Και όμως οι απαρχές του «Θα φύγετε με ελικόπτερο!» δεν βρίσκονται στη φυγάδευση των πολιτικών ηγετών κάποιας λατινοαμερικανικής χώρας, αλλά στην «πτώση της Σαϊγκόν», εν έτει 1975.
Ήταν δυο το μεσημέρι της 29ης Απριλίου 1975 στην πρωτεύουσα του Νότιου Βιετνάμ όταν οι αμερικανικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί ξεκίνησαν να παίζουν το τραγούδι «White Christmas», τον κωδικό σινιάλο που περίμεναν χιλιάδες Αμερικανοί πολίτες και συνεργάτες τους στην πόλη για να μεταβούν στα σημεία όπου θα τους παραλάμβαναν τα ελικόπτερα. Η Εαρινή Επίθεση του στρατού του Βορείου Βιετνάμ είχε εξελιχθεί ανέλπιστα καλά, με συνεχείς προελάσεις προς τοn Νότο και τώρα βρισκόταν κυριολεκτικά έξω από τη Σαϊγκόν, πολύ νωρίτερα απ’ ό,τι υπολόγιζε η Ουάσιγκτον. Οι φήμες για τα επακόλουθα των νικών των κομουνιστών οργίαζαν: ομαδικοί τάφοι, βιασμοί, ανεξέλεγκτη αιματοχυσία. Παρότι κάποια τμήματα του νοτιοβιετναμέζικου στρατού πολεμούσαν ακόμη, η Σαϊγκόν, μια πόλη που δεν είχε γνωρίσει εκτεταμένες εχθροπραξίες κατά τη διάρκεια του πολέμου, δεν ετοιμαζόταν για μάχη. Το μέλλον ήταν προδιαγεγραμμένο και όλοι ετοιμάζονταν για την επόμενη μέρα.
Χιλιάδες κόσμος έξω από την αμερικάνικη πρεσβεία πρόσφεραν ως αντάλλαγμα ό,τι διέθετε ο καθένας για να βρεθεί σε κάποιο από τα ελικόπτερα.
Λίγες μέρες νωρίτερα, ο Αμερικανός Πρόεδρος Τζέραλντ Φορντ, που είχε διαδεχθεί τον Νίξον μετά την παραίτησή του, είχε κηρύξει το τέλος του πολέμου στο Βιετνάμ –τουλάχιστον σε ό,τι αφορούσε τις ΗΠΑ. Στη Σαϊγκόν παρέμεναν λίγο περισσότεροι από χίλιοι Αμερικανοί πολίτες, όμως η αμερικανική κυβέρνηση επεδίωκε να φυγαδεύσει όσο το δυνατόν περισσότερους Nοτιοβιετναμέζους, όχι τόσο από ανθρωπιστικά κίνητρα όσο για την προφύλαξη του διεθνούς γοήτρου της χώρας.
Η εκκένωση είχε ξεκινήσει ήδη από τον Μάρτιο, με τη χρήση αεροπλάνων, όσο το δυνατόν πιο διακριτικά και σε αργούς ρυθμούς, για να μην προκαλέσει την οργή του τοπικού πληθυσμού και στραφεί εναντίον των εναπομεινάντων Αμερικανών που τους εγκαταλείπουν στην τύχη τους. Με την επιχείρηση Babylift διασώθηκαν περίπου 2.000 ορφανά, όμως ο βομβαρδισμός του αεροδρομίου την 28η Απριλίου οδήγησε στην ενεργοποίηση της επιχείρησης «Συχνός Άνεμος» και τη χρησιμοποίηση ελικοπτέρων για την τάχιστη απομάκρυνση των Αμερικανών πολιτών και όσων τυχερών Nοτιοβιετναμέζων είχαν εξασφαλίσει την απομάκρυνσή τους. Οι πιο δραματικές στιγμές εξελίχθηκαν στην πρεσβεία των ΗΠΑ, το ένα από τα δύο μεγαλύτερα σημεία πρόσβασης των ελικοπτέρων στην πόλη. Χιλιάδες κόσμου είχε συγκεντρωθεί απ’ έξω εκλιπαρώντας και προσφέροντας ως αντάλλαγμα ό,τι διέθετε ο καθένας για να βρεθεί σε κάποιο από τα ελικόπτερα. Ο Αμερικανός πρέσβης Γκρέιαμ Μάρτιν, ο ντε φάκτο αρχηγός της επιχείρησης, λέγεται ότι άφηνε επίτηδες Αμερικανούς πολίτες πίσω, μεταξύ αυτών και τον ίδιο, για να μπορεί να ζητά κι άλλα ελικόπτερα που μετέφεραν τον κόσμο στα πλοία του αμερικανικού στόλου ανοιχτά της Σαϊγκόν.
Η επιχείρηση ολοκληρώθηκε στις 7:53 το πρωί της 30ής Απριλίου, με τη βοήθεια συνολικά 81 ελικοπτέρων που μετέφεραν σε 19 ώρες και 682 δρομολόγια 1.373 Αμερικανούς και 5.595 Nοτιοβιετναμέζους και σηματοδότησε το τέλος του πολέμου στο Βιετνάμ. Στις 11:30 της ίδιας μέρας το πρώτο τανκ των Bορειοβιετναμέζων εισέβαλε στο προεδρικό μέγαρο, λιγότερο από ένα χιλιόμετρο μακριά από την πρεσβεία…
