Ψάχνεις να βρεις μια καλή σειρά να δεις. Και συνεχώς πέφτεις πάνω σε μετριότητες και κάτω. Και λες πάνε οι καλές οι εποχές, χάλασαν οι σειρές. Και είναι γεγονός βέβαια ότι σπανίζουν πλέον οι καλές τηλεοπτικές σειρές και μάλιστα οι καινούργιες. Αυτές που με το που θα αρχίσουν να παίζουν θα σε κερδίσουν. Πάντα όμως θα υπάρχει μια ή πολλές νέες σειρές που θα σπάνε τον κανόνα της μετριότητας και θα κάνουν αυτό που πολύ λαϊκά θα λέγαμε «παπάδες». Φέτος είναι αλήθεια ότι δεν ήταν λίγες οι καινούργιες σειρές που αποδείχθηκαν κατώτερες των προσδοκιών του φιλοθεάμονος κοινού αλλά από την άλλη δεν ήταν λίγες και οι καλές. Και το House of Cards αναμφίβολα εντάσσεται στις καλές. Στις πολύ καλές. Στις «πω ρε τι βλέπω» καλές.
Σχεδόν τα πάντα σε αυτή τη σειρά είναι ξεχωριστά. Οι χαρακτήρες, η σκηνοθεσία, οι ερμηνείες, οι προβληματισμοί που απορρέουν από τα δρώμενα. Το κεντρικό πρόσωπο στη σειρά βεβαίως είναι ο φοβερός και τρομερός Kevin Spacey, ωστόσο δεν πρόκειται για μια σειρά που τα πάντα εξαρτώνται από τον κύριο πρωταγωνιστή και ο οποίος την “κρατάει” μόνος του. Εκτός από αυτόν όλοι οι υπόλοιποι και όλα τα υπόλοιπα έχουν στηθεί με αξιοθαύμαστη λεπτομέρεια και σε πλήρη αρμονία.
Αυτό που δείχνει η σειρά είναι απλά και στεγνά πολιτική. Ούτε δράση, ούτε σασπένς, ούτε μεγάλα cliffhangers. Μόνο πολιτική. Και επομένως εντάσεται στην κατηγορία love it or hate it. Κάποιος που δεν προτιμά το είδος αυτό, θα τη βρει ίσως την πιο ανιαρή σειρά που είδε ποτέ, αλλά όποιος του αρέσουν οι γραβάτες, οι ομιλίες, τα λεφτά, οι τυπικές “ευγένιες” και γενικώς η μανούρα της ενασχόλησης με τα κοινά, θα την εκτιμήσει αρκετά. Ο κεντρικός ήρωας είναι ο Francis (Frank) Underwood. Majority whip της πλειοψηφίας των Δημοκρατικών στο Κογκρέσο, ένα σκαλοπάτι κάτω από τον πρόεδρο της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος δηλαδή. Για όσους δεν γνωρίζουν τα περί αμερικάνικου τρόπου διοίκησης, το κόμμα από το οποίο βγαίνει ο Πρόεδρος δεν διοικείται από αυτόν, όπως συμβαίνει στην Ελλάδα για παράδειγμα. Βεβαίως η ΚΟ υπάρχει για να στηρίζει τα νομοσχέδια που καταθέτει η Κυβέρνηση, ο πρόεδρός της όμως δεν είναι ο Πρόεδρος των ΗΠΑ. Η θέση αυτή ανατίθεται σε άλλο άτομο. Μεταξύ του προέδρου της ΚΟ όμως και των βουλευτών υπάρχει αυτό που οι αμερικάνοι λένε majority whip. Ένα άτομο (ο Underwood εν προκειμένω) το οποίο φροντίζει να τηρείται απαρέγκλιτα ει δυνατόν η κομματική πειθαρχία. Αυτό το άτομο βεβαίως μπορεί και έχει πρόσβαση σε ποικίλες διαδικασίες, αξιώματα και άτομα μέσα και έξω από την Κυβέρνηση και το Κογκρέσο. Μπορεί να γίνει το άτομο κλειδί για οποιαδήποτε πολιτική εξέλιξη και στην περίπτωση του Frank Underwood μιλάμε για κάτι παραπάνω από ένα άτομο-κλειδί.
Ο δαιμόνιος αυτός χαρακτήρας έχει βάλει ως στόχο να καταφέρει να αναρριχηθεί όσο πιο ψηλά μπορεί και είναι αποφασισμένος να τα καταφέρει. Στο πρώτο κιόλας επεισόδιο τού στερείται η θέση του ΥΠΕΞ των ΗΠΑ (σε αντίθεση με ό,τι του είχε υποσχεθεί από τον Πρόεδρο) και σε όλη τη διάρκεια της πρώτης σαιζόν βλέπουμε τις προσπάθειες του Frank να φτάσει μέχρι και τη θέση του Αντιπροέδρου των ΗΠΑ. Πρόκειται για έναν άνθρωπο αποφασισμένο να πατήσει κυριολεκτικά επί πτωμάτων προκειμένου να πετύχει τους στόχους του. Οι τακτικές του, οι μηχανορραφίες του και ο τρόπος που χρησιμοποιεί τα πάντα και τους πάντες θα σε κάνουν να αναρωτηθείς αν ο Frank είναι αυτό που λέμε βρώμικος πολιτικός ή κάποιος μαφιόζος. Διότι ναι μεν η δράση του είναι μέσα στα πλαίσια του αξιώματός του, ωστόσο σε αρκετές περιπτώσεις δεν διστάζει να λερώσει μέχρι κι ο ίδιος τα χέρια του αν είναι προς το συμφέρον του.
