Η αμερικανική εταιρεία Xcimer άντλησε 100 εκατομμύρια δολάρια από επενδυτές και το Υπουργείο Ενέργειας των ΗΠΑ, με στόχο την κατασκευή μίας εγκατάστασης που θα ανοίξει τον δρόμο προς την εμπορική πυρηνική σύντηξη.
Οι περισσότερες πυρηνικές μονάδες σύντηξης που αναπτύσσονται σήμερα βασίζονται σε tokamaks. Σε αυτούς τους αντιδραστήρες, το υπέρθερμο πλάσμα περιορίζεται σε έναν θολοειδή θάλαμο, με στόχο την επίτευξη θερμοκρασιών τόσο υψηλών που οι πυρήνες των ατόμων να συντήκονται
Η Xcimer ακολουθεί διαφορετική προσέγγιση. Με τα 100 εκατομμύρια δολάρια που εξασφάλισε από τη χρηματοδότηση, η εταιρεία σχεδιάζει να κατασκευάσει μια εγκατάσταση στην οποία ισχυρές ακτίνες λέιζερ θα εκτοξεύονται σε ένα μικρό κομμάτι καυσίμου. Το καύσιμο αποτελείται από βαριές μορφές υδρογόνου, δευτέριο και τρίτιο. Όταν χτυπηθούν με επαρκή ενέργεια, οι πυρήνες αυτοί συντήκονται σχηματίζοντας ήλιο, απελευθερώνοντας ταυτόχρονα μεγάλη ποσότητα ενέργειας που μπορεί να αξιοποιηθεί για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.
Βασισμένο σε προηγούμενη ιστορία επιτυχίας
Η τεχνολογία αυτή φέρνει στο νου τα πειράματα που διεξήχθησαν στο National Ignition Facility (NIF) του Εθνικού Εργαστηρίου Λώρενς στο Λίβερμορ (LNLL) στη Καλιφόρνια. Σε αυτά τα πειράματα, οι ακτίνες λέιζερ εκτοξεύονταν επίσης σε ένα πέλλετ καυσίμου. Οι επιστήμονες στο NIF κατάφεραν επανειλημμένα να εξάγουν περισσότερη ενέργεια από μια αντίδραση από ό,τι η ενέργεια των εκπεμπόμενων λέιζερ. Ωστόσο, η ενέργεια που χρειάστηκε για την χρήση των λέιζερ δεν προστέθηκε σε αυτήν την εξίσωση.
Η Xcimer Energy, όμως, δηλώνει πεπεισμένη ότι μπορεί να τα καταφέρει. Ο στόχος της εγκατάστασης είναι η κατασκευή λέιζερ που θα είναι δέκα φορές χειρότερα από αυτά της NIF, με παράλληλπ δεκαπλασιασμό της απόδοσής τους. Αν η Xcimer πετύχει αυτό που υπόσχεται, τότε τα λέιζερ θα εκτοξεύουν δέκα megajoule ενέργειας σε ένα πέλλετ καυσίμου. Αυτό, σύμφωνα με την εταιρεία, θα είναι αρκετό για την πυροδότηση αντιδράσεων σύντηξης με ισχύ ικανή για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας σε εμπορική κλίμακα.
Σχεδόν έναν αιώνα υπό ανάπτυξη
Εάν η προσπάθεια της Xcimer θα στεφθεί με επιτυχία, παραμένει άγνωστο. Οι επιστήμονες αγωνίζονται να αναπτύξουν πυρηνικούς αντιδραστήρες σύντηξης εδώ και σχεδόν έναν αιώνα, αντιμετωπίζοντας τεράστιες προκλήσεις. Παρά την σταδιακή πρόοδο, πολλοί αμφισβητούν την τεχνική υλοποίηση αυτής της τεχνολογίας.
Παρόλα αυτά, όλο και περισσότερες εταιρείες και κυβερνήσεις δεν το βάζουν κάτω και προσπαθούν πάνω σε αυτό το εγχείρημα. Η πυρηνική σύντηξη είναι μια διαδικασία κατά την οποία οι ατομικοί πυρήνες συντήκονται και απελευθερώνουν τεράστιες ποσότητες ενέργειας, χωρίς να παράγουν σημαντικές ποσότητες ραδιενεργών αποβλήτων όπως συμβαίνει με τη σχάση. Η ποσότητα καυσίμου είναι σχεδόν ανεξάντλητη, οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου είναι μηδενικές και δεν υπάρχει κίνδυνος κατάρρευσης του αντιδραστήρα.
Ωστόσο, μέχρι η Xcimer ή κάποια άλλη από τις άλλες δεκάδες εταιρείες ή κυβερνήσεις παγκοσμίως τα καταφέρουν να κατασκευάσουν έναν λειτουργικό αντιδραστήρα, το «ιερό δισκοπότηρο της ενέργειας» θα παραμένει ένας μεγαλεπίβολος στόχος για το μέλλον, ωστόσο μπορεί να είναι και ένα απατηλό όνειρο που δεν πρόκειται να υλοποιηθεί ποτέ.