Oι βουλευτές στην Ελλάδα έχουν μετατραπεί σε διακοσμητικό ουσιαστικά στοιχείο. Στις ερωτήσεις τους οι υπουργοί σπάνια απαντούν. Και συνήθως το πράγμα ξεχνιέται. Ο πρώην βουλευτής Ψαχαρόπουλος έχει ετοιμάσει ένα ενδιαφέρον βιβλίο με τίτλο «Οι βουλευτές ερωτούν και οι υπουργοί δεν απαντούν».
Επίσης, συχνά οι απαντήσεις είναι ανεπαρκέστατες. Ενσωματώνουν το σχολιασμό κάποιου προέδρου φορέα και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Με τον προηγούμενο κανονισμό, αν ο υπουργός δεν απαντούσε σε 15 ημέρες, τότε η ερώτηση μετατρεπόταν αυτόματα σε επερώτηση και πήγαινε κατευθείαν σε συζήτηση στη Βουλή. Τώρα κι αυτό καταργήθηκε.
Μόνο οι επίκαιρες ερωτήσεις έχουν ελπίδα να ακουστούν αλλά μόνο αν τις εγκρίνουν τα κόμματα και η περίφημη «Διάσκεψη των Προέδρων». Καθαρά ελληνοβαλκανικής έπνευσης θεσμός η «Διάσκεψη», αποφασίζει σε πόσες συνεδριάσεις της αρμόδιας Επιτροπής και της Ολομέλειας της Βουλής (σπανιότατα σε παραπάνω από 3 συνεδριάσεις) θα συζητηθεί κάποιο νομοσχέδιο. Για το οποίο ενδεχόμενα έχουν εργαστεί ειδικοί επιστήμονες για μήνες ολόκληρους! Και οι βουλευτές τελικά το «επεξεργάζονται» σε δύο ή τρεις μοναχά συνεδριάσεις! Εχουμε επίσης έτσι το απίθανο φαινόμενο να εγγράφονται βουλευτές επί της αρχής του νομοσχεδίου και, λόγω έλλειψης χρόνου, να παίρνουν το λόγο και να ομιλούν για ένα σχέδιο αφού έχει ήδη κατ’ αρχήν ψηφιστεί. Αλλά και με τα μισά του άρθρα ήδη ψηφισμένα…
Επίσης, η Διάσκεψη αποφασίζει ποιες επερωτήσεις θα συζητηθούν -δεν πάνε δηλ. με σειρά κατάθεσης όπως παλιά αλλά με βάση τις θελήσεις της κομματικής νομενκλατούρας- και ποιες επίκαιρες ερωτήσεις. Αλλά και στις επίκαιρες ακόμη η διαδικασία εξοντώνει το βουλευτή.
Ο πρόεδρος διαβάζει το κείμενο της ερώτησης (ο βουλευτής δηλ. δεν παίρνει το λόγο), ο υπουργός απαντά για 2 λεπτά, ο βουλευτής παίρνει το λόγο για άλλα 2 λεπτά και κλείνει βέβαια ο υπουργός με 2 ακόμη λεπτά, που συνήθως με την ανοχή του προεδρείου παραβιάζει. Ενας απλός βουλευτής που δεν χαίρει της υποστήριξης -και της προστασίας- της κομματικής ιεραρχίας είναι σχεδόν απόλυτα φιμωμένος.
Εκεί όμως που το πράγμα είναι σχεδόν τραγικό, είναι στις μοναδικές πια σήμερα ενδιαφέρουσες συζητήσεις της Βουλής, αυτές επί επιπέδου αρχηγών κομμάτων.
Οι βουλευτές εκεί επιτρέπεται μοναχά να ακούν και να χειροκροτούν. Σαν γλάστρες σε τηλεοπτική εκπομπή. Απαγορεύεται να αποδοκιμάσουν, να ερωτήσουν ή να μιλήσουν. Μόνο να χειροκροτήσουν επιδοκιμαστικά μπορούν. Αλλα και στα νομοσχέδια οι δυνατότητές τους είναι απελπιστικά περιορισμένες με βάση τον κομματοβαρή κανονισμό του κ. Κακλαμάνη, που όμως χαϊδεύει και η Ν.Δ.
Πέραν των όσων ανέφερα για τον περιορισμό των ωρών συνεδριάσεων, αν ένας βουλευτής τύχει να εγγραφεί (ηλεκτρονικά πάντα) σε κάπως καλή σειρά (να μη μιλήσει δηλ. μεταξύ 12-3 τα ξημερώματα), οφείλει να ακολουθήσει τους εισηγητές των κομμάτων, τους όποιους ειδικούς αγορητές, τους κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους και ενδεχόμενα όποιους υπουργούς αποφασίσουν να εμπλακούν στη συζήτηση και τις ανταπαντήσεις των κοινοβουλευτικών εκπροσώπων.
Δηλαδή ο «τυχερός» βουλευτής θα μιλήσει γύρω στις 10-11 μ.μ. σε κενό συνήθως ακροατήριο, ενώ και οι περίπου 300 θα έχουν υπογράψει πως είναι παρόντες! Τραγελαφικές καταστάσεις, δηλαδή.
Γι’ αυτό ίσως τους θέλουν τους βουλευτές κι ανεπάγγελτους. Για να μην μπορούν να διαμαρτύρονται, να είναι ουσιαστικά υπάλληλοι των κομμάτων και να ελπίζουν στην επανεκλογή τους για να εξασφαλίζουν τα προς το ζην. Κάποιοι βέβαια εξασφαλίζουν περιέργως άνετη διαβίωση και πλούσιες προεκλογικές δαπάνες. Μαγική εικόνα. Ποιος θα την ξεδιαλύνει;
