Ο Jon Schlueter είχε αφοσιωθεί στην αποκατάσταση του τραυματισμού του με βάση τις ασκήσεις, αφού ένας ατύχημα το 2005 σε κατάδυση σε ρηχά νερά του προκάλεσε μερική βλάβη στους σπονδύλους C5-C7. Έπρεπε να αξιοποιήσει στο έπακρο το περιορισμένο χρονικό διάστημα που διαθέτουν οι ασθενείς με τραυματισμούς του νωτιαίου μυελού για να ανακτήσουν τη λειτουργικότητας. Ωστόσο, ενώ υπήρξε κάποια πρόοδος. Εν τούτοις αναγνώρισε πως ήταν καιρός να εγκαταλείψει την ιδέα ότι θα μπορούσε να αποκτήσει μεγαλύτερη κινητικότητα στα χέρια και γενικά στα άκρα του.
«Η συμβατική άποψη για τους τραυματισμούς του νωτιαίου μυελού τότε ήταν ότι είχαν περιθώριο μέχρι και πέντε χρόνια για να υποχωρήσει το οίδημα του νωτιαίου μυελού και να υπάρξει κάποια βελτίωση», είπε ο Schlueter. «Πέρασα εκείνα τα πρώτα επτά χρόνια, κάνοντας ουσιαστικά μόνο αποκατάσταση, πέντε ημέρες την εβδομάδα στο UW και σε ιδιωτικά κέντρα, και στη συνέχεια στο σπίτι μου μόνος, είχα γίνει σχεδόν εμμονικός. Αλλά η πρόοδος σταμάτησε. Και τελικά, τα οφέλη του αποκτήθηκαν με σκληρή δουλειά πήγαν στράφι, αφού η δεξιά πλευρά του σώματος μου έχασε τη λειτουργικότητα της».
Δεκαπέντε χρόνια αργότερα, ο Schlueter έχει μια ανανεωμένη προοπτική για την αποκατάσταση αφού συμμετείχε σε μια μελέτη της Σχολής Ιατρικής του Πανεπιστημίου της Washington για μια συσκευή ηλεκτρικής διέγερσης που δείχνει ότι έχει μεγάλες δυνατότητες για ασθενείς με απώλεια λειτουργικότητας και άλλες παρενέργειες τραυματισμού του νωτιαίου μυελού. Ο 49χρονος κάτοικος του Σιάτλ τώρα παίζει κιθάρα για ώρες κάθε εβδομάδα και συνεχίζει να βελτιώνεται. Έχει ανακτήσει τη χρήση του δεξιού χεριού και του άκρου του, έχει πλέον ρυθμισμένη την αρτηριακή πίεση ενώ έχει επιλύσει και άλλα συστηματικά προβλήματα και ανυπομονεί για τις προοπτικές της συνεχούς αποκατάστασης.
Μία ομάδα ερευνητών χρησιμοποίησε μια συσκευή που παρέχει ηλεκτρικό ρεύμα στον νωτιαίο μυελό μέσω ηλεκτροδίων που είναι τοποθετημένα στο δέρμα. Τα επιθέματα είναι σχεδιασμένα να μουδιάζουν το σημείο επαφής, ώστε να επιτρέπεται η παροχή πέντε φορές μεγαλύτερου ρεύματος σε σύγκριση με τις τυπικές θεραπείες.
Μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Nature Medicine περιγράφει τα οφέλη που βίωσαν ο Schlueter και άλλοι στη δοκιμή με περισσότερους από 60 ασθενείς με τετραπληγία, μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από απώλεια μέρους ή όλου του λειτουργικού ελέγχου και στα τέσσερα άκρα. Μια ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον Chet Moritz, καθηγητή ιατρικής αποκατάστασης στη Σχολή Ιατρικής του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον, διαπίστωσε ότι το 72% των συμμετεχόντων βελτίωσε σημαντικά τη δύναμη και τη λειτουργία χρησιμοποιώντας τη θεραπεία μέσα σε δύο μήνες.
Επιπλέον, οι συμμετέχοντες στις αρχικές μελέτες διατήρησαν αυτά τα κέρδη ακόμη και μετά τη διακοπή της χρήσης της συσκευής ηλεκτρικών παλμών.
«Έχουμε δει ανθρώπους που δεν είχαν καθόλου λειτουργική χρήση των χεριών τους, που δεν μπορούσαν καν να σηκώσουν ή να χειριστούν κάποιο αντικείμενο, πλέον να μπορούν να παίξουν ηλεκτρική κιθάρα ή να χρησιμοποιήσουν ένα πινέλο για να ζωγραφίσουν σε καμβά». είπε ο Moritz. «Έχουμε δει επίσης μερικούς ανθρώπους που δεν είχαν καθόλου κίνηση στα δάχτυλά τους να αρχίζουν να τα κινούν για πρώτη φορά, σχεδόν ένα χρόνο μετά από τον τραυματισμό τους».
Το 28% των συμμετεχόντων στη μελέτη δεν πληρούσε τα κριτήρια που σηματοδοτούσαν βελτίωση, πιθανώς λόγω της σοβαρότητας των τραυματισμών τους.
