Ένα καλό ποτό είναι πραγματικά μία από τις μικρές απολαύσεις της ζωής. Ωστόσο όταν το παρακάνεις, το αποτέλεσμα είναι απαίσιο. Εδώ λοιπόν πραγματικά ισχύει το γνωμικό «προσέχω για να έχω». Έτσι κάνοντας κάποιες έξυπνες κινήσεις, πριν παρουσιαστούν τα συμπτώματα, θα μπορέσεις να ξεπεράσεις το χανγκόβερ ανώδυνα.
Γίνε διαφανής
Μερικές έρευνες έχουν δείξει ότι τα διαφανή ποτά που περιέχουν κυρίως αλκοόλ και νερό -όπως το τζιν και η βότκα- έχουν λιγότερα συμπτώματα απ’ ό,τι τα σκουρόχρωμα, όπως κονιάκ, ουίσκι ή κόκκινο κρασί.
Φάε πριν
Οταν το στομάχι είναι γεμάτο, απορροφάς λιγότερο αλκοόλ. Δεν έχει σημασία τι θα φας – όλα τα φαγητά έχουν την ίδια δράση.
Πιάσε αργό ρυθμό
Πιες ένα μη αλκοολούχο ποτό για κάθε αλκοολούχο ποτό. Αυτό βοηθά να διατηρήσεις χαμηλά επίπεδα αλκοόλ στο αίμα.
Ενυδατώσου σωστά
Πριν πέσεις στο κρεβάτι, πιες 1-2 ποτήρια νερό -και περισσότερο αν μπορείς- για να αναπληρώσεις τα χαμένα υγρά.
Πρόλαβε τον πόνο
Πάρε παυσίπονο πριν χτυπήσει ο πονοκέφαλος. Αυτό μπορεί να γίνει πριν πας για ύπνο.
Ξεχασιάρηδες λόγω αλκοόλ
Οι έφηβοι που το παρακάνουν με το ποτό κινδυνεύουν να μην έχουν καλή μνήμη.
Σε έρευνα των πανεπιστημίων Northumbria και Keele, οι επιστήμονες έθεσαν υπό ιατρική παρακολούθηση 60 μαθητές ηλικίας 17-19 ετών -όταν ο εγκέφαλος είναι ακόμη υπό ανάπτυξη-, από τους οποίους οι 26 ήταν «σκληροπυρηνικοί» πότες. Η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ προσδιορίστηκε σε τουλάχιστον 8 μονάδες αλκοόλ τη φορά στους άντρες και 6 στις γυναίκες, μία με δύο φορές την εβδομάδα. Κατά τα λεγόμενα των ερευνητών, οι εθελοντές κατανάλωναν κατά μέσο όρο 30 μονάδες αλκοόλ σε μόλις δύο φορές.
Οι έφηβοι υπεβλήθησαν σε τεστ μνήμης, 3-4 μέρες μετά την τελευταία κατανάλωση ποτού, έτσι ώστε οι οργανισμοί τους να είναι καθαροί από αλκοόλ. Τους ζητήθηκε να απαντήσουν σε ερωτήσεις για το πόσο συχνά ξεχνούν να κάνουν πράγματα που είχαν σκοπό να κάνουν, π.χ., να συναντηθούν με φίλους. Επιπλέον, είδαν ένα βίντεο, αφού τους είχαν δοθεί λίγα λεπτά για να απομνημονεύσουν διάφορες δραστηριότητες, οι οποίες υπήρχαν στο φιλμάκι.
Σύμφωνα με τον επικεφαλής της έρευνας, Dr Thomas Heffernan, δεν διαπιστώθηκαν διαφορές στα ερωτηματολόγια, αλλά οι πότες θυμόντουσαν πολύ λιγότερα από τους μη-πότες σχετικά με το βίντεο. «Αν και στις αναφορές τους φαινόταν ότι είχαν καλή μνήμη, δεν τα πήγαν καλά στο τεστ του βίντεο. Οι πότες θυμούνταν κατά ένα τρίτο λιγότερα αντικείμενα, που συνιστά σημαντική διαφορά».
Όπως αναφέρθηκε στο συνέδριο της Βρετανικής Ψυχολογικής Εταιρείας, οι κραιπάλες στο αλκοόλ μπορεί να επιφέρουν βλάβες στις περιοχές του προμετωπιαίου φλοιού ή του ιππόκαμπου.
Το αλκοόλ σε κάνει να βλέπεις τους άλλους καλύτερους
Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξαν Βρετανοί ερευνητές, που έκαναν το εξής πείραμα: έδωσαν σε ετεροφυλόφιλους φοιτητές και φοιτήτριες να πιουν (μερικοί πήραν κοκτέιλ χωρίς αλκοόλ) και μετά τους έβαλαν να βαθμολογήσουν άντρες και γυναίκες που έβλεπαν σε μία οθόνη. Εκείνοι που είχαν ήδη ευθυμήσει είχαν την τάση να τους βρίσκουν όλους αρκετά πιο ελκυστικούς σε σχέση με όσους ήταν εντελώς νηφάλιοι.
