Όσο μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου στο σχολείο (έχουν περάσει καμιά 25αριά χρόνια, οπότε μην περιμένετε και πολλά πράγματα), πάντοτε υπήρχε κάποιος αχώνευτος καθηγητής, κάποιος σπαστικός δάσκαλος, κάποιος που ακόμη και οι συνάδελφοί του δεν συμπαθούσαν. Βεβαίως, το να πω ότι μισούσα έναν καθηγητή είναι μάλλον τραβηγμένο, αλλά, εν πάσει περιπτώσει, αν καμιά φορά μου ξέφευγε και μία τέτοια εκτίμηση, φρόντιζα να είμαι μεταξύ φίλων – μην φάμε και καμιά αποβολή!
Υποθέτω ότι κάπως έτσι σκέφτηκε και η 14χρονη μαθήτρια του Γυμνασίου Χρυσοπηγής Χανίων, όταν δημιούργησε το δικό της γκρουπ στο Facebook με τον -αν μη τι άλλο- εύγλωττο τίτλο “Μισώ τη διευθύντρια της Χρυσοπηγής”! Είπατε τίποτα; Σας έπεσε βαρύ; Ε, λοιπόν, συνηθίστε το!
Από εδώ και στο εξής, τέτοιου είδους αντιδράσεις θα είναι ολοένα και πιο συχνές. Προσοχή, δεν θέλω να παρεξηγηθώ: δεν θεωρώ πως καλά έκανε η μαθήτρια, απλά σημειώνω ότι αυτά είναι σημεία των καιρών και θα συμβαίνουν, οπότε καλό είναι να το χωνέψουμε και να βρούμε τρόπους, πρώτον, να τα κατανοήσουμε και, δεύτερον, να τα χειριστούμε (και όχι “αντιμετωπίσουμε”).
Το απίστευτης σύλληψης αυτό γκρουπ στο Facebook μάζεψε ούτε έναν, ούτε δύο, αλλά περίπου 100 συμμαθητές της ηρωίδας μας, αριθμός που, αν μη τι άλλο, αποδεικνύει ότι η συντριπτική πλειοψηφία όσων συμμετείχαν απλά έκαναν χαβαλέ και τίποτα περισσότερο. Βεβαίως, αν ήμουν στη θέση της διευθύντριας, ενδεχομένως να μην είχα και τόσο “χαβαλεδίστικη” διάθεση, αλλά, από την άλλη μεριά, δεν θα έκανα ποτέ και αυτό που ακολούθησε.
Τι έγινε; Συνεκλήθη το συμβούλιο διδασκόντων και κατόπιν της σχετικής συνεδρίασης (κάτι από ταινία θα θύμιζε αυτή η σύναξη, είμαι βέβαιος) αποφάσισε, λέει, να αποβάλει οριστικά τη μαθήτρια από το σχολείο! Ναι, καλά διαβάσατε. Δεν την επέπληξαν, δεν την έβαλαν τιμωρία στη γωνία, δεν την απέβαλαν για κάποιες ημέρες. Την έδιωξαν από το σχολείο! Απλά ασύλληπτο…
Αυτό το γεγονός -με όλο το άδικο που μπορεί να έχει η μαθήτρια- δείχνει το πόσο απαίδευτοι είναι οι εκπαιδευτικοί μας σε θέματα τεχνολογίας, άσε, δε, που προφανώς είναι εξίσου απαίδευτοι και σε θέματα παιδοψυχολογίας. Το πόσο στενόμυαλα σκέφτηκαν μπορεί να το κρίνει ο καθένας ξεχωριστά, αλλά προσωπικά μου έκανε φοβερή εντύπωση το γεγονός ότι κάλεσαν για απολογία τη μαθήτρια, η οποία ζήτησε συγγνώμη, μόνο για να της ανακοινωθεί ότι τελικά αποβάλλεται.
Δεν μπορώ (και δεν θέλω) να μπω σε λεπτομέρειες, απλά αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι ακόμη και στην ψηφιακή εποχή “η ιστορία επαναλαμβάνεται, ενίοτε ως φάρσα” κατά τη γνωστή ρήση. Πριν από περίπου 50 χρόνια ο πατέρας μου αποβλήθηκε από το σχολείο του, γιατί είχε τολμήσει να πάει στον κινηματογράφο (και μάλιστα συνοδευόμενος από τον πατέρα του) χωρίς την άδεια των καθηγητών του.
Αυτή η κίνηση τον κατέταξε στους “τεντιμπόηδες” και η ολιγοήμερη αποβολή ήταν γεγονός (για την ιστορία, ο παππούς μου δεν ζήτησε ποτέ την αναστροφή της απόφασης, τη θεώρησε τόσο γελοία που απλά τους “έλουσε” με “γαλλικά”, κάνοντας ό,τι δεν μπορούσε ο γιος του).
Σήμερα, εν έτει 2020, συμβαίνει κάτι αντίστοιχο, θεωρώντας λόγο αποβολής το ότι κάποιος δήλωσε δημοσίως ότι μισεί κάποιον άλλον! Αν τον μισούσε “ιδιωτικώς”, δεν θα έτρεχε τίποτα προφανώς… Το ότι το ίδιο μίσος ασπάζονται άλλοι 100 μαθητές είναι άσχετο προφανώς… Αυτοί, άραγε, γιατί τη γλύτωσαν; Άγνωσται αι βουλαί των καθηγητών… Μάλλον ο ένας είναι αλήτης, αλλά οι 101 είναι επικίνδυνοι επαναστάτες να υποθέσω, και τις επαναστάσεις καλό είναι να τις αποφεύγουμε.
Προφανώς… Λέω να σταματήσω εδώ, γιατί οι περισσότεροι θα νομίζουν ότι προσπαθώ να υπερασπιστώ τη μαθήτρια (κάτι που δεν με ενδιαφέρει, πιστέψτε με) και όχι ότι προσπαθώ να καταδείξω την πλήρη άγνοια αλλά και την ατολμία των εκπαιδευτικών μας να ασχοληθούν πραγματικά με τα νέα ήθη και τις νέες συνήθειες που διαμορφώνουν οι ψηφιακές τεχνολογίες. Κατά τα άλλα, τα δωρεάν netbooks στους μαθητές της Α’ Γυμνασίου μας μάραναν…
Και κάτι τελευταίο: στη θέση της μαθήτριας δεν θα την πάλευα για αναστροφή της απόφασης. Γιατί να πάω κάπου που δεν με θέλουν; Δεν με θέλετε μία εσείς; Εκατό εγώ!
