Η μέχρι πρότινος πορεία του Spider-Man στην τωρινή γενιά οικιακών συστημάτων δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ιδιαίτερα κακή, καθώς με την κυκλοφορία του Shattered Dimensions, η Beenox ικανοποίησε μία μεγάλη μερίδα των φανατικών φίλων του ”ανθρώπου αράχνη”. Ένα χρόνο μετά, το Spider-Man: Edge of Time φιλοδοξεί να συνεχίσει την καλή εικόνα που έχει αυτή την στιγμή το franchise. Καταφέρνει λοιπόν, η ομάδα ανάπτυξης να προσφέρει ένα αξιοπρεπές sequel ή αποτυγχάνει;
Το σενάριο βασίζεται στη ζωή του Peter Parker και του μελλοντικού Spider-Man Miguel O’Hara. Ο τελευταίος ανακαλύπτει πως ο Walker Sloan, ένας επιτυχημένος επιστήμονας, έχει εφεύρει μία χρονομηχανή με σκοπό να ταξιδέψει πίσω στο χρόνο και να δημιουργήσει την εταιρία Alchemax νωρίτερα από ότι θα έπρεπε. Αυτό το γεγονός απειλεί την ζωή του Amazing Spider-Man και ο O’Hara ευελπιστεί να ανατρέψει την κατάσταση.
Αν και ο Peter Parker καταφέρνει να σωθεί, αυτή η αλλαγή επιφέρει άσχημες συνέπειες και για τους δύο ήρωες. Σε μία μάχη απέναντι στον χρόνο, η συνεργασία μεταξύ τους είναι απαραίτητη, καθώς οι ενέργειες του ενός έχουν αντίστοιχες επιπτώσεις και στον κόσμο του άλλου.
Εκ πρώτης όψεως, αυτός ο μηχανισμός, αν και δείχνει να έχει ενδιαφέρον, δεν έχει χρησιμοποιηθεί σωστά από την Beenox, με τις στιγμές που εμφανίζεται στο gameplay να είναι ελάχιστες. Ωστόσο, η πλοκή της παραγωγής είναι το πιο δυνατό σημείο της, διότι εξιστορείται πανέμορφα με ποιοτικά cut-scenes, χιουμοριστικούς διαλόγους και ένα πειστικό voice-acting.
Από την άλλη, η έλλειψη του Noir και Ultimate Spider-Man ίσως απογοητεύσει τους πιο φανατικούς. Όπως και στο Shattered Dimensions, το open-world στοιχείο απουσιάζει. Η δράση λαμβάνει μέρος μόνο σε εσωτερικούς χώρους και αυτό σημαίνει ότι η ικανότητα του Spider-Man να αιωρείται με την χρήση των ιστών του είναι περιορισμένη σε μεγάλο βαθμό.
Αυτός ο περιορισμός δίνει την θέση του σε μία συνεχή εξόντωση αντιπάλων που συνοδεύεται από ένα ανελέητο πάτημα πλήκτρων, ενώ η τεχνητή νοημοσύνη τους παρουσιάζει ένα εξαιρετικά χαμηλό επίπεδο δυσκολίας. Ακόμα και το platforming του τίτλου είναι τόσο αδιάφορο που δεν καταφέρνει να δημιουργήσει την αίσθηση ενός ευχάριστου διαλείμματος από την δράση. Επιπροσθέτως, η δυνατότητα να ελέγξουμε και τους δύο ήρωες μπορεί να είναι ευπρόσδεκτη αλλά η εμπειρία δε διαφέρει και τόσο πολύ.
. Η μέχρι πρότινος πορεία του Spider-Man στην τωρινή γενιά οικιακών συστημάτων θα μπορούσε){kind=link}