων RSS Reading υπηρεσιών και το ότι το Flipboard και το Zite θα γίνουν ισχυροί παίκτες στο χώρο. Γίνεται αναφορά και στο Feedly το οποίο, την εποχή που γράφονταν το άρθρο, ήταν μια μικρή ασήμαντη εταιρία ενώ τον Ιούλιο του 2013 έγινε ο μεγαλύτερος “παίκτης” στον χώρο του News Feed Aggregation. Η μετά-Google Reader εποχή συνεχίζει να δίνει αφορμές για προβληματισμό σχετικά με το μέλλον του News Aggregation , την σχέση των aggregators με τα social media και το πως πρέπει να αλληλοσυμπληρώνονται.
Έχουν περάσει κάποιες μέρες από την ανακοίνωση της Google προς στα παγκόσμια Ιντερνετς ότι σκοπεύει να καταργήσει την υπηρεσία Google Reader τον Ιούλιο του 2013 και είναι καιρός για μια ψύχραιμη αποτίμηση του θέματος. Κατά την γνώμη μου, η δυσάρεστη αυτή εξέλιξη είναι η σημαντικότερη είδηση του χώρου της πληροφορικής τα τελευταία χρόνια. Σημαντικότερη από την δημιουργία του Facebook. Σημαντικότερη από την δημιουργία του Twitter. Σημαντικότερη από την γέννηση και την ωρίμανση των Social Media. Σημαντικότερη από την μετακίνηση του relevance των Mass Media από την τηλεόραση στο Δίκτυο.
Ναι. Τόσο Σημαντική.
Για όσους δεν γνωρίζουν ακόμα τι ακριβώς είναι το Google Reader , αφήστε με να σας δώσω ένα παράδειγμα μιας υποθετικής καθημερινότητας (Που είναι εδώ και 8 χρόνια πραγματική καθημερινότητα όλων όσων χρησιμοποιούμε Google Reader)
Ο μέσος χρήστης του Internet, που δεν κάνει χρήση υπηρεσιών RSS, περνάει το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου του “μέσα” στον Browser, τριγυρνάει, σχεδόν σαν χαμένος ανάμεσα στα αγαπημένα του site, ανέχεται διαφημίσεις που πετάγονται δεξιά, αριστερά, ανάμεσα στις παραγράφους και του αποσπούν την προσοχή. Ποτέ δεν είναι σε θέση να γνωρίζει με μια μόνο ματιά, πότε και που έχει δημοσιευτεί ένα καινούργιο άρθρο, με αποτέλεσμα να κυκλοφορεί αδιάκοπα (να “σερφάρει” για να θυμηθούμε μια αρχαία ορολογία) ψάχνοντας για το “καινούργιο”.
Επίσης η “αναγνωστική” εμπειρία δεν είναι ομοιόμορφη. Το site Χ , δημοσιεύει τα άρθρα του με τον Α τρόπο, το site Ψ με τον Β τρόπο. Ο αναγνώστης πρέπει να αλλάζει συνέχεια “τρόπο χειρισμού” στο κάθε site για να κάνει κάτι που θα έπρεπε να είναι αυθόρμητο, αλλά δεν είναι: Να διαβάσει την είδηση.
Ο μέσος χρήστης του Internet που κάνει εδώ και δέκα σχεδόν χρόνια χρήση υπηρεσιών RSS (όπως το Google Reader) δεν κάνει τίποτε από τα παραπάνω. Απλά μπαίνει στην σελίδα του Google Reader ή ακόμα καλύτερα μπαίνει σε μία ειδική εφαρμογή που συνεργάζεται με το Google Reader και βλέπει συγκεντρωμένες όλες τις νέες ειδήσεις από όλα τα αγαπημένα του site σε ένα ομογενές περιβάλλον, που ενθαρρύνει την ανάγνωση, χωρίς διαφημίσεις, χωρίς banner. Σαν μια εφημερίδα με περιεχόμενο προσαρμοσμένο στα γούστα του. Μια εφημερίδα που ανανεώνεται συνέχεια 100 φορές το λεπτό.