Το εύρος των αποτελεσμάτων αντικατοπτρίζει τη μοναδικότητα κάθε τραυματισμού του νωτιαίου μυελού. Τις περισσότερες φορές η σπονδυλική στήλη συνθλίβεται, είπε ο Moritz. Ορισμένοι συμμετέχοντες στη μελέτη, όπως ο Schlueter, έχουν δει τρομερή βελτίωση. Μπορεί να παίξει τις περισσότερες συγχορδίες με το αριστερό του χέρι πιέζοντας καλά τις χορδές στο τάστο της κιθάρας, ενώ το δεξί του έχει μία περιορισμένη χρήση, χρησιμοποιώντας την επιλογή αντίχειρα για να χτυπήσει μεμονωμένες χορδές.
«Συνήθως εγκαταλείπαμε τις προσπάθειες ανάκαμψης σχεδόν ένα χρόνο μετά τον τραυματισμό», είπε ο Moritz. «Οι πιθανότητες ανάκαμψης ήταν σε μονοψήφια ποσοστά, δηλαδή από 2% έως 8%. Όμως βλέπουμε πλέον το 72% των ανθρώπων να αναρρώνουν, ακόμα και ένα χρόνο μετά τον τραυματισμό τους – ή και ακόμη 10, 15, έως και 35 χρόνια μετά τον τραυματισμό τους, κάτι που θεωρείταιεξαιρετικά συναρπαστικό».
Η Onward Medical, ο κατασκευαστής της συσκευής ARC EX, υπέβαλε αίτηση στον Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ για έγκριση για να τη διαθέσει στην αγορά. Η κλινική χρήση του μηχανήματος, που εφευρέθηκε στο UCLA, βελτιώθηκε από τον Moritz και τους συνεργάτες του μέσω πολλαπλών μελετών. Η συσκευή προσφέρει σπουδαία αποτελέσματα στον ασθενή.
Οι συμμετέχοντες στο εργαστήριο του Moritz ξεκίνησαν τη μελέτη περνώντας δύο μήνες κάνοντας ασκήσεις αποκατάστασης χωρίς τη συσκευή. Αυτές οι εργασίες περιελάμβαναν τη συλλογή μπάλες του πινγκ πονγκ και την τοποθέτηση τους σε δοχεία, στη συνέχεια έγινε μετάβαση σε μικρότερα αντικείμενα μέχρι μικροσκοπικές χάντρες. Έβγαλαν επίσης οδοντογλυφίδες από ένα δοχείο και τις τοποθέτησαν ξανά σε διαφορετικό δοχείο. Και στοίβαξαν μικρά τετράγωνα για να χτίσουν πύργους.
Αν και οι ασκήσεις μπορεί να ακούγονται απλές, καθεμία απαιτεί εξαιρετική υπομονή και συγκέντρωση για άτομα που έχουν χάσει τη λειτουργία τους από τραυματισμό του νωτιαίου μυελού.
Οι συμμετέχοντες στη μελέτη έβαλαν τα ηλεκτρόδια στην τραυματισμένη περιοχή της σπονδυλικής τους στήλης. Ένας θεραπευτής εργάστηκε με κάθε συμμετέχοντα ξεχωριστά για να διορθώσει την τεχνική, ενώ ένας τεχνικός κατέγραψε τα αποτελέσματα. Είδαμε τους συμμετέχοντες να αποκτούν επάρκεια κατά τη διάρκεια χρήσης της συσκευής. Το ηλεκτρικό ρεύμα ενεργοποιεί το νευρικό σύστημα του χρήστη, αν και δεν προκαλεί άμεσα την κίνηση των μυών, είπε ο Moritz.
Να σημειωθεί πως τα άτομα με τραυματισμούς στην σπονδυλική στήλη συχνά έχουν χαμηλό καρδιακό ρυθμό, ροή αίματος και αρτηριακή πίεση. Οι ερευνητές είδαν βελτίωση και σε αυτούς τους τομείς. Κάποιοι ανέφεραν ακόμη και βελτιωμένη λειτουργία στα κάτω άκρα τους κατά τη χρήση της συσκευής. Αυτό το εύρημα οδήγησε σε πολλές νέες μελέτες που εξέτασαν τη λειτουργία των ποδιών και το περπάτημα.
Ο Schlueter έχει ξεπεράσει τα όρια του δυνατού, ίσως περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον συμμετέχοντα στη μελέτη, είπε ο Moritz.
«Ο Τζον σίγουρα ωφελήθηκε από τη διέγερση», είπε, «αλλά έκανε επίσης πολλή σκληρή δουλειά μόνος του. Μας εξέπληξε που μπόρεσε να πάει σπίτι του και να παίξει την ηλεκτρική του κιθάρα μετά από κάθε συνεδρία διέγερσης».
«Χρειάστηκε ατελείωτη προσπάθεια για να μπορέσω να παίξω συγχορδίες και γενικά να παίζω τραγούδια», είπε ο Schlueter, ο οποίος αυτή τη στιγμή μαθαίνει το σόλο από το «Hotel California» των Eagles. «Αυτή η κιθάρα έχει γίνει η δική του μορφή θεραπείας».