Led Zeppelin – IV (1971). Ιστορικός μουσικός δίσκος

Στους λίγους μήνες ύπαρξης αυτής της μουσικής στήλης, έχουμε γράψει πολλά αφιερώματα σε ιστορικούς δίσκους. Ομολογώ πως αυτή τη φορά άρχισα να γράφω με… βαριά καρδιά. Είναι μεγάλη ευθύνη για κάποιον να ασχοληθεί με ένα τόσο σπουδαίο μνημείο της παγκόσμιας μουσικής. Έναν δίσκο σταθμό, ένα μεγαλούργημα ενός ιστορικού γκρουπ.

Οι Zeppelin αποτέλεσαν ένα από τα βασικά ακούσματα-επιρροές των πατέρων του metal, Black Sabbath, και αυτό από μόνο του λέει πολλά. Το 1970 ήταν ήδη ένα πετυχημένο γκρουπ. Είχαν δέσει τέλεια το χίπικο, φολκ στοιχείο με το μπλουζ και ο κόσμος είχε αγαπήσει αυτόν το νέο ήχο στα τρία πρώτα άλμπουμ (Ι,ΙΙ,ΙΙΙ). Στο ΙV όμως οι Zeppelin κατέφεραν να παντρέψουν το ροκ εν ρολ με το χαρντ ροκ και να φθάσουν στην κορυφή που ουδέποτε ξεπέρασαν. Η πύλη του χαρντ ροκ είχε ανοίξει διάπλατα με τους Zeppelin να βρίσκουν την τέλεια ισορροπία. Κάτι παραπάνω από 42 λεπτά ροκ χείμαρρου με 8 κομμάτια να παρασέρνουν τους φίλους του γκρουπ, κι όχι μόνο αυτούς, στο άπειρο. Ηταν η καλύτερη απάντηση στην αρτηριοσκληρωτική κριτική από τα βρετανικά μέσα που τους ασκήθηκε. Αλλά ούτε κι αυτό ήταν αρκετό για τον Page.

Για να τιμωρήσει όλους αυτούς τους στενόμυαλους ξερόλες, που τους «έθαβαν» από το πρώτο κιόλας άλμπουμ, αποφάσισε ότι το ΙV θα κυκλοφορούσει δίχως όνομα. Κανένα διακριτικό του γκρουπ στο εξώφυλλο, κανένας τίτλος, καμία tracklist, κανένα όνομα των μελών παρά μόνο τέσσερα σύμβολα. Ενα για τον καθένα, τα οποία πυροδότησαν μία σεναριολογία περί αποκρυφισμού που κρατά μέχρι τις μέρες μας, ενώ για πολλούς ο IV είναι ο Four Symbols. Το ZoSo για τον Page, το triquetra για τον John Paul Jones, οι τρεις κύκλοι για τον John Bonham και ένα πούπουλο για τον Robert Plant. H ιδέα και το παροιμιώδες πείσμα του Page προκειμένου το άλμπουμ να κυκλοφορήσει έτσι, λέγεται ότι έστειλε πολλά μέλη της δισκογραφικής εταιρίας Atlantic στο νευρολόγο. Για εξώφυλλο επελέγη μια φωτογραφία ενός πίνακα του 19ου αιώνα που είχε βρει ο Plant.

Ένας πίνακας ετοιμόρροπος, πάνω σε έναν γκρεμισμένο τοίχο. Μέσα στο κάδρο, ένας γέροντας που λυγίζει στο βάρος του φορτίου του και πίσω από τα χαλάσματα (ανοίγοντας και το οπισθόφυλλο) ένα πολυόροφο κτίριο να προαναγγέλλει τη νέα εποχή. Στην εσωτερική πλευρά (σαλόνι) ένας ερημίτης να κοιτάζει στο σκοτάδι το χωριό το οποίο φωτίζει το αστέρι του Δαβίδ.