Και όλα αυτά δωρεάν και χωρίς διαφημίσεις. Και όλα αυτά υπάρχουν εδώ και 10 σχεδόν χρόνια. Πριν ακόμα γίνουν οι Ολυμπιακοί αγώνες στην Ελλάδα. Πρίν πάρουμε το Euro. Τόσο παλιά!
Το ερώτημα που αυθόρμητα γεννιέται είναι “Γιατί αυτή η υπηρεσία δεν έχει κατακτήσει τον κόσμο και δεν έχει καταργήσει, η εν πάσει περιπτώσει, δεν έχει βρει μια θέση δίπλα στο παραδοσιακό browsing όλα αυτά τα χρόνια;” Γιατί αφορά , σύμφωνα με την Google , “μια μειοψηφία ανθρώπων”;
Λοιπόν, με βάση την προσωπική μου εμπειρία , όλα αυτά τα χρόνια , δεν θυμάμαι ούτε μία περίπτωση στην οποία να έδειξα σε κάποιον πως να φτιάξει ένα δικό του RSS FEED , δηλαδή την συλλογή των αγαπημένων του site, και μετά να διαβάζει το “περιεχόμενο” τους μέσα σε κάποιον Reader και ο συγκεκριμένος κάποιος να μην έγινε φανατικός οπαδός του RSS Reading (και στην προκειμένη περίπτωση Google Reader, μια και μέχρι σήμερα η Google είχε την καλύτερη RSS υπηρεσία). Μάλιστα οι περισσότεροι μου λένε , ίσως με κάποια υπερβολή “Νίκο , από τότε που μας έδειξε το Google Reader, μας άλλαξε η ζωή”.
Τι συμβαίνει λοιπόν; Γιατί η Google ψεύδεται τόσο ξεδιάντροπα όταν λέει ότι “Το ποσοστό όσων χρησιμοποιούν Google Reader είναι μικρό και αυτός είναι ο λόγος που το αποσύρουμε”;
Τρίχες. Τον Αύγουστο του 2012 , σύμφωνα με αυτήν εδώ την έγκυρη στατιστική ανάλυση το Facebook “εστειλε” προς το υπόλοιπο Ιντερνετ 70.000.000 referrals. Τον Φεβρουάριο του 2012 το Google Reader έστειλε 30.000.000 referrals. Το πολυδιαφημισμένο σκουπίδι που λέγεται Google Plus έστειλε μερικές χιλιάδες referals. Το συγκεκριμένο Social Network είναι τόσο κωμικά ασήμαντο που , κοίτα τα referrals του στο διάγραμμα , σούρνονται στο πάτωμα του άξονα ΧΧ’ σαν ψόφιο φίδι. Και η Google διάλεξε να κρατήσει αυτό το παλιόπραμα ζωντανό, αντί του Google Reader!
Αυτό λοιπόν συμβαίνει! Το Facebook συμβαίνει! To Google Plus συμβαίνει! Αλλά και τα banners των διαφημίσεων στα αγαπημένα σου site συμβαίνουν. Τώρα που όπως έχουμε αναλύσει εδώ και εδώ αλλά και εδώ και επίσης εδώ ότι η παλιά τηλεόραση πέθανε (Θεός σχωρέστην) οι marketers έχουν βρεί πεδίο δόξης λαμπρό στα Social Media. Εκεί θέλουν να περνάς τον χρόνο σου. Εκεί θέλουν να βλέπεις τι καινούργιο δημοσιεύτηκε στο αγαπημένο σου ειδησειογραφικό site (επειδή το έκανε share ο κολλητός σου). Διότι εκεί , στο facebook, στο αστείο google plus, στα αγαπημένα σου site, έχει και κάτι banner ΝΑ (με το συμπάθιο), ωραία και λαχταριστά , σε καλούν να τα πατήσεις.
