«Όποιος φεύγει από το μαντρί, τον τρώει ο λύκος», έλεγαν κάποτε οι πρόεδροι των μεγάλων ομάδων. Όχι, όμως, πάντοτε, όπως μας δείχνει η παλαιότερη, αλλά και η πλέον πρόσφατη Ιστορία…
Πάρτε για παράδειγμα τον Carlo Ancelotti. Ο φετινός θριαμβευτής του Champions League, Ιταλός προπονητής της Ρεάλ Μαδρίτης, είναι ένα κλασικό παράδειγμα «πρόβατου που έφυγε από το μαντρί» –αλλά γλίτωσε από τον λύκο! Το έχει κάνει, μάλιστα, δύο φορές, μία ως παίκτης και μία ως προπονητής. Ως παίκτης είχε έναν τρομερό τραυματισμό όταν αγωνιζόταν στη Ρόμα και είχε χάσει εξαιτίας του μιάμιση σεζόν. Οταν ήταν ακόμα με τις πατερίτσες, έληξε το συμβόλαιό του. Του είπαν να το ανανεώσει με λιγότερα γιατί θα ήταν αδύνατο να βρει δουλειά. Είπε όχι και πήγε κουτσός στη Μίλαν. Τρία χρόνια αργότερα είχε ως παίκτης κατακτήσει δύο κύπελλα πρωταθλητριών.
Ως προπονητής ξεκίνησε από την Πάρμα και βρέθηκε σε χρόνο ρεκόρ στη Γιουβέντους του πανίσχυρου Luciano Moggi. Δεν τα πήγε πολύ άσχημα και έχασε ένα πρωτάθλημα την τελευταία αγωνιστική στον βούρκο της Περούτζια, όταν ο Collina υποχρέωσε τη Γιούβε να παίξει ένα ματς, που ίσως δεν έπρεπε να διεξαχθεί ποτέ σε εκείνες τις συνθήκες. Η Γιούβε, διατηρώντας την ψυχραιμία της και για να συνεχίσει την πολεμική της με τον Collina, του πρότεινε να ανανεώσει.
Ο Ancelotti αρνήθηκε γιατί ένιωθε ακάλυπτος από τον Moggi. Ο Moggi είπε ότι δεν έχει στόφα για ομάδα που κυνηγά ευρωπαϊκούς τίτλους. Δεκαπέντε χρόνια αργότερα η Γιούβε δεν έχει πάρει κανέναν ευρωπαϊκό τίτλο, ενώ ο Carlo πήρε φέτος το τρίτο του Champions League.
Είναι αλήθεια πως θέλει κουράγιο για να φύγεις από μια μεγάλη ομάδα μόνος σου και σχεδόν κανείς δεν το κάνει. Εφυγε κάποτε ο Maradona από την Μπαρτσελόνα για να πάει στη Νάπολι αλλά η απόφαση δεν ήταν τόσο δύσκολη. Είχε προκαλέσει σε έναν τελικό του Κυπέλλου Ισπανίας τα μεγαλύτερα επεισόδια που έχουν γίνει ποτέ και ήταν γι’ αυτό persona non grata. Κουράγιο τεράστιο έχουν επιδείξει κάτι τυπάδες σαν τον Τevez, για παράδειγμα, που έφυγε από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και πήγε στη Σίτι εξασφαλίζοντας το αιώνιο μίσος των Κόκκινων, περίπου όπως οι παίκτες που κατά καιρούς έχουν πάει από τον Ολυμπιακό στον ΠΑΟ και τούμπαλιν. Πρόκειται για αποφάσεις δύσκολες. «Αποφάσεις ζωής».
Γίνεσαι απολωλός πρόβατο είτε επειδή δεν έχεις καθόλου λεφτά, ειτε επειδή έχεις πάρα πολλά. Όπως ο Guardiola. Όταν τον ζάλισαν στην Μπάρτσα, είδε τον λογαριασμό του και είπε «χαίρετε».
Μία από τις σπανιότερες και θεαματικότερες αποδράσεις από ομάδα είναι κι εκείνη που είχε κάνει κάποτε ο Γιώργος Γεωργιάδης, όταν έφυγε από τον Παναθηναϊκό για να πάει στη Νιούκαστλ. Ο Γιώργος Βαρδινογιάννης δεν ήθελε να τον αφήσει, ο Γεωργιάδης έκανε του κεφαλιού του και πήγε στην Αγγλία και υπέγραψε. Για να παίξει χρειάστηκε να παρακάμψει τις ελληνικές πειθαρχικές επιτροπές, που ήταν δύσκολο να δυσαρεστήσουν τον «Καπετάνιο», και να πάει στη ΦΙΦΑ. Ηταν επί χρόνια ο μόνος που είχε τολμήσει κάτι ανάλογο.
Τι επιτρέπει σε κάποιον να πάρει αυτού του τύπου τις δύσκολες αποφάσεις; Ή να έχει λεφτά ή να μην έχει πάρει καθόλου λεφτά! Ο Μπασινάς και ο Καραγκούνης κάποτε δεν είχαν τον παραμικρό ενδοιασμό να φύγουν από τον Παναθηναϊκό γιατί πληρώνονταν με ελάχιστα. Θυμάμαι τον μάνατζερ Νίκο Λυράκη να λέει στον τότε πρόεδρο του ΠΑΟ Αγγελο Φιλιππίδη ότι ο Μπασινάς δεν έχει να χάσει τίποτα πέρα από τις αλυσίδες του! Πιο συνηθισμένο είναι πάντως το αντίθετο: Να έχεις έναν τεράστιο προσωπικό λογαριασμό στην τράπεζα και την ώρα της απόδρασης να μην έχεις τον παραμικρό ενδοιασμό.
Ο Pep Guardiola, για παράδειγμα, όταν ο Johan Cruyff και οι λοιποί παράγοντες στην Μπάρτσα άρχισαν να του ζητούν εξηγήσεις, κοίταξε τον λογαριασμό του και είπε «χαίρετε». Κάθισε μάλιστα για μια σεζόν έξω για να ηρεμήσει και γύρισε για να δουλέψει στην Μπάγερν, που του πρόσφερε ένα τεράστιο συμβόλαιο.
Φυσικά κάποιος θα πει ότι οι καλοί δεν χάνονται, αλλά αυτό ισχύει για εμάς. Οι παίκτες και οι προπονητές είναι πολύ ανασφαλείς για να έχουν τέτοιες βεβαιότητες. Ο Di Matteo και ο Rijkaard κέρδισαν το Champions League. Τους βλέπει κανείς τώρα; Ενώ στο μαντρί της Τσέλσι και της Μπαρτσελόνα είχαν βρει κάποτε την ευτυχία τους…
