Καθρέπτες, μεταλλικοί κρίκοι, δέρμα, γυαλί, κρύσταλλα Swarovski και πληθώρα υλικών σηματοδοτούν τα φλύαρα κοσμήματα της σεζόν, μια τάση που ξεκίνησε πριν από καιρό και ακόμα καλά κρατεί, προφανώς γιατί η αξία αυτών των ειδών έχει αναγνωριστεί στο έπακρο από την πλειονότητα του κόσμου που ασχολείται βαθιά με την διακοσμητική αισθητική.
Η ιστορία είναι παλιά. Ο όρος costume jewelry, σύμφωνα με τον οποίο η μόδα υπογραμμίζεται από ημιπολύτιμα μέταλλα και λίθους, δεν είχε εμφανιστεί μέχρι τη δεκαετία του 1930, όταν η Coco Chanel τον δημιούργησε για να τονίσει τις συλλογές της. Η Elsa Schiaparelli, επίσης, ενσωμάτωσε κοσμήματα στις haute couture κολεξιόν της (1920, 1930), εστιάζοντας σε σουρεαλιστικά κομμάτια, όπως, για παράδειγμα, μια καρφίτσα που έμοιαζε με ανθρώπινο μάτι, ενώ ο Christian Dior πρόσθεσε κάποια ημιπολύτιμα κοσμήματα ως σημεία κλειδιά του New Look του στα forties.
Σήμερα, οι οίκοι Chanel και Dior, με τη μεγάλη τους κληρονομιά, εξακολουθούν να συμπεριλαμβάνουν στις κολεξιόν τους τόσο αληθινά όσο και ψεύτικα κοσμήματα, όπως όμως το κάνει και η Consuelo Castiglioni για τον οίκο Marni, που δεν έχει καμία τέτοια παράδοση. Το μεγάλο μπαμ έγινε σχεδόν πριν από δώδεκα έτη, για τις κολεξιόν Φθινόπωρο – Χειμώνα του 2008 από εμβληματικούς οίκους (Lanvin, Givenchy, Marni, Louis Vuitton και Oscar de la Renta), και συνεχίστηκε με την ίδια ένταση για τις κολεξιόν του περσινού καλοκαιριού, για να ισχύσει ακόμα και τη σεζόν που διανύουμε.
Τα κολιέ του Alber Elbaz για τον οίκο Lanvin, περισσότερο προβεβλημένα (ίσως και λόγω της συνέπειάς του), σηματοδότησαν μια νέα εποχή και έναν νέο ορισμό του costume jewelry, προβάλλοντας τεράστιες πέτρες, δεμένες σε κορδέλες από μεταξωτό βελούδο. Κολιέ τόσο δυνατά που σου δημιουργούσαν συχνά την αίσθηση ότι οι σχεδιαστές ανταγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιος θα κάνει το πιο εντυπωσιακό, το πιο βαρύ, το πιο μεγάλο, το πιο extravagant. Παρ’ όλα αυτά, ήταν “και εξακολουθούν να είναι” όλα τους υπέροχα.