Πέρα από όλα αυτά, όμως, το άλμπουμ έμεινε στην ιστορία για το περιεχόμενό του, κάτι που επιδίωξε με θέρμη όπως προαναφέραμε, ο Page. Ο δίσκος «μπαίνει» με το μοναδικό Black Dog ένα Heavy Blues κομμάτι που έμεινε αξέχαστο, αμέσως μετά το Rock N’ Roll, ο τίτλος του οποίου τα λέει όλα. Οι ρυθμοί πέφτουν στο Battle Of Evermore, μία σπουδαία φολκ σύνθεση με συνοδεία το μαντολίνο του Jones και το ντουμπλάρισμα στα φωνητικά των Plant και Sandy Denny. Και εδώ έρχεται ο ύμνος. Το (δεν μπορώ να σκεφτώ κατάλληλο επίθετο) Stairway to Heaven που κατέχει μία από τις υψηλότερες θέσεις στην ιστορία της ροκ μουσικής. Προσωπικά, θεωρώ το σόλο του Page ισάξιο του Gilmour στο Comfortably Numb, ενώ ο Bonham στα ντραμς παραληρεί, κάνοντας τον ακροατή να ριγήσει. Ωρες ώρες αδυνατώ να συλλάβω το μεγαλείο αυτού του κομματιού και προσωπικά δε μου καίγεται καρφί που στιγματίστηκε από τα… ανάποδα μηνύματα και τους κρυμμένους απόκρυφους στίχους

Το εύθυμο Misty Mountain Hop, που διασκευάστηκε πολύ επιτυχημένα από τις «4 non Blondes», ανοίγει τη 2η πλευρά και ακολουθεί το Four Sticks, κομμάτι που πήρε τον τίτλο του από το παίξιμο του Bonham με τέσσερις μπαγκέτες. Το Going to California μάς χαλαρώνει ξανά για να κλείσει το μεγαλειώδες αυτό κεφάλαιο με τη διασκευή, When The Levee Breaks. Μακρόσυρτο δυναμικό με μια φυσαρμόνικα να συμπληρώνει τη κιθάρα , αλλά τα τύμπανα του Bonham είναι που κάνουν και εδώ όλη τη διαφορα. Το κομμάτι γνώρισε αρκετές ακόμα διασκευές από συγκροτήματα όπως WASP, A Perfect Circle και John Campbell.

Το ΙV έως τώρα έχει πουλήσει περισσότερα από 37 εκατομμύρια αντίτυπα και σύμφωνα με το Rolling Stone και είναι το 1ο από τα 100 καλύτερα ροκ άλμπουμ της ιστορίας στη λίστα του Classic Rock. Πέρα από τους αριθμούς, όμως, το συγκεκριμένο άλμπουμ άλλαξε πολλά στο ροκ, τόσο με το ρηξικέλευθο περιεχόμενό του, όσο και με την τάση που δημιούργησε. Φίλοι ή… εχθροί των Led Zeppelin, όλοι μας οφείλουμε ένα τεράστιο «ευχαριστώ» στο IV και τους δημιουργούς του, που παρότι είχαν μια σύντομη πορεία (8 άλμπουμ σε 10 χρόνια), μας χάρισαν τόσα πολλά. Η μοίρα όμως ήταν αχάριστη. Το 1975, ο Plant μαζί με την γυναίκα του Maureen, γλιτώνουν από θαύμα σε τροχαίο στην Ρόδο, ενώ το 1977 ο σπουδαίος τραγουδιστής χάνει τον 6χρονο γιό του Karac, από μία λοίμωξη. Σαν φόρο τιμής στη μνήμη του έγραψε το “All My Love” που συμπεριελήφθη στο studio LP του 1979, In Through the Out Door. Το 1980 η αυλαία του γκρουπ πέφτει με το θάνατο του αξεπέραστου John Bonham, ο οποίος βρέθηκε νεκρός στο κρεβάτι του από αναρρόφηση, μετά από ένα ξέφρενο βράδυ ποτισμένο στο αλκοόλ. Ηταν μόλις 32 ετών.

Tracklist:

• Black Dog
• Rock n’ Roll
• The Battle Of Evermore
• Stairway To Heaven
• Misty Mountain Hop
• Four Sticks
• Going To California
• When The Levee Breaks