Tο συγκεκριμένο μουσικό άλμπουμ αποτέλεσε για τον Malmsteen τον πιο επιτυχημένο του εμπορικά δίσκο…
Πολλές φορές κάθομαι και σκέφτομαι… Ποιο είναι το αγαπημένο μου album από τον Σουηδό βιρτουόζο κιθαρίστα;… Το πρώτο;….που κιθαριστικά δημιουργεί από μόνο του σχολή;… Tο Marching Out;….. στο οποίο έχοντας αποδείξει πόσο καλός κιθαρίστας είναι αποφάσισε να γράψει και κανά κομμάτι γι αυτό το χαρισματικό “παιδαρέλι” που τραγουδούσε στην μπάντα του, εν ονοματι Jeff Scott Soto;… Ή μήπως το Trilogy;… το οποίο έχει το -wanna be- smoke on the water του Malmsteen…
Μιλάμε φυσικά για το “You don’t remember I’ ll never forget”… και αναφέρομαι μόνο στην δεκαετία του ’80 διότι αν και έχει ηχογραφήσει μετέπειτα πολύ αξιόλογα album (πχ. Seventh Sign, Facing The Animal, Attack) ποτέ δεν κατάφερε να ξεπεράσει τα συνθετικά επίπεδα που ο ίδιος έθεσε με τα τέσσερα πρώτα του.
Αν λοιπόν το αγαπημένο album κάποιου καθορίζεται από το πόσο συχνά το ακούει ,τότε , για μένα, από τον Malmsteen το album αυτό είναι το “Odyssey”. Πρώτα-πρώτα ξεκινάμε με την πρόσληψη του τρίτου τραγουδιστή σε τέσσερα album…. το ποσοστό αυτό βέβαια αυξήθηκε με το πέρασμα των δεκαετιών!!!.. Ναι αλλά δεν μιλάμε για οποιονδήποτε χαρισματικό τραγουδιστή, μιλάμε για τον Joe Lynn Turner, ο οποίος είχε γράψει την δική του ιστορία στην “Rock bible”, ως τραγουδιστής των Rainbow στην Difficult to Cure εποχή.
Το κώλυμα του Σουηδού να συνεργάζεται με πρώην συνεργάτες του Ritchie ικανοποιείτο πλήρως με την πρόσληψη του Τurner…και αυτό ίσως και του έδωσε την έμπνευση να γράψει τα εμπορικότερα και καλύτερα ίσως τραγούδια στην καριέρα του, τραγούδια που θα ικανοποιούσαν κάθε απαιτητικό οπαδό του. Οι αδελφοί Johansson από την άλλη υπήρξαν κάτι παραπάνω από χρήσιμοι στην καλοκουρδισμένη μηχανή του Σoυηδού ενώ ο Daisley στο μπάσο, πέρα από τις αδιαμφισβήτητες ικανότητες του αποτελούσε τον ορισμό του προαναφερθέντος «κωλύματος» του Malmsteen…
Όλα λοιπόν έδειχναν ότι θα κυλούσαν ρολόι για την ηχογράφηση του συγκεκριμένου album…και έτσι έγινε!!….Από που να ξεκινήσει κανείς;…από το ξεσηκωτικό Rising Force..με το υπέροχο αυτό solo; Aπό το καλύτερο κομμάτι που έχει γράψει ποτέ ο Σουηδός;…δηλαδή το Ηold on…..από την μπαλάντα –μαχαιριά στην καρδιά-dreaming με το ατελείωτο κιθαριστικό ξεσάλωμα προς το τέλος του κομματιού;…από το “καλπάζων” riff του Deja-vu;…ή από τον ύμνο φόρο τιμής στο μελωδικό rock Ηeaven Tonight;….
Ό.τι και να πει κανείς είναι λίγο αφού και τα υπόλοιπα κομμάτια του συγκεκριμένου δίσκου βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο. Τα πλήκτρα σ αυτό το album κρίνονται ως επιτακτική ανάγκη και αποτελούν, έως κάποιο σημείο το ιδανικό background για τον κιθαριστικό «οργασμό» του Σουηδού. Από την άλλη ο Τurner ακούγεται πιο φρέσκος από ποτέ και έτοιμος να ανταπεξέλθει σε οποιαδήποτε πρόκληση… πλην του ιδιόρυθμου του χαρακτήρα του Σουηδού μάγου.
. Tο συγκεκριμένο μουσικό άλμπουμ αποτέλεσε για τον Malmsteen τον πιο επιτυχημένο του εμπορικά δίσκο){kind=link}