Σε γενικές γραμμές, μέσα από τα άπειρα ταξίδια που έχω διεξάγει μέχρι τώρα στη ζωή μου, αδιαμφισβήτητα θεωρούμε βετεράνος στις on the road εκδρομές στην Ευρώπη, με θετική συνέπεια να έχω τα εχέγγυα να σου προτείνω μία εναλλακτική διαδρομή για να γυρίσεις την Ιταλία από πάνω μέχρι κάτω.
Φύγε είτε από Πάτρα, ή έστω από Ηγουμενίτσα με προορισμό το Μπρίντιζι ή το Μπάρι, ωστόσο προτείνω να προτιμήσεις το δεύτερο ιταλικό λιμάνι. Κατευθύνσου από τον παραλιακό δρόμο προς Μολφέτα. Οι κωμοπόλεις Μολφέτα, Τράνι, Μπαρλέτα και Αντρια βρίσκονται πολύ κοντά μεταξύ τους και αξίζει να τις συμπεριλάβεις στη διαδρομή σου. Πριν ανέβεις προς Μπαρλέτα, θα μπορούσες να κάνεις μια βόλτα στην περιοχή Τρούλι, όπου θα δεις πεδιάδες αποτελούμενες από σπίτια με τρούλους και θα πιεις καφέ στο Αλπορομπέλο.
Συνεχίζοντας προς τα πάνω, στη Φότζια θα αντιμετωπίσεις το πρώτο σου μεγάλο πρόβλημα: να πάω στη Νάπολη ή να πάω στο καλό; Η Νάπολη είναι πανέμορφη αλλά και μία από τις πιο αφιλόξενες πόλεις της Ιταλίας. Μπορείς να βρεθείς κλαμένος, κλεμμένος και δαρμένος πριν προλάβεις να πεις Μαραντόνα. Παίρνεις την autostrada μέχρι το Τέρμολι και μετά συνεχίζεις από τον παραλιακό μέχρι την Πεσκάρα. Η Πεσκάρα, που σημαίνει πόλη του ψαριού, είναι κούκλα, με γραφικό λιμάνι, παραλία με φοίνικες (για μπάνιο, δεν λέει).
Στο ίδιο ύψος της Ιταλίας, αλλά από την άλλη μεριά, βρίσκεται η Ρώμη. Συστάσεις για τη Ρώμη δεν θα σου κάνουμε, γνωρίζεις πού θα πας. Συνεχίζεις προς Ουρμπίνο, μία μεσαιωνική πόλη, ατμοσφαιρική, ρομαντική, με κάστρο, μόνο παλιά σπίτια, ωραία καφέ. Στο δρόμο προς Περούτζια, κάνε στάση στην Ασίζη, την πόλη του Αγίου Φραγκίσκου, με σημαντική ιστορία για τους καθολικούς. Η Περούτζια είναι απαραίτητη στάση για μία διανυκτέρευση. Προσοχή στο αυτοκίνητο, στην τσέπη σου, στο σκύλο σου. Εκεί όλα κλέβονται και οι φασαρίες, οι μικροτσαμπουκάδες είναι καθημερινότητα.
Μετά μπαίνεις στην Τοσκάνη, κατευθύνεσαι προς τη Σιένα κι ερωτεύεσαι. Την πόλη, την ντόπια που τρώει παγωτό σε ένα πλακόστρωτο δρομάκι. Αν βρεθείς εκεί στις 2 Ιουλίου ή στις 16 Αυγούστου θα δεις έναν παραδοσιακό αγώνα με άλογα ανάμεσα στις γειτονιές της πόλης.
Ανηφορίζεις προς Φλωρεντία, την πόλη-μουσείο, την πόλη με τα χίλια μουσεία, την πιο artistic πόλη του κόσμου. Θα φας καλά και θα πιεις πολύ καλό κρασί. Μπορείς να μείνεις εκεί για πάντα. Ξεκόλλα.
Κατευθύνεσαι προς Βιαρέτζιο, που έχει ωραία διαδρομή, στα δεξιά σου έχεις τα Απέννινα (όπου έχουν γυριστεί πολλά spaghetti western) και αριστερά τη θάλασσα. Συνεχίζεις προς Λα Σπέτσια και περνάς από το Τσίνκουε Τέρε, το κάποτε glamorous και τώρα παρακμιακό Πόρτο Φίνο. Σ’ αυτό το κομμάτι της Ιταλίας μπορείς να περάσεις όλες σου τις διακοπές. Ωραίες παραλίες, μπαράκια, καλό φαγητό.
Γένοβα: Λίγο πιο βόρεια, με δυο τρία πράγματα να δεις. Αρκεί να μην τα δεις βράδυ, κοντά στο λιμάνι, όπου φοβάσαι και τη σκιά σου. Μιας που έφτασες τόσο βόρεια, θα περάσεις από Μιλάνο για μια βόλτα στις βιτρίνες. Για φινάλε μία ρομαντική πινελιά. Μάλλον δύο: η πόλη του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας, Βερόνα, με αυτό το κοκκινωπό χρώμα στα κτίρια να φτιάχνει ατμόσφαιρα. Και μετά, λίγο πριν από την επιστροφή στην Ελλάδα, Βενετία: κανάλια και γόνδολες, ιστορία και υστερία. Πρέπει να τη δεις μία φορά στη ζωή σου.