Υπήρχαν, βέβαια, και μερικές εξαιρέσεις: Οι άντρες και οι γυναίκες που επηρεάστηκαν περισσότερο από το αλκοόλ είχαν την τάση να δίνουν 20άρια σε άτομα του ίδιου φύλου. Αυτό πιθανότατα οφείλεται στο γεγονός ότι το πείραμα δεν στήθηκε σε ένα ρομαντικό περιβάλλον. Χρειάστηκαν μόνο μερικές γουλιές κρασί (ή ενάμισι ποτήρι μπύρα) για να φανούν τα αποτελέσματα και να βγουν τα συμπεράσματα. Το φαινόμενο διαρκεί μέχρι 24 ώρες στους άντρες, ενώ στις γυναίκες εξανεμίζεται πολύ πιο γρήγορα.
Η μόνη λογική εξήγηση, σύμφωνα με τον υπεύθυνο της έρευνας, Marcus Munafo, Ph.D. στο Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ, μπορεί να είναι ότι «οι γυναίκες συνεχώς επανεκτιμούν τις κρίσεις τους για τους υποψήφιους συντρόφους, ενώ οι άντρες δεν κάνουν κάτι αντίστοιχο».
Λίγο αλκοόλ ακόμα
Στο βιβλίο του «Everyday Drinking», Ο Kingsley Amis αποδεικνύει πως χωρίς το αλκοόλ, θα είχαμε πεθάνει (από την πλήξη).
Αν ήθελε κανείς να το δει με πιθανότητες, μόνο ένας Βρετανός διανοούμενος με υψηλή αίσθηση του χιούμορ, λεπτό σαρκασμό και σοφή αναλογία ευφυΐας και κυνισμού θα μπορούσε να υμνήσει το ποτό και τους φανατικούς πότες ανατρέποντας όλους, σχεδόν, τους κανόνες και τη σχολαστική φιλολογία περί οινοποσίας. Όπερ και εγένετο.
Ο Sir Kingsley Williams Amis (1922-1995), πατέρας τού επίσης διάσημου συγγραφέα Martin Amis, εκτός από συγγραφέας, ποιητής, δοκιμιογράφος, κριτικός και δάσκαλος, υπήρξε και δεινός πότης. Πρόσφατα, ο εκδοτικός οίκος Bloomsbury συγκέντρωσε το απόσταγμα της γνώσης του Amis από την περιπετειώδη και μακρόχρονη σχέση του με το ποτό στο βιβλίο «Everyday Drinking. The Distilled Kingsley Amis», με προοίμιο του συγγραφέα και διάσημου αρθρογράφου Christopher Hitchens.
Πρόκειται για κείμενα που ο Kingsley Amis έγραψε τη δεκαετία του 70, όταν ακόμα η πολιτική ορθότητα δεν είχε κυριεύσει τις τάξεις των «γερών ποτηριών». Στο «Everyday Drinking», ο συγγραφέας του πρώτου γνωστού campus novel («Λάκι Τζιμ») συνθέτει έναν πλήρη -αλλά ανορθόδοξο- οδηγό του καλού πότη.
Προτείνει περίτεχνα κοκτέιλ, συχνά δικής του εμπνεύσεως, αναφέρεται λεπτομερώς στην κοινωνική συμπεριφορά, στις ανάγκες και στον εξοπλισμό των φανατικών του οινοπνεύματος, δίνει συμβουλές για την επιλογή κρασιών και δεν παραβλέπει την αντιμετώπιση του βασανιστικού hangover. Μόνο που καμία πρόταση ή συμβουλή του δεν είναι αυτή που ο ανυποψίαστος, αρχικά, αναγνώστης μπορεί να φανταστεί.
Στο εξαιρετικό και αρκούντως διασκεδαστικό κεφάλαιο περί hangover, θα κατανοήσετε καλύτερα τις προθέσεις του. Αφού «ξεπετάξει» τις συνήθεις προειδοποιήσεις του στυλ «μην πίνεις ποτέ με άδειο στομάχι», γράφει για τη λυτρωτική κατάληξη του hangover, που δεν είναι άλλη από «ένα γερό κλάμα».
Στις αλλόκοτες θεραπείες της επόμενης μέρας, ο Αmis συμπεριλαμβάνει μέχρι και χαμηλή πτήση με ανοιχτό αεροπλάνο -αρκεί, φυσικά, να μην είναι σκνίπα και ο πιλότος-, καθώς και μια σειρά από λογοτεχνικά ή μουσικά βοηθήματα, όπως είναι η ανάγνωση ενός αποσπάσματος από το επικό ποίημα «Χαμένος Παράδεισος» του Μίλτον, ή η ακρόαση της «Έκτης Συμφωνίας» του Τσαϊκόφσκι, μοιάζει ωστόσο αμφίθυμος απέναντι στις ευεργετικές συνέπειες της τζαζ στη σωματική ή πνευματική κατάσταση του καταπονημένου πότη.
Η γενικότερη αίσθηση αυτού του γοητευτικού βιβλίου είναι ανάλογη με την απόλαυση ενός δροσερού μαρτίνι ή με την απροσδόκητη συνάντηση του αναγνώστη με έναν φιλόξενο, αν και αινιγματικό, οικοδεσπότη, που χαίρεται να μιλά για τις χαρές του ποτού. Και να υπενθυμίζει στο συνομιλητή του τα αποτελέσματα της έρευνας μιας ομάδας Αμερικανών ειδικών, οι οποίοι διαπίστωσαν ότι, χωρίς την ύπαρξη του αλκοόλ, ολόκληρη η δυτική κοινωνία θα είχε καταρρεύσει μετά το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.