Οι διαφημιστές θέλουν τις διαφημίσεις τους. Και θέλουν να βλέπεις και εσύ διαφημίσεις για να μην γίνει disrupt ο φαύλος κύκλος. Θέλουν να πληρώνεις για να εγκαθιστάς στο ipad σου εφαρμογές που μιμούνται την λειτουργικότητα ενός RSS FEED αλλά είναι κλειδωμένα μόνο σε έναν πάροχο περιεχομένου (είναι τα περιβόητα e-zines που κάποιοι προσπαθούν να προωθήσουν και στην Ελλάδα πιθηκίζοντας το αποτυχημένο προπέρσινο πείραμα της Αμερικής)
Οι marketers προσδοκούν πολλά από τα social media τώρα που (να μην τα ξαναλέμε) πέθανε η παλιά τηλεόραση. Γιαυτό και αλλάζουν τους αλγόριθμους του Facebook για να μην είναι πλέον τόσο εύκολο να πριμοδοτήσεις τζάμπα με Like και Share την αγαπημένη σου Facebook Page, η το αγαπημένο σου Site. Θέλουν να πατήσεις “Promote” (που κοστίζει) , θέλουν να πληρώσεις χρήματα για να βάλεις banner (που κοστίζει).
Για να μην παρεξηγηθώ θέλω να τονίσω ότι δεν είμαι εναντίον των social media. Τουναντίον είμαι ανεπιφύλακτα υπέρ, διότι καλύπτουν ένα κενό (αυτό της κοινωνικότητας της γνώσης) που τα rss feeds δεν μπορούν να ικανοποιήσουν. Δεν είμαι κάν εναντίον των διαφημίσεων, εφόσον και ο δικός μου ιστοτόπος από τις διαφημίσεις των banners συντηρείται.
Είμαι όμως υπέρ της ελεύθερης επιλογής και πιστεύω ότι εάν κάποιος επιθυμεί να διαβάζει τα άρθρα που τον ενδιαφέρουν σε ένα ασύγκριτα ανώτερο περιβάλλον όπως αυτό των readers πρέπει να είναι ελεύθερος να το κάνει και όσο για το μοντέλο εμπορικής βιωσιμότητας , αυτό θα το βρούμε αργότερα.
Ήδη χρησιμοποιώ εδώ και ένα χρόνο δύο υπέροχες εφαρμογές που είναι κατά κάποιο τρόπο τα “πνευματικά παιδάκια” του κλασσικού RSS READER που χρησιμοποιούσα εδώ και χρόνια. Πρόκειται για το “Zite” και για το “Flipboard” που ενσωματώνουν σε μεγάλο βαθμό την λειτουργικότητα που ήδη ανέπτυξα , αλλά που επιπλέον υποστηρίζονται από μια ομάδα ειδικών που σταχυολογεί από το παγκόσμιο ιντερνέτ και ένα σωρό άλλες ειδήσεις και μου τις προτείνει για ανάγνωση ώς σχετικές με το προφίλ των ενδιαφερόντων μου. Χωρίς υπερβολή, εάν μου λέγαν ότι μπορώ να κρατήσω μόνο τρεις εφαρμογές στο ipad μου θα κράταγα το Zite και το Flipboard και το email Μου.
Θα ζήσουμε πολύ ενδιαφέρουσες εξελίξεις H RSS εφαρμογή “Reeder” (με δύο e) ανακοίνωσε ότι θα υποστηρίξει νέα , δικιά της λύση στα πρότυπα του Google Reader. Η δημοφιλέστατη εφαρμογή Mr. Reader ανακοίνωσε επίσης το ίδιο. Τo Zite ανακοίνωσε ότι θα αναπτύξει ολοκληρωμένη λύση και ελπίζω σύντομα να ανακοινώσει το ίδιο και το Flipboard.
Επίσης, ένας σχετικά νέος παίκτης στον χώρο, το Feedly ανακοίνωσε ότι θα κάνει reverse engineering το πρωτόκολλο που έχτισε η Google πάνω στο Open πρωτόκολλο RSS και θα το προσφέρει στο κοινό ως εναλλακτική λύση
Ίσως ο θάνατος του Google Reader να είναι τελικά καλός γιατί θα φέρει καινοτομίες. Είτε στους κλασσικούς Readers (Reeder, Mr. Reader, Feedly RSS) είτε στους “έξυπνους” readers (Zite, Flipboard)
Readers, ή αλλιώς: Διαβάστε ελεύθερα