Η σειρά παρουσιάζεται με έναν αριστουργηματικό σκηνοθετικό τρόπο μέσα από την οπτική του Frank. Σε όλη τη διάρκεια του επεισοδίου ο Frank απευθύνεται στον τηλεθεατή σε εξομολογητικό τόνο και του αποκαλύπτει τις προθέσεις του, τα συναισθήματά του, τα σχόλιά του για όσους τον περιβάλλουν και πολλές φορές ακόμα και την ανησυχία του. Προσωπικά, το συγκεκριμένο “κόλπο” δεν το έχω ξαναδεί σε άλλη σειρά και οφείλω να ομολογήσω ότι είναι αρκετά αποτελεσματικό. Σε κάνει να υποστηρίζεις τον πρωταγωνιστή παρόλο που σε πολλά από αυτά που κάνει είσαι αντίθετος. Και κυρίως σε βάζει στο “παιχνίδι” από το πρώτο λεπτό και σου δίνει την αίσθηση ότι ο Frank ξέρει ότι τον παρακολουθείς. Είναι κάτι καινούργιο αν μη τι άλλο και πολύ διασκεδαστικό.
Στις τεχνικές λεπτομέρειες τώρα, στο καστ βλέπει κανείς φοβερούς ηθοποιούς όπως η Robin Wright, o Michael Kelly, η Kate Mara και ο Corey Stoll. To σενάριο είναι γραμμένο από τους Kate Barnow, Andrew Davies, Michael Dobbs, Sam Forman και Beau Willimon και σκηνοθετούν οι James Foley, Allen Coulter, David Fincher και Carl Franklin. Η σειρά έκανε πρεμιέρα στο Netflix με έναν ξεχωριστό τρόπο: και τα 13 επεισόδια της πρώτης σαιζόν ανέβηκαν στο site του Netflix την 1η Φεβρουαρίου 2013 με το σκεπτικό ότι πλέον ο πιο συνηθισμένος τρόπος που βλέπει κανείς μια σειρά είναι όλα τα επεισόδια μαζεμένα. Και αν κάποιος θελήσει να τα δει ξεχωριστά μπορεί επίσης να το κάνει. Καλή ιδέα, ομολογουμένως. Το πότε ακριβώς ξεκινά η 2η δεν έχει γίνει ακόμα γνωστό, αλλά η παραγωγή έχει ήδη ξεκινήσει. Και μετά από το φινάλε της 1ης, σίγουρα υπάρχουν πολλά να δούμε ακόμα.
Τα μηνύματα που περνάνε τα επεισόδια στο House of Cards είναι και κοινωνικά και πολιτικά. Ένας προβληματισμός που τίθεται κυρίως είναι το αν όντως η πολιτική είναι κάτι βρώμικο και ειδεχθές ή κάτι το οποίο βοηθά το κοινωνικό σύνολο. Είναι οι πολιτικοί σαν τον Underwood ή υπάρχει και η άλλη πλευρά του νομίσματος; Έχουν αξία οι ψεύτικες εκδηλώσεις και οι ψεύτικοι έρανοι για τα “καημένα” τα παιδάκια της Αφρικής από “φιλανθρωπικά” ιδρύματα τα οποία συμπεριφέρονται στυγνά και απάνθρωπα στους εργαζομένους τους; Είναι η οικογένεια πάνω από την πολιτική; Πολλά τα ερωτηματικά και οι σκέψεις που προκύπτουν αν δει κανείς εις βάθος τα όσα διαδραματίζονται στη σειρά. Το καλό είναι, ωστόσο, ότι δεν επιχειρείται ναι περαστεί κάποια γραμμή από τους σεναριογράφους, ούτε να σταλεί κάποιο πολιτικό μήνυμα. Τα πάντα επαφίονται στην κρίση του κάθε τηλεθεατή.
Αξίζει οπωσδήποτε μια δοκιμή από όλους, είτε σας αρέσει είτε όχι το είδος. Μόνο και μόνο για τον αξεπέραστο Kevin Spacey και τις απίστευτες ατάκες του Frank Underwood!
Bad for the greater good…
Δείτε παρακάτω ένα από τα trailer της τηλεοπτικής σειράς House of Cards.
. Ψάχνεις να βρεις μια καλή σειρά να δεις. Και συνεχώς πέφτεις πάνω σε μετριότητες και κάτω){kind=link